La Casa con la Scala nel Buio (1983)

Ik heb nog maar drie films gezien van Lamberto Bava (Macabro en Demoni), maar dan is deze zeker weten de beste vooral de sfeer in deze film is geweldig!

3,5 ster

Erg leuke en spannende Giallo van Lamberto Bava(zoon van Mario Bava). En dat er een aantal bloedmooie italiaanse schonen inzitten helpt natuurlijk ook.

Degelijke thriller met beklijvende muziek en enkele goede shockmomenten.

De finale vond ik iets minder...

2,5

Aardige Giallo, één van de weinige waar ik vrij snel doorhad wie de moordenaar was (normaal zijn giallo zo ver gezocht of onlogisch dat het bijna onmogelijk is om dat te raden ).

Alleen dat muziekje werd een beetje te vaak gebruikt. De badkamer moordscene is zijn reputatie niet helemaal waard trouwens.

2.5 ster

Sfeervolle giallo waarin een componist zich in een afgelegen villa terug trekt om muziek te schrijven voor een horrorfilm. Gedurende de volledige film verschijnen knappe vrouwen in zijn villa en dit op de meest gekke plaatsen. Zo springt er opeens een model uit zijn kast! En zo snel als ze zijn gekomen, verdwijnen ze weer.

Alhoewel het aantal moorden in deze giallo beperkt zijn, zijn ze telkens enorm sfeervol opgezet. Het zijn geen scenes van een paar seconden, maar telkens minutenlange achtervolgingen met hysterisch geschreeuw en bloedende schoonheden. Vooral de badkamerscene is er één om nooit te vergeten.

Het is wachten tot het einde vooraleer we de ware identiteit van de moordenaar te weten komen, wat zeker een meerwaarde is.

'A Blade in the Dark' is een stijlvolle, soms expliciete giallo met een zeer goede sfeer. Een aanrader voor fans van Italiaanse griezel.

Mijn oordeel: een zeer goede 4,5/5.

Soundtracks in Itialiaanse horrorfilms zijn bij wijze van spreken nog beroemder dan de films zelf. A Blade In The Dark volgt zo'n componist en hoe hij ten prooi valt aan allerlei geheimzinnigheden in de villa waarin hij pas is ingetrokken.

Zo erg veel gebeurt er niet, maar wat er gebeurt is, zoals je kan verwachten, esthetisch gezien van uitstekende makelij. Verder zijn alle giallo-clichés aanwezig: mooie vrouwen, scherpe messen en een vergezochte, doch aanvaardbare slotontknoping.

Conclusie: een van de betere giallo's op de markt die op een positieve manier doet terugdenken aan Profondo Rosso.

Ik ken de reputatie van deze scène niet, maar ik vond het toch de sterkste scène van de hele film, samen met de eindachtervolgingsscène en het 'intrafilm'fragmentje van de kinderen en de met bloed besmeurde tennisbal.

Eerlijk gezegd sta ik versteld. Ik dacht na het bekijken van de film meteen mijn mening op Moviemeter te plaatsen, om daar allicht een hoop negatieve reacties te lezen...Maar dan zie ik dat een kenner als bijvoorbeeld Patat 4,5* geeft.
Ik vond het dus echt geen goede film. Vooral het houterige acteerwerk en de gevoelloze dubbing ergerden me ma-te-loos. Ook de plot van het verhaal en vooral het 'speurwerk' van de hoofdpersonages vond ik ongeloofwaardig; ik leefde geen enkel moment echt mee, en keek niet echt vol spanning uit naar de onthulling van de identiteit van de geheimzinnige moordenaar.
Het was voor mij een tergend lange zit, om eerlijk te zijn.

Wel zijn er enkele lichtpuntjes: zoals eerder vermeld bevat de film enkele sfeervolle scènes. De badkamerscène is brutaal, en de eindachtervolgingsscène is behoorlijk creepy aangepakt (met het akelige gegrinnik van Linda en haar schaduw die achter het glas verschijnt). Ook het gebruik van een breekmes als moordwapen is goed gekozen (wat blijft het een akelig werkinstrument). Het gegrinnik van de moordenaar vond ik erg goed passen en kwam best akelig overig: het had zo'n beetje dezelfde emotionele instabiliteit als Billy uit Black Christmas, één van de meest geslaagde slechterikken uit het slashergenre.
Het hoofdmelodietje van de film had wel wat, maar zoals voor mij reeds gezegd is geweest: na een tijdje had je het wel gehoord, het werd écht wel teveel gebruikt.

