Le Plaisir (1952)

Grappige maar aan de andere kant melancholieke film. Tweede deel (segment "La Maison Tellier”), met een leuk deuntje, over de hoeren vond ik het leukst. Vooral wanneer zijn in de kerk in tranen uitbarsten, wanneer ze bloemen plukken, en het gegeven dat de broer (Jean Gabin) van Mme Tellier verliefd wordt op een (Joods) hoertje…

Met deze film bewees Max Ophüls wederom dat hij de beste van zijn tijd was.

Ik vond deze film veel beter dan bijvoorbeeld Letter from an Unknown Woman, maar zeker niet zo goed als zijn meesterwerken Madame de... en Lola Montès.

**** / *****

“Ma'am, I sure like that name; Clementine.”

- Wyatt Earp, My Darling Clementine

Ah eindelijk de perfecte Ophuls film Dit is mijn vierde, en het ging steeds een half puntje hoger; Caught 3,5* Letter From an Unknown Woman 4* Madame de... 4,5* en Le Plaisir 5*

Ophuls' cameravoering is natuurlijk fameus, en ook hier zweeft ie weer op de meest zwiepende, elegante manier door de sets heen, door massa's mensen, over trappen, en zoals Kubrick al zei 'door muren heen'.

Visueel is dit een van de mooiste films die ik ooit gezien heb; ik kreeg bijna tranen in mn ogen enkel en alleen om al die schoonheid te mogen aanschouwen. Wat betreft emotionele waarde is Le Plaisir misschien wat minder sterk dan Madame de..., maar de approach is dan ook anders. Ophuls bewandelt hier vaak de lijn tussen farce en kitsch, hoewel ook afgewisseld met oprechte melancholie. Maar juist die ietwat lichtere toon heeft een heel apart soort charme. In dat opzicht deed t me wel een beetje denken aan Renoir's Partie de Campagne.

Cinematische perfectie. 5*

Fabelachtige cameravoering maken van Le Plaisir van de Duitse regisseur Max Ophüls een waar spektakel. Daarbij is een van de kenmerken van Ophüls die zoektocht naar beweging en zijn grote voorliefde voor trappen.

Het zijn 3 "luchtige" verhaaltjes van Guy de Mauppasant die vooral het licht in het leven beschreef. Het tweede verhaal opent zeer bijzonder en de camera schiet van raam naar raam, zonder ooit echt "binnen" te komen. Heel apart.

Volgens mij een groei-film. Ik wil graag meer van Max Ophüls zien.

4.5*

Ik moet ook hoognodig meer van die man zien. Letter From an Unknown Woman was weergaloos goed.

briljant. later meer. 4.5*

Kon hier toch erg van genieten. Was zelf niet bekend met het oeuvre van Max Ophüls, maar dit smaakt naar meer.

Het eerste segment was vrij kort en kwam hierdoor niet erg van de grond. Het tweede echter nam wat meer zijn tijd en was bij momenten erg mooi. Een prachtige kijk in een bordeel met sfeervolle scènes (de kerkscène was voor mij zowaar het hoogtepunt). Het derde segment was wederom erg kort, maar raakte me toch wel. Als geheel vond ik het een melancholieke en ook romantische film.

(Overigens: het begin van het tweede segment deed me visueel (maar ook de voice-over) denken aan Jeunet's La Cité des Enfants Perdus (en bemerkte ik ook nog eens dat een heer Poulain genoemd heette). Viel niemand anders dit op?)

Prachtige beelden, goed acteerwerk.. Maar het deed me eigenlijk weinig.. Daarvoor waren de verhalen te saai en slaapverwekkend..

Mooiste shot was toen het model uit het laatste verhaal de trap op rende en door een raam sprong, alles vanuit haar gezichtsveld.

2,5*

De drie aardige verhalen krijgen dankzij de schitterende decors, markante personages en de verbluffende, zwierige cameravoering een enorme poëtische zeggingskracht mee.

pure magie

Beste film die Ophuls maakte in Frankrijk,imho.Waarom?Ten eerste omdat Max hier de hulp heeft van niemand minder dan Guy de Maupassant als verteller,waarbij de voornaamste zwakte van O.,zijn incmpetentie op het gebied van psychologie en karakteruitdieping,is opgeheven.Ten tweede vanwege het simpele feit dat de film een 3luik is,waardoor de regisseur beperkt wordt in het maximale aantal balscènes dat hij in een film kan proppen.Ten derde kan Ophuls gebruik maken van de fine fleur van het Franse acteursgilde.Met dat al blijft Ophuls'grootste kwaliteit,de dansende camera die ervoor zorgt dat je zelf het gevoel hebt te cancannen,uiteraard op peil.

