Everything Everywhere All at Once (2022)

Ik snap dit sentiment niet zo? Dus omdat jíj de film niet grappig vond, en de thema's niet bij jóu aansloegen, moet de film zijn Oscars wel gewonnen hebben omdat hier minorities in zitten? Misschien even nakijken bij degenen die dit wél één van de beste films van vorig jaar vonden, en waarom. Dan zul je al snel merken dat die 7 beeldjes, ondanks dat het jouw ding niet is, en dat kan, gewoon met rede gegeven zijn. Mij heeft de film iig vermaakt en verwondert. En daar zijn de Oscars voor bedoeld toch?

Ik wist niks van die oscars (ik denk zelfs dat ik 'm voor de uitreiking gezien heb) maar ben 'm wel gaan kijken, ook mét mijn vrouwlief. Wij wisten niks op voorhand, alleen dat we 'hem moesten gaan zien'. Gewoon achter achterovergeleund en na de 10 minuutjes rustig in die wasserette intikken, schiet deze rollercoaster met een rotvaart naar voren. Gelachen (Jamie Lee Curtis is héérlijk), niet te veel nagedacht en vooral genoten. En achteraf gewoon nazinderen. Bij mij én bij mijn vrouw.

Oscars? Minorities? Het zal me worst wezen. Wel een film die nog eens dúrft. Maar ik begrijp dat er mensen niet zo van rollercoasters houden.

Deze ruim een maand geleden twee keer bekeken op een Amerikaanse 4K (Ik wilde perse de andere hoes i.p.v. de Nederlandse flowerpower achtige hoes).

Ik ben er na het kijken nog steeds niet achter of ik dit nu een rare, maar goede film vind, of alleen maar een rare film.

Met al die Oscars verwachte ik eigenlijk toch wel een nog iets betere film, dan weer eentje, die zich afspeelt in allerlei parallelle universums en verschillende tijdlijnen (na Marvel en DC ken ik dat nu wel).

Op zich is het wel leuk bedacht en uitgevoerd, maar het deed mij niet veel en het laatste halfuur had ik het wel een beetje gehad. Echt heel bijzonder vond ik het ook allemaal niet (of "raar" moet tegenwoordig staan voor "bijzonder").

Yeoh is goed in hoofdrol, maar of dit echt Oscar waardig is? Quan vooral sympathiek en je gunt het hem ontzettend.

Daarentegen vond ik het optreden van Curtis vooral erg hysterisch en met een hoop geschmier meer in Monty Python thuis horen, laat staan dat het uitzonderlijk goed was en een Oscar verdiende. Blijft sowieso een raar mens.

Tja, voor de rest vond ik het verhaal vooral erg rommelig verteld en ik kan mij nu nauwelijks nog het einde herinneren.

Dus zo als ik al zei: ben er nog steeds niet uit of dit nou écht goed was, of gewoon raar.

Van de andere kant: een film waarin de onvermijdelijke James Hong opduikt is voor mij altijd het kijken waard.

Een zesje, ofwel drie sterren.

De grote oscar winnende film dit jaar en of dat nu wel of niet terecht is laat ik het beste maar aan de experts over.

Het is absoluut een goede film, ondanks dat het wel behoorlijk verwarrend is allemaal en erg lang duurt.

Toch leuk om de film gezien te hebben en Michelle Yeoh, Ke Huy Quan, en Jamie Lee Curtis spelen erg goed.

Ik heb heel veel films in mijn leven gezien, maar dit is toch wel de meest vreemde film die ik ooit zag. Hij gaat van het één naar het ander en dat in fracties van secondes. En toch fascineerde de film mij, want ik bleef kijken. Het script van deze film zit enorm goed in elkaar en wanneer je eenmaal aan het tempo van dat script gewend bent is dit simpelweg een bijzondere originele film te noemen. Kon hij me helemaal inpakken?? Nee, dat niet. Daarom 3,5*.

Wat een troep, geld terug vragen als je hier ooit voor hebt betaald!!!! En de humor erin is nog slechter dan jackass. Dat is nog van een hoog nivea vergeleken met deze bagger. Sharknado is nog geloofwaardiger!!