Ik schrok toen ik zag dat Michele Soavi assistant director was voor deze film (naast het feit dat Lamberto Bava regisseerde, wiens Demoni ik best leuk vond), want nergens vond ik de visuele flair terug zoals ik die wel terugvond in zijn andere films als 'Deliria' en 'Dellamorte Dellamore'.


Nee, dit was het voor mij echt wel niet, en dat lag vooral aan het acteerwerk, de dubbing en het idiote/stompzinnige 'speurwerk'.

2*

Enorm zwakke giallo die helemaal tenonder gaat door de erbarmelijke vertolkingen. Goede vertolkingen zijn niet altijd nodig, maar daar moet dan ook iets tegenover staan, en dat was hier helemaal niet het geval. Het enige dat de moeite waard is is de badkamerscène, maar daarmee red je deze film niet. Zelfs de muziek vond ik niet top. Ik ben dan ook verbaasd door de relatief hoge score hier en op imdb.

redelijke film van bava. het verhaal was zelfs vrij goed en de gore fatsoenlijk. maar het plaatje op de hierboven kwam me al erg bekend voor deze werd ook voor de dvd van de new york ripper gebruikt.

Stijlvol, maar niet erg sterk filmpje. aardig sfeertje, mooie dames en fijne art direction zorgen voor een nipte voldoende. 3*

Aardige giallo met een prima soundtrack. Acteerwerk was barslecht en die dubbing helemaal, maar dat boeit me niet zo. De sfeer was redelijk aangenaam en de moorden zagen er prima uit. Jammer alleen dat het er zo weinig waren.

Een erg enge film. Geweldig om s'nachts alleen te kijken.

De moorden zijn erg gruwelijk uitgevoerd en het is niet even slash en op naar de volgende. De achtervolgingen, de opbouw naar elke moord is zo zenuwslopend. Geweldig gewoon! Gewoon al dat openklikken van dat hobbymes doet elke slasherfan watertanden.

De moordenaar zelf is ook best eng, dat lachje en dat stemmetje! De badkamermoord was de allerbeste in mijn ogen. Ook enkele esthetisch mooie scènes zoals die met de tennisballen die uit de lucht naar beneden vallen, alsook de scène met enkel de pruik op de vloer en de moordenaar die dan zonder pruik tevoorschijn komt. Allemaal dingen waarover nagedacht is en die je als kijker daardoor alleen al een zeer fijn gevoel bezorgen.

Het is niet de eerste film met een travestiet als serial killer, maar wel één van de allerbeste!

Snijdende spanning gegarandeerd!

Filmversie van wat mede bedoeld was als vierdelige tv-miniserie^. Eens per half uur moest er een brute moord in zitten en alzo geschiedde. De badkamerscene ís bruut en het meest memorabele aan de film, maar de eerste moord, met een mesje door het gaas pieren, was eerder knullig. Ook de andere moorden waren meestal niet erg bijzonder (al is het idee om een regisseur met haar eigen film te wurgen en haar daarna onder het filmmateriaal te 'begraven' stiekem wel sterk), maar konden er mee door, evenals de finale.

Verder had de regisseur de beschikking over twee en een halve week draaitijd en voornamelijk het interieur van een flinke villa (gekocht door een regisseur waar ik even de naam van kwijt ben)^. Het levert spannend bedoelde scenes op, maar het komt niet zo uit de verf. Het begint wel leuk allemaal, maar behalve de genoemde scene komt het niet veel boven de middelmaat uit; de zwembadscene en het 'tennisbal'-motief bijvoorbeeld zijn toch nog wel wat pluspuntjes.

De soundtrack was op zich ook leuk en daar werd aanvankelijk ook creatief mee omgegaan door een filmscore componist de hoofdrol te laten spelen, maar uiteindelijk liet men dat toch wat liggen.

2,5*.

^ Leuk, die interviews die William Lustig aka Blue Underground regelmatig aan de uitgaves toevoegt.

Tof!

