Farha (2021)

Het is een moedige keuze voor een debuut, een period piece met een onervaren acteur, dat zich grotendeels in een duistere voorraadkamer afspeelt. Dat is waar het dorpshoofd zijn dochter heeft opgesloten voor haar veiligheid, terwijl het dorp in 1948 bij het einde van de Britse occupatie door Israëlische troepen wordt aangevallen. Ik was niet goed bekend met de Nakba, ook wel de Palestijnse Catastrofe genoemd, waarin meer dan 700.000 Palestijnen ontheemd raakten, en mijn kennis van het Israëlisch-Palestijns conflict (en het bredere Arabisch-Israëlisch conflict) is evenmin wat je misschien zou verwachten van iemand die geschiedenis heeft gestudeerd. Regisseur Darrin J. Salam is echter niet uit op een geschiedenisles, maar houdt het bewust klein, vanuit Farha’s geïsoleerde oogpunt, die vanuit de kleine ruimte de vernietiging van haar dorpje moet gade slaan.

Farha is een ingetogen film over een zeer tragische periode, die deels oorlogsdrama en deels coming-of-age lijkt te zijn. Wellicht heb ik inmiddels teveel gezien; een diepe emotionele impact maakte de film bij mij niet (al zitten er heftige scenes tussen), en er zijn wat issues met het tempo. Maar het acteerwerk is prima, visueel is hij vakkundig gemaakt, en Farha nodigde wel direct uit me wat meer te verdiepen in de historische context. Een muzikale score is het grootste gedeelte van de film afwezig, wellicht had iets meer daarvan de film goed gedaan, maar alleen al het feit dat een vrouwelijke Jordaanse filmmaakster dit Palestijnse verhaal op deze manier kiest te vertellen, maakt het voor mij interessant. Eens kijken of ik haar eerdere korte films kan vinden.

Interview with FARHA director Darin J. Sallam and actress Karam Taher | Filmfestivals.com

3,2*

Wauw. Wat ontroerend!

Doet me denken aan het verhaal van Anne Frank. Ik dacht dat we nooit meer zoiets zouden meemaken. Nee, Israel is bezig met het zuiveren van de Palestijnse bevolking. De hele wereld kijkt toe en doet er niks aan.

Film vertelt een stukje geschiedenis. Terwijl hier de tweede wereldoorlog ten einde komt, zoeken rechts extreme joden (zionisten) al decennia naar hun lebensraum omdat Europa niet veilig voor ze is. De grondlegger voor de Judenstaat (1896)Theodor Herzl was inmiddels in 1904 gestorven, maar zijn dromen werden in Oostenrijk uitgewerkt.

Irgun militia plegen daar de ene terroristische aanslag na de andere in Palestina. Ook Britten zijn het doelwit met als bekendste aanslag die op het king David hotel in 1946. De Palestijnen die door de opstanden tegen de Britten gedecimeerd waren, zijn klaar voor de slachtbank en het enige wat er nog tussen zit zijn de Britten zelf. Die vertrekken uiteindelijk onder druk en de grote instroom van zionisten uit Europa volgt. Ze vernietigen op geweldadige wijze meer dan 700 dorpen zodat de staat Isreal gesticht kan worden.

In één van die dorpen woont Farha en vanuit haar beleving wordt deze film op individueel niveau geschoten.

Waargebeurde en schokkende gebeurtenissen die Israël naarstig uit beeld wil houden. Een must see voor iedereen die bij wil leren. Free palestina 🇵🇸

Heb je nou een heel account geopend voor één politieke boodschap?