Wat een draak van een film was me dat zeg. Het enige grappige was die scene met die butplug, voor de rest 2 uur onzin.

Origineel? Ja. Goed? Nee. Het was toch wel een pittige zit, die minstens een half uur te lang duurde. Aan het begin was al duidelijk dat we met een hysterische film te maken zouden krijgen. Toen het onverklaarbare aan bod kwam, werd ik wel getriggerd, ik hou daar wel van. Echter, dit ging tamelijk snel over the top, en daar hou ik dan zelden van. Het acteerwerk past daar goed bij; niet best en overdreven (al zijn de karakterswitches knap, met name voor Joy).
Als je daar allemaal een beetje in mee gaat en het vooral als vermakelijk ziet, is het nog wel te doen. De volkomen idiote scene waar Joy voor het eerst als Jobu te zien is, is daar een prima voorbeeld van; prima vermaak. Er zitten ook oprecht hilarische scenes in (met de buttplug als hoogtepunt). Het switchen tussen allerlei universums waar je dan je beste skill vandaan trekt (en daar komt via een debiele handeling) is leuk gevonden. Maar ook dat werkt niet meer na tig keer.

Ik zie nu dat het een Amerikaanse productie is, waar je eerder Oost-Aziatisch verwacht met alle gekte (en uiteraard de hoofdrolspelers), maar dat verklaart dan weer wel het tenenkrommende drama en moraal; verreweg het slechte van de film. Het past totaal niet bij de over the top-setting. Ik zit echt totaal niet te wachten op een moeder-dochter-verhaal en allerlei familie-leven-liefde-moraal. Daar zijn andere films voor en die ontwijk ik dan ook. Daardoor, samen met de te lange speelduur, ging ik zuchtend naar het einde toe en zakte mijn oordeel des te langer de film duurde.
Origineel en leuk uitgangspunt, vermakelijk als je je ervoor open kan stellen, maar wordt teveel van hetzelfde en neemt verkeerde afslagen in vertelling. Tot slot: wat een slapeloze nachten moet de editor gehad hebben, kolere!

Edit: ik zie nu dat deze film 7 Oscars heeft genomen. WTF. Echt, laat je daar niet door misleiden. Qua editing zeker terecht, origineel, ok, maar 3 stuks voor het acteerwerk... au.

Schande dat deze film 7 Oscars heeft gewonnen. Parodie op een film.

Ergens op een onbestemd kruispunt der genres, daar situeert zich de ware moderniteit, het eclecticisme dat een nieuw stijlmiddel wordt om het over hier en nu te hebben, over wie we zijn, wat ons maakt tot wezens die zus of zo naar de wereld kijken. Daniel Kwan en Daniel Scheinert haspelen drama, komedie en science fiction niet door elkaar als postmoderne vingeroefening, maar omdat ze werkelijk aan onze tijdsgeest willen raken. De film ademt zowel de nostalgie van oubollige fantasy als de hedendaagse hyperkinetische kitsch van de TikTok-generatie, zij het dat “the Daniels” er een consistente brij van weten te maken, een die zowel gezellig wegkijkt als bloedstollend spannend is, en bovendien ook nog eens mediteert over grote menselijke thema’s.

Interessanter dan de blend van sci-fi thriller en hilarische martial arts is het onderliggende portret van Evelyn Wang: een vrouw die in het web van haar eigen ideeënwereld gevangen zit. Ze ziet niet meer met welke hilarische, goedmoedige naïviteit haar man het bestaan te lijf gaat. Ze ziet in haar vader enkel nog een schim van de man die ooit haar fundamentele keuze voor een liefdespartner afwees. Ze ziet een dochter waarvan ze de seksuele geaardheid nauwelijks kan geloven, laat staan aanvaarden. En ze ziet een wereld die bedreigend is, die snel verandert, te snel, een wereld die genadeloos transformeert terwijl zij zichzelf tot haar eigen stilstand veroordeelt.

