20segi Sonyeo (2022)

Een verrassend mooie romantische film!

In het begin kon ik de film moeilijk volgen en kwam ik er niet in. Eenmaal toen ik het verhaal begreep was ik "hooked" en heeft de film me geen moment verveeld.

Het verhaal speelt zich af in 1999 waar twee schoolvriendinnen een oogje op een klasgenoot hebben. Na Bo-ra gaat op onderzoek uit om meer te weten te komen over klasgenoot Pung Woon-ho voor haar vriendin Kim Yeon-du. Al gauw begint Bo-ra gevoelens te krijgen voor Woon-ho, al voelt zich schuldig tegenover haar vriendin Yeon-du die van niks weet.....

Uiteindelijk komt Yeon-du erachter en krijgen ze ruzie. Omdat ze zo'n goede vriendin is gunt ze Bo-ra haar geluk met Woon-ho die op het punt staat te verhuizen naar Nieuw-Zeeland. Ze houden contact via e-mail, maar uiteindelijk stopt het contact. Bo-ra probeert contact te zoeken, maar geeft het op. Vol verdriet besluit ze hem te vergeten en verder te gaan met haar leven. Na 15 jaar komt ze via het broertje van Woon-ho achter dat hij in 2001 is omgekomen.

Je verwacht niet dat de film zo'n duister einde zou hebben, omdat de film heel vrolijk en luchtig is. En een 'happily ever after' einde zou hebben. Vanwege het duistere eind raakt me de film extra hard.

De cast is geweldig en Kim You-jung vertolkt haar heel sterk. Het jaar 1999 heeft als leuke toevoeging dat communicatie nog old school via 'pay phones', huistelefoon, brieven en e-mail gaat, wat een nostalgisch gevoel geeft. Deze film is het waard om nog een keer te bekijken!

Het regiedebuut van Woo-ri Bang.

Een luchtige en emotionele film. Thema's als jeugd, vriendschap, eerlijkheid vertrouwen en geduld staan centraal. Het hoofdpersonage van Kim Yoo-jeong wordt overtuigend vertolkt met oprechte emoties. In het begin had ik moeite om goed in het verhaal te komen, maar gaandeweg wist me deze hartverwarmende romantische dramafilm toch te overtuigen.

3,0 *

Film over hogeschool romantiek, die voornamelijk platgetreden paden bewandelt. Het verhaal is rijk aan clichés, exclusief het einde dat naar mijn gevoel voor geen meter bij de rest van de film past. De charmante Yoo-jeong Kim zorgt er in haar eentje voor dat de film net boven de middelmaat uitsteekt.

Charmant en ontzettend prachtig, zo heel lief. Schattig. Heerlijke, fijne sfeer. Mooi. Veel beter dan de laatste Koreaanse film die ik zag. Hoofdrol is geweldig in alles.

De omgeving is verrukkelijk. Man, hoe graag zou ik daar weer willen rondbanjeren..

Fijn filmpje. In het begin was het even inkomen maar al snel had de film me wel te pakken. Het einde is misschien niet helemaal passend maar raakte me wel, in ieder geval anders dan in soortgelijke films. Prima gespeeld, aardig sfeertje, visueel mooi zacht gefilmd en allemaal leuke personages (die vader) en enkele prima losse scènes. Verder niks nieuws onder de zon en qua opbouw ook vrij typisch maar het hoeft niet altijd wereldvernieuwend te zijn. 3,5*.

Geen onsympathieke film, maar ik was niet echt het juiste publiek.

Een regelrechte 'snotterfilm'. Prachtige film en een echte aanrader. Het begin is wat rommelig en chaotisch, maar na een tijdje komt de film tot rust en wordt het verhaal ook wat duidelijker. Het laatste gedeelte kwam wel even binnen. Geweldige rollen ook van de jonge en oude actrices die Na Bo-ra spelen. Die laatste scene...

Heerlijk nostalgisch ook met die oude computers, telefooncellen en uiteraard de videotheek. Om John Milton even na te doen, ik geef de film een 3,75. Weet niet of het een 4* of 3,5* wordt. Even laten bezinken.

Haha, heel goed.

Al realiseer ik me nu dat ik die optie niet veel benut, want ik wil wel stemmen. Dus ik ga dan meestal voor de 3,7* (afronden naar beneden) of 3,8* (afronden naar boven)

De film is een mix van verschillende genres. Komedie, romantiek, drama. Een lach en een traan. Het is zo'n beetje het handelsmerk van de Zuid Koreaanse films geworden. Als kijker ervaar dan ook verschillende emoties en het einde is een echte tearjerker daar moet je wel tegen kunnen want het is pure aanval op je hart.. Het blijft de ganse duur onderhoudend, sympathieke cast, vakwerk in beeldtaal, montage en score maar niks dat er echt uitspringt voor mij. Het blijft dan ook steken op middelmatigheid.