Een wens tot vrijheid tussen onderdrukkende tradities en een bezetting. Of zoals 'Farha' (2021) op een slimme manier het vrouwelijke perspectief weet te visualiseren van een Palestijns meisje dat vastzit in haar eigen positie. Eerst wanneer Farah (Karam Tahar) de hartenwens uitspreekt om niet op jonge leeftijd te trouwen, maar om te mogen studeren in de grote stad. Beklemmende beelden van een traditionele leefomgeving waarin het jonge meisje steeds net buiten conversaties wordt gehouden die haar eigen toekomst betreffen. Maar haar vader is de kwaadste niet en besluit om zijn dochter toch mee te sturen met haar oom. Zo'n vrijgevochten geest kun je toch niet temperen! Daarna lijkt Farha's droom alsnog vervlogen wanneer Israëlische vliegtuigen het dorp bombarderen en het meisje wordt opgesloten in een voorraadschuur. Van het ene op het andere moment wordt haar droom van vrijheid en onafhankelijkheid een bittere strijd om te overleven.

Het is duidelijk dat 'Farha' (2021) niet het budget heeft van megaproducties. Vooral bij de bombardementen wordt pijnlijk zichtbaar dat veel van de narigheid zich afspeelt op de geluidstrack om de kosten te drukken. Desalniettemin past deze minimale aanpak ook bij het perspectief van een jong meisje dat niet begrijpt wat er allemaal om haar heen gebeurt. Eenmaal opgesloten in de voorraadschuur wordt de film beklemmend claustrofobisch als je beseft dat dit meisje werkelijk geen kant meer op kan. Vanuit haar benarde situatie ziet Farha dat de abstracte dreiging van bombardementen steeds concreter wordt wanneer grondtroepen zich mengen in het conflict. Totdat het geweld zich aandringt op een manier dat ze écht niet meer weg kan kijken van het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan. Het maakt 'Farha' (2021) tot een indringende mokerslag over stemmen die net iets te weinig gehoord worden wanneer het over dit conflict gaat.

Interview met regisseuse Darrin J. Sallam om de controverse in context te plaatsen: https://www.youtube.com/watch?v=dfNzXzl0MWA

Mijn kennismaking met een film uit Jordanië vertelt het choquerende verhaal over de Nakba (“De Catastrofe”) in 1948 toen Palestijnen massaal van huis en haard werden verdreven voor de Israëli’s. Vooral gezien de heftige beelden van een Palestijns gezin (inclusief een pasgeboren baby) is het niet verwonderlijk dat de Israëlische autoriteiten geprobeerd hebben de vertoning van deze film tegen te houden.

De onervaren Karam Taher zet een opmerkelijke titelrol neer als de tiener, wier droom van een mooie toekomst ruw wordt verstoord door de komst van Israëlische milities. Afgaande op de hedendaagse nieuwsberichten komt het mij voor, dat er op dit moment een Nakba 2.0 gaande is.

The tale of Farha is not only a tale of the destruction of Palestinian life caused by the Nakba. It is a sensitive and beautiful portrait of traditional village life and the dreams of a young girl who desires an education beyond that provided to girls by the village Sheikh as well as a destiny beyond marriage. No one should miss this portrait of Palestine in 1948.

Although the film begins at a time of turmoil, the traditional harvest by the women of the village is shown while Farha reads a book. Her father, as mayor, is asked to join the fighters but hesitates. A traditional betrothal is shown, and the viewer becomes aware of Farha's indifference to a marriage arrangement and her own ambition to study at a school in the city. It is against this backdrop that the violence and destruction of the Nakba begins to unfold.

The inclusion of traditional harvest and betrothal songs are beautiful details and offer a counterpoint to the horror of the events of 1948.

De regisseuse maakt er een potje van. De Haganah die het vuile werk van de Irgun milities opknappen? Je moet maar durven. Propaganda en geschiedvervalsing tot en met. Niet onaardig uitgevoerd maar wat heb ik daaraan.

Een Palestijnse regisseur die het aandurft om een film over 7 oktober te maken dat zou wat zijn.

Een persoonlijk verhaal uit de tijd van de etnische zuivering van de Palestijnen in 1948, de Al Nakba (de catastrofe). Israël noemt deze film uiteraard propaganda, wij weten wel beter.