Stijlvol gefilmd, spannend en met een erg fijne soundtrack. Niet alleen het piano-gepingel dat als rode draad door de film loopt, maar ook de elektronische soundscapes komen helemaal tot hun recht. Een van de betere films van Lamberto Bava. 7.5/10*

En daar istie weer!!! De T-killer.
Voor een slasher een speelduur van bijna twee uur is fors, maar het draagt bij aan de spanning, weliswaar weet je na een uur in welke richting te zoeken, maar het aantal verdachten: de regisseuse, de tuinman, de vriendin, de componist zelf - ze gedragen zich op z'n minst af en toe verdacht en dan moet je nog een heel eind tot de ontknopping.
Door de speelduur ligt het tempo wat lager dan gebruikelijk bij een slasher, maar het hele verhaal rond die villa is stijlvol in beeld gebracht.
Klassieke badkamer-scene...doet de wat knullige eerste moord (een afbreekmesje?? die breken af...daar kan je niemand mee doodsteken hoor) al snel vergeten.
Onlangs gezien wat een rommel Lamberto Bava tegenwoordig maakt (Ghost Son) maar dit is nog vintage Bava jr.

Enorm matige giallo.

Ik vind dat A Blade in the Dark op behoorlijk wat punten faalt. Het script zit bomvol storende onlogica waardoor de characters voor de ene na de andere belachelijke scene zorgen.
Op gebied van spanning is er ook weinig te beleven. De moorden zijn behoorlijk knullig gedaan (op de ''aardige'' badkamer scene na) en de aanloop ernaar toe is totaal niet spannend of sfeervol.

Misschien komt dat door het irritante gegrinnik van de killer wanneer hij toeslaat (Denk dat Bava hetzelfde wilde doen als Fulci deed met The New York Ripper en het Donald Duck geluid.). Daarbij komt ook nog eens dat de charme die veel giallo's hebben, doormiddel van de zwarte handschoenen, mooi camerawerk en een donkere duistere killer, hier totaal niet aanwezig is omdat de killer nagellak, hoge hakken en een rok draagt.

Het acteerwerk was behoorlijk matig waardoor (spannende) scene's totaal niet serieus genomen kunnen worden. Enkel de hoofdpersoon was aardig (al begon me na 5 minuten al wel te storen dat hij al zo'n 132 keer ciao had gezegd). Een andere onplezante verschijning is het ontiegelijk irritante blonde joch uit Fulci's House by the Cemetery. Gelukkig heeft hij hier een vrij kleine rol en komt hij niet veel in het verhaal voor.

Bijna de hele film speelt zich af in de villa van de muziekcomponist. Het wordt daardoor enorm eentonig en behoorlijk saai. Wanneer op het einde dan ook nog blijkt dat de killer een halve travestiet is is m'n oordeel genadeloos.

Opnieuw dus een teleurstellende giallo (eerder op de week had ik ook al Argento's enorm matige ''Opera'' gezien). Misschien ben ik met Tenebre als één van m'n eerste giallo films wel een beetje te verwend geraakt en wordt dat hoge niveau nergens meer behaald.

Ben het wel aardig met je eens wat betreft deze en eerder ook al eens bij Inferno... Er is echter veel meer moois te vinden hoor, naar mijn idee. Dus misschien kom je hier nog wat tegen: Film >> Genres en landen >> Giallo

Heb daar inderdaad al enorm veel interessante titels uit gehaald. Zal inderdaad nog genoeg goeds tussen zitten.

De lelijke sttings, langdradige shots en bizarre motivaties van de sterren zorgen voor een dikke onvoldoende. Maar dan nog is dit het bekijken waard omdat het wel een echte giallo is.

Wat een héérlijke Giallo dit, een klein meesterwerkje!!

Goede giallo die vooral qua setting zijn punten scoort. De score is wat repetitief en ook de clue is best voorspelbaar, maar de kills en de algehele sfeer mogen er wezen.

3,5*

De Engelse dub was soms maar van bedenkelijke kwaliteit, maar dat mocht de pret niet drukken.

Wat vooral sterk is in deze giallo is de spanning. Er komen regelmatig POV shots voorbij van de moordenaar. Dit plus de griezelige soundtrack, bestaande uit piano- en vioolmuziek, aangevuld met wat keyboard/synths, zorgt voor een erg goeie spanning. Ook de toevoeging van (een nabootsing van) hartkloppingen is geslaagd te noemen.

