Anyone but You (2023)

Not in circles! It’s not a magic lamp!

De film is leuker dan ik verwacht had - de grappen zijn wel een beetje erg flauw en voorspelbaar maar de timing is gewoon goed. Net zoals het idee om het verhaal op te hangen aan Much Ado about Nothing enorm afgezaagd is, maar het wel werkt. Het helpt ook wel dat er een leuke cast bijeen geschraapt is - Hurd, Brown in leuke bijrolletjes, en zelfs Sweeney is goed bezig en loopt er af en toe fraai bij in haar dunne jurkjes en zonnige zwempakjes. Jammer wel van Powell met zijn paardenkop, ik zie het er echt niet aan af. Veel kritiek op Gata hier, maar hem vond ik niet irriteren.

En nog een verrassing aan het einde. Als je dan zonodig crazy credits moet doen, dan is dit wel zo’n beetje de enige manier.

Vervelende film. En waar heb ik nou naar gekeken. Het begin is nog leuk. Maar dan gaan we naar Australie en volgt er een opsomming van: mooie lijven. Mooie billen in mooie bikini`s. Witte tanden en mooie stranden. Mooie vrolijke kleuren. Mooie huizen, met mooie tuinen en mooi zwembad. Ook mooie auto`s en nog veel mooiere boten. En alles in perfect mooie kleuren. Wat een mooiigheid zeg. Maar de film is helemaal niet mooi. Maar door een enkele scene net niet echt slecht. Maar zeker niet echt grappig met cliche verhaal.

En het gekke is dat er cinematografisch een aantal prachtige shots in zitten. Daarom nog twee sterren.

Matige film.

Sydney Sweeney ziet er misschien leuk uit, maar ik vind haar geen goede actrice. Glen Powell vind ik een stuk beter maar de chemie tussen beiden is er totaal niet.

Ook is de humor ver te zoeken en veelal erg flauw.

Visueel is het nog best wel oké, mooie locaties worden aangedaan en het ziet er allemaal prima verzorgd uit.

Helaas boeit het verhaal totaal niet en is het allemaal maar matig uitgewerkt.

Onvoldoende, 2.5*

12 verwende kakkers in een villa hebben geen idee wat ze daar moeten doen. Behalve drinken dan. Oh ja en tennis en hiking. Wel een goed lichaam btw.

0,5 voor de moeite. Het begon nog wel aardig. Eenmaal in Australië heb ik hem na het grote schaakbordspel en de blote gorillaman naakt onder de tuindouche, uitgezet. De film is een aaneenrijging van flauwe grappen, en het acteren is daarmee van hetzelfde lage krampachtige niveau door het bagger script. Snel vergeten. En als je deze nog wil kijken: zet wat anders aan, zonde van je tijd.

Ik wilde een keer een luchtige romkom kijken omdat ik dat eigenlijk nog zelden doe. Deze voldeed wel, maar echt goed was het allemaal niet. Het is vooral vaak nogal cringe qua humor (vooral het naakt en sommige andere rare scènes). Ook merk je het lage budget wel. De muziek is ook slecht en komt goedkoop over.

Glenn Powell is hier beter op z’n plek dan Sydney Sweeney. Ik heb haar in dingen gezien (vooral Euphoria) waar ze op zich niet slecht was, maar in een film als deze weet ik het niet helemaal. Ze heeft een onnatuurlijke irritante manier van praten en haar timing is niet altijd geweldig. Maar goed, de vraag bij haar is natuurlijk of ze daarvoor gecast is.

Het plot is verder ook niet echt mijn smaak, dingen die gebaseerd zijn op een misverstand en allerlei plannetjes is vaak een beetje vermoeiend. Als ze na hun avontuur in de haven bij elkaar komen leek me dat best een aardige conclusie, beetje jammer dat er dan nóg weer een ruzie en gedoe bovenop moet komen. Toegegeven, het einde bij het Sydney Opera House met de helikopter was wel oke.

Ik geef een héél nipte 2,5*, af en toe was het wel grappig, en de film is zelfbewust en vrolijk genoeg om hem het een en ander te vergeven.

ik denk dat je je vergist beste man want het genre was al heel populair in de jaren 40 en 50 met titels als: Roman holiday ,An affair to remember , Marty , Irma la douce , Pillow talk , Cactus flower , designing woman , gentlemen prefer blondes .

Ok de jaren 80 en 90 hadden ook hun leuke titels met oa Meg ryan , goldie hawn of zelfs jennifer lopez .

Dit is een aardige poging om het genre nieuw leven in te blazen maar het verhaal is behoorlijk bagger en het creeren van conflict lijkt belangrijker te zijn dan de geloofwaardigheid ervan .

Ja en de woke aganda speelt inderdaad ook een rol , waarom de setting zich moet afspelen rond een huwelijk tussen 2 vrouwen is mij een raadsel en dan ook nog in australie , een land dat bekend staat zo langzamerhand als het land met de meest radicale anti mannen wetten rond de thema's scheiding en zogenaamd huiselijk geweld .

Ik had het met name over het verval van de afgelopen 10/15 jaar. Het leek alsof het na de jaren '90 een vergeten genre werd dat z'n heil in de bioscoop steeds minder succesvol vond. De (lopende band aan) klassiekers uit de jaren '40 en '50 en de moderne klassiekers uit de jaren '80 en '90 blijven onovertroffen.

Het verval is opvallend maar zeker niet verrassend , kijk naar een film als de komende snow white remake , liefde is volledig uit als hoofd plot uit het verhaal verwijderd , de sociaal politieke agenda is overduidelijk .