Wat is er nodig om haar wakker te maken? Wanneer leert ze terug kijken, voorbij wat ze ziet? Magie is het codewoord, fantasie de sleutel tot het herwinnen van haar empathisch potentieel. Hoe relatief zijn haar zorgen in het aanschijn van een vermeende strijd tussen verschillende universa! Hoe belachelijk haar administratieve fraude in het licht van de welvaart die ze heeft bereikt, omringd door een pracht van een man (ook al maakt zijn goedertierenheid hem zwak), een wolk van een dochter (hoezeer ze ook aan het puberen is geslagen) en een knuffelbeer van een vader (hoezeer die zich ook eisend lijkt op te stellen). Achter het clair-obscur dat het decor vormt van Evelyns dagdagelijkse sleur, ligt een spectrum aan kleuren. Dat herontdekt ze, vanuit het imaginaire.

Daniel Kwan en Daniel Scheinert laten dat niet alleen zien, de toeschouwer mag die transformatie ook van binnenuit ervaren, via het illusoire genot van…cinema! ‘Everything Everywhere All at Once’ overspoelt de kijker met talen, vondsten, genres, plottwists. Net als Evelyn moet het publiek de wetmatigheden van wat een innerlijke logica geworden is opzij schuiven. Om tot zich te laten doordringen: Alles, Overal, Allemaal Ineens...

3,75*

Een van de meest originele films die ik in tijden gezien heb, een geweldige cinema ervaring. Einde duurde me iets te lang, en iets teveel van hetzelfde, maar het was een geweldige trip. Sowieso heeft dit regisseursduo me al vaker tranen laten lachen met hun absurdistische aanpak, en dat was hier weer het geval. Ik hoop dat het oscar-succes vele deuren mag openen voor nog meer van dit soort weirdness. Zag ik eerlijk gezegd niet aankomen na Swiss Army Man (Film, 2016) - MovieMeter.nl, wat ook echt een van m'n favoriete films is. Deze film is wel een flinke stap omhoog in niveau, zonder in te leveren aan de sublieme absurde humor die het duo meester is. Unieke film, niet te vergelijken met enige andere cinema die ik ooit heb gezien: terechte oscarwinnaar!

Sciencefiction aan me hoela. Fantasie, dat dan weer wel, én een beetje veel; veel te veel eigenlijk. De pastiche of caleidoscoop met hier en daar een vette knipoog naar andere films is nogal een draaikolk waarin alles zo snel op elkaar volgt dat ik er een beetje onpasselijk van werd. De momenten van verstilling "ligt een steen naast de andere" en de ontknoping die ik al zevenenveertig werelden eerder zag aankomen, waren zo sporadisch aanwezig dat ik heel, heel blij was dat het eindelijk dan toch afgelopen was. Wel mooi gefilmd, dat is dan weer een dikke plus.

Geweldige trip over de banden die mensen met elkaar hebben. Vanuit systemisch werk naar multi-universele werelden, alles bestaat tegelijkertijd naast elkaar, zonder tijd, plaats, afstand.. gekoppeld aan het feit dat elke actie waar dan ook direct gevolg heeft op de persoon zelf en zijn omgeving. Elke angst wordt goed tot uiting gebracht, uiteindelijk ->Liefde overwint alles. Goed acteerwerk van Yeon, Quan, Hsu en Curtis.

Dit is een van, de gekste raarste mafste films ooit gezien

en het klopt allemaal

Te serieuze mensen zullen deze film nooit gaan snappen aan de kinderachtige zinnen hier te lezen..

Vermaak tot het laats.

Weer eens wat ander dan, saai film land.

Ala vandasg

Super krachten films,die miljarden binnen halen

Nee dit is kunstzinnig, bedacht en ziekelijk goed

Ondertussen is die 8.8 score 7.8 geworden. Waarschijnlijk omdat ik de film net oprecht een eerlijk verdiende 2.0 op 10 heb toegediend. lol

Ja oke, maar dat is inmiddels ook 3 jaar geleden. 7.8 is nog geen slechte score. Maar ik begrijp wel dat dit soort films niet aan jou besteed is.