Echt veel gemoord word er niet, maar als het gebeurt, dan is de betreffende scene lekker uitgerekt. In deze scenes krijgen we vaak een langgerekte moord te zien. Juist hier door komen de scenes realistischer en harder over.

Er zijn echter ook een aantal wat minder sterke kanten. Zo is het acteerwerk van een aantal castleden best beroerd. Daarnaast zie je de twist al van mijlenver aankomen.

Over het algemeen heeft Lamberto Bava met deze film een degelijke giallo gemaakt. Nergens baanbrekend, maar over het algemeen is hij redelijk vermakelijk.

tja, echt goed is het niet, maar het is zo op en top Italiaans dat ik de humor er wel van in zie. Zo worden de slachtoffers wel heel willekeurig gekozen, zo lijkt het. Het first person meekijken met de moordenaar laat in elk geval blijken dat er meer dan een draadje los zit en ondanks de ongelooflijk trage achtervolgingen slaagt geen enkel slachtoffer erin om te ontsnappen. Het struikelen over de eigen benen, deuren die op slot zitten etc, alles zit erin.

Maar toch: de locatie ziet er best goed uit en de muziek mag er zeker wezen. Ik vrees toch dat Italiaanse slashers nooit mijn ding zullen worden. Ja, het ziet er stijlvol uit en de Italiaanse maniertjes zijn best grappig, maar voor de spanning hoef je het niet te doen. Hoe serieuzer de moordscenes zijn, hoe hilarischer ze worden.

Door de schitterende poster moest ik deze film zien. Regisseur Lamberto Bava was eerst assistent van zijn vader Mario Bava en later van Dario Argento. Eerder wist hij mij al positief te verassen met Demoni. De assistent regisseur van deze film Michele Soavi, werkte als ook assistent van Argento en speelde als acteur in films van Argento en Fulci. Soavi speelt hier trouwens ook de moordenaar. Kortom, veel connecties met andere Italiaanse meesters.

Het acteerwerk van A Blade in the Dark is behoorlijk slecht en de dub is - zelfs voor Italiaanse begrippen - waardeloos te noemen. Het lijkt alsof de Engelse stemacteurs een wedstrijdje doen hoe snel en eentonig ze iets kunnen zeggen. Bovendien is de tekst nogal dom. Maar dat is uiteraard niet waarvoor je een film als deze kijkt.

De setting was zo Italiaans dat het wel wat had. De opnames waren best keurig, met name de nachtopnames vond ik zelf wel sfeervol. Ook best goede first-person opnames. Een stanleymes als moordwapen, origineel haha. De moordscènes waren wisselend in kwaliteit. Het nepbloed zag er goed uit maar van echte gore was geen spraken. Een keer in je keel gestoken en dan ben je dood, niet heel realistisch haha. De latere kills waren wel iets beter.

De muziek vond ik zelf wel goed, typische Italiaanse synthesizer klanken. Maar uiteindelijk wordt het wel heel herhalend.

Voor het verhaal hoef je het niet te doen, dat is niet zo bijzonder en uiteindelijk voorspelbaar. Ook vind ik het altijd dom overkomen als er in een film ook een film gemaakt wordt.

Redelijk vermakelijke Italiaanse horror, maar geen meesterwerkje. Demoni van Bava vond ik dan nog beter.

Die poster is inderdaad wel echt geweldig zeg.

Zeer degelijke giallo horror/thriller die het voornamelijk moet hebben van de soundtrack en de sfeer.

Die dubbing zie je vaak bij dit soort films, maar daar kan ik wel doorheen prikken.

De badkamer scene was qua moorden wel het hoogtepunt. Ik ga nog wat meer checken van Lamberto Bava. Ik was verrast...3,5 ster

Redelijk vermakelijke Italiaanse horror die het vooral moet hebben van de sfeer, soundtrack en goede first-person opnames. Die scènes met een stanleymes als moordwapen worden knap weergegeven. Het verhaaltje is in begin vrij vaag, maar wordt geleidelijk aan wel duidelijker naarmate de film vordert. De whodunnit is hier na een tijdje wel te achterhalen, al is het gegeven rondom de dader vergezocht. Eén van de knapste scènes in de film is de moord in de badkamer. Echt tof gedaan. 6,5/10