Ex-Husbands (2023)

Een vrijgezellenuitje naar Mexico. Jongemannen in goede doen. Rijkelijke hoeveelheden alcohol en drugs. Het zijn ingrediënten die automatisch de gedachte aan een ordeverstorende komedie à la The Hangover (2009) doet opkomen. Schitterende film trouwens, maar de vermoedens zijn onterecht, want Ex-Husbands is geen film die met hectische komische verwikkelingen, met krankzinnige achtervolgingen of met seksistische en homofobe humor strooit. Ex-Husbands is een film die zich met rondere karakters en met realistischer situaties bezighoudt.

Ex-Husbands is een film met scherpe dialogen en oneliners. Regisseur en schrijver Noah Pritzker heeft een talent voor woordgrappen. De woordgrappen staan vaak niet op zich maar zeggen veelal iets over het personage dat het stekelige, sarcastische of ironische punt maakt. Het is met name door deze aanpak dat de kijker hoofdpersonage Peter Pearce (Griffin Dunne) en zijn twee zonen steeds beter leert kennen. Die aanpak blijft overigens niet beperkt tot de woordgrap. Veel van hetgeen in de film gebeurt is helemaal niet plotgedreven, maar dient om de kijker meer inzicht te laten krijgen in het personage Peter en in de personages rondom hem.

Dat Peter 'toevallig' in hetzelfde weekend op dezelfde plaats in Mexico aanwezig is als zijn feestvierende zonen en hun entourage, wordt komisch aangelopen maar zegt in inzichtelijk opzicht ook heel veel over de ietwat gespannen verhouding tussen Peter en zijn zonen. Peter wordt (nu hij er toch is) gewoon liefdevol betrokken bij allerhande activiteiten. Het nuanceert de ietwat gespannen houding. Die is er, maar is ingehouden aanwezig. Pijnlijke confrontaties blijven uit maar emotionele momenten niet.

De toon in de film is beheerst en sensibel. Niet opgewonden en explosief. Vader-zoon gesprekken, gesprekken tussen de beide zonen, tussen Peter en zijn ex-vrouw, spontane ontmoetingen. Ze zijn intens en emotioneel maar beheerst emotioneel. De explosieve inwerking van alle interacties is slechts later zichtbaar in bepaalde acties van de personages. In een gescheurde vuilniszak bijvoorbeeld of in een schilderij dat moeizaam is opgehangen en van de muur valt.

Goede rol van Griffin Dunne die zijn personage met veel empathie en nuances inkleedt. Goed passend bij een genuanceerde film die een mengeling is van kleine gebeurtenissen, kleine rampjes en schijnbaar betekenisloze incidenten die alle meer impact hebben dan op het eerste gezicht zichtbaar is. Ex-Husbands is geen revolutionaire film. Geen film die een nieuw geluid laat horen. Ex-Husbands doet het echter wel op een subtiele en grappige manier die ik als prettig heb ervaren.