Het 1ste verhaal van nog geen 20 minuten maakt al meteen duidelijk dat de titel van de film grotendeels ironisch is.Mijn favoriet ook,met waarschijnlijk de beste danssequentie ever.En zagen we nu Patricia Paay achter dat masker?De actualiteit is hier minder ver weg dan je zou denken.

Het 2de deel is natuurlijk zo Frans als maar zijn kan,zo'n gezelschap in de kerk ter ere van een 1ste communie,en dan ook nog een rol van oerfransoos Gabin als...oerfransoos.Edoch:tijdens het Ave verum corpus van WAM laat de regisseur opeens zijn Duitse sentimentaliteit de vrije loop en is het cynisme van de schrijver pardoes verdwenen.De scènes met de kar die door het zonnige Normandische platteland trekt zijn pure visuele zaligheden.

Het 3de deel geeft ons het motto mee voor de film en doet weinig Ophulsiaans en erg Maupassantiaans aan.

Wie de werde-en untergang van de auteur kent,zal de melancholie van het slot kunnen billijken.

Ten slotte:ik heb normaliter een schurfthekel aan voice-overs,maar hier geeft het precies het sfeertje weer dat ook de verhalen hebben .

Wat een briljant camerawerk toch!

Max Ophüls is me tot nu toe 2 keer goed bevallen en een keer wat minder. Met deze vierde film, weet hij de balans helaas in evenwicht te brengen.

Le Plaisir bestaat uit drie verhaaltjes, die allemaal een vorm van genot proberen uit te beelden. Het hier al vaker geroemde camerawerk mag er inderdaad zijn. Bijna als een soort van balletdanser, danst de camera mee met de bewegingen en mensen, die voorbij komen. Het eerste verhaaltje is best aardig, maar duurt te kort. Het tweede verhaal kon me wat minder boeiend en juist dat verhaal duurt dan weer wat langer. Er zaten wel een paar mooie scenes bij, maar over het algeheel bleef het te afstandelijk en deed het me maar weinig. Het derde verhaaltje vond ik dan nog het best, zeker met diedramatische eind scène, waar ik altijd wel een zwak voor heb.

Maar over het geheel gezien was het allemaal net te weinig om goed te kunnen scoren. De eerste twee verhalen zijn qua tijd niet goed verdeeld en verder werd ik daar ook nooit echt in mee gezogen. Het derde verhaal maakte de boel wel enigszins goed, maar ik moet concluderen, dat Ophüls wel betere films heeft gemaakt.

2,5*

Eén ding is zeker : Ophüls wist zich te verzekeren van een schare Franse topacteurs voor zijn 3-verhalenfilm.

Genoeg om de massa destijds naar de zalen te lokken, maar eigenlijk ligt de schoonheid van de film in het zuiver visuele, de beeldcomposities, de massascènes (die in de kerk is een juweeltje), de sfeerschepping.

Eigenaardig, soms gaf de film mij de indruk uit een vroegere cinemaperiode te stammen.

Hoe dan ook, het tweede verhaaltje vond ik het meest geslaagd en dichtst bij het begrip "Plaisir" aanleunen. Daarin is de scène met de "teleurgestelde", ruziemakende mannen op straat op een bank erg komisch.

Mooie film met prachtige beelden en prima cast

Werkelijk stuitend hoe Ophüls van het bijtend ironische La Maison Tellier een soort naiëf sprookje maakt. En dan dat aanstellerig cameragezwalp langs façades, schei toch uit, man. Geef mij maar Partie de Campagne, hoe 'verminkt' die film ook mag zijn, Renoir had Maupassant tenminste gesnopen.

Wie geïnteresseerd is in Guy de Maupassant, zou ik de tv-serie Chez Maupassant aanbevelen. Hier zit je met een storende voice-over die het ritme al te vaak onderbreekt. De camerabewegingen lijken hier de hoofdzaak en de verhalen de bijzaak.

Film kijken is natuurlijk vooral ook een leuke bezigheid en het helpt als zo nu en dan een filmmaker uitdrukkelijk laat blijken dat het maken ervan ook een leuke bezigheid is.

Er is geen betere titel dan ‘Le Plaisir’ denkbaar voor de flamboyante vrolijk stemmende rolprent van Max Ophüls uit 1952, waarvoor hij drie verhalen van Guy de Maupassant verfilmde.

Met name in het tweede deel over een groep prostituées die met de trein naar de bruiloft van een voormalige collega gaan, leeft Ophüls zich uit. De camera gaat op en neer, heen en weer en in de rondte, zoals bruiloftsgasten op een dansvloer. Het is virtuoos gedaan en de techniek staat ook nog eens de karakters niet in