Buenos Aires Vice Versa (1996)

Is deze op dvd?

Ik heb 'm op de gewone ouderwetse video (met verschikkelijk slecht leesbare ondertiteling) gehuurd dus ik zou het niet weten. Op IMDB staat in ieder geval niets over een DVD.

Heb je meer informatie?

Uitgegeven door Art-S Home Entertainment.

Meer info op www.art-s.nl[/url]

Ga op de site naar kooptitels en je kunt alle films zien die ze hebben uitgebracht mmv het filmmuseum. Meer info over de dvd zelf weet ik ook niet. Waarschijnlijk is het, net als bij De Kersenpluk en De Verstekeling, een kale dvd met enkel de film. Hier te bestellen: http://www.dvdexpress.nl/dvdexpress/exrental.nsf/wFSMain?OpenFrameSet&Frame=frMain&Src=%2Fdvdexpress%2Fexrental.nsf%2F0%2F6631c02ae527cab9c1256fdf003e37a6%3FOpenDocument%26AutoFramed%26site3

Dankjewel! Behalve Valentin is dit denk ik pas de tweede film van Agresti die op dvd verschijnt. De man heeft al zo'n omvangrijk oeuvre, ik zou graag zijn films eens op tv zien. Ik heb tot dusver enkel Valentin gezien.

Vreemde en onsamenhangende film over een aantal mensen in Buenos Aires, die geen van allen helemaal normaal lijken te zijn. Soms heel boeiend, maar vaak ook maar vervelend en oninteressant. Ik lees links en rechts dat het naast drama ook een komedie schijnt te zijn, maar dat heb ik er zelf niet zo uitgehaald (behalve dan die scenes met die vrouw met haar tv-obsessie, maar dat vond ik vooral vreselijk flauw). Een IMDb-reviewer merkt op dat veel van de humor verloren gaat als je geen Spaans spreekt, dus daar zal dan wel aan liggen.

Het toch opeens vrij schokkende einde (waar de voorkant van de Nederlandse vhs/dvd-hoes een enorme spoiler voor is) vond ik ongeloofwaardig en slecht aansluiten op de rest van de film. Het zal wel metaforisch bedoeld zijn (zowel de intro-tekst van de film als de dvd-hoes verwijzen naar de slachtoffers van de dictatuur), maar dan nog steeds sluit het niet op het voorgaande aan. Al ga ik me dan achteraf wel opeens afvragen of er dan niet veel meer in de film metaforisch bedoeld zou kunnen zijn, en ik behalve kennis van het Spaans ook de benodigde kennis van de politiek-historische situatie in Argentinië mis.

Maar wat mij los van het onbevredigende scenario het meest stoorde aan de film, was vooral de amateuristische uitstraling van het geheel. De film bestaat voor een groot deel uit handheld-camerawerk, dat alle kanten op schudt en trilt, en de grootste moeite lijkt te hebben om de personages goed in beeld te houden; het leek wel een homevideo. Daarnaast speelt er voortdurend een bijzonder eentonig pianodeuntje, dat me op een gegeven moment danig ging irriteren. Het geluid was ook erg slecht, maar dat kan ook aan de dvd hebben gelegen.

Wellicht dat met name dat camerawerk bewust zo rommelig handheld was; het lijkt immers niet uit budgettaire of gemakzuchtige overwegingen gedaan (de aftiteling noemt vijf cameramensen, en er zijn steeds vrij veel cuts binnen een scene). Een documentairestijl noemt men het op IMDb, maar ook documentaires moeten natuurlijk hun onderwerp gewoon fatsoenlijk in beeld brengen (en verder neigt de film trouwens nergens naar een documentaire). Vreemde keuze dus, die de film in mijn ogen behoorlijk opbreekt. 1,5 *

Dus nu kun jij concluderen dat Agresti niet echt jouw regisseur is? Valentin vond je ook niet zo goed, maar je beoordeelde je wel iets hoger.

Ik zou dat op grond van maar twee films niet direct willen concluderen, zeker niet aangezien de films toch heel verschillend zijn. Valentín heeft gewoon een coherent, traditioneel plot, en is qua regie en camerawerk juist heel verzorgd. Weliswaar is het eveneens meer een sfeerbeeld dan een verhaal over personages, maar tegelijkertijd is Valentín wel luchtige, bijna Hollywoodse, feelgood, terwijl Buenos Aires Vice Versa dat bepaald niet is.

Ik kon het allemaal nauwelijks volgen wanwegen de slecht leesbare ondertitels en omdat ik een hekel aan Spaans heb, kon ik er geen touw aan vast knopen.

De film oogde sowieso al amateuristisch en rommelig. Kan ik niemand aanraden.

Zeer sympathieke film die verschillende menselijke relaties laat zien. Al snel lijkt de film erg humoristisch te zijn. Een vrouw die tegen de televisie praat. mensen die botte grappen tegen elkaar maken, en een blinde vrouw die haar lover dumpt. Maar langzaam aan wordt de toon serieuzer en tragischer. Elk verhaallijn heeft zijn eigen bestaansrecht en zijn eigen catharsis, en als aan het eind, elk van deze verhalen tot een conclusie komen is de toon inmiddels diep tragisch en af en toe zelfs shockerend geworden. Mensen zijn slachtoffer van fascime, misbruik en verlies geweest en met al hun macht proberen ze zich zo goed mogelijk staande te houden.

Het einde schuurt tegen het randje van hysterie en melodrama, maar komt er nog net mee weg.

Ritme, montage, compositie en kadrering zijn allemaal dik in orde, echter de beeldkwaliteit en in het bijzonder de kwaliteit van de DVD (Filmmuseum) was niet fantastisch. Nogal grauw en onscherp.

Sounddesign is me niet bijzonder opgevallen, maar de muziekkeuze is midden in de roos. En geeft alle scenes die extra pathos, waar de film al zo bijzonder in uitblinkt.

Prachtige film, waarin je heen en weer geslingerd word tussen melancholie, humor en afgrijzen.

Alleen op de daken van Buenos Aires is het mooi