Homebound (2021)

Matig.

Homebound kwam ik tegen toen ik eens op de nieuwspagina van horrorgerelateerde onderwerpen zat te scrollen. Vaak zijn die films op z'n minst een beetje onderhoudend, maar vrijwel altijd matig. Tenzij het natuurlijk een echt grote productie betreft. Homebound stond er ook op, maar na afloop voelde dat eerder aan als snelle promotie.

Het is namelijk allesbehalve een briljante film. Wel duurt de film een heel stuk korter dan je zou denken. Zo had ik de hele avond lang eigenlijk al te maken met films die korter duurde dan ik vooraf had gedacht. De opzet is aardig simpel. Een koppel bezoeken een huis en de kinderen die daarin wonen, waarvan die laatste nogal vreemd zijn. Het mysterieuze sfeertje van het geheel, aangesterkt met een redelijke visuele look weet daarbij nog voor het nodige vermaak te zorgen.

Na enige tijd, als we ongeveer 45 minuten verder zijn, wordt het alleen duidelijk dat de benzine van de film op begint te raken. Zelfs voor een geheel dat zo kort duurt voelt het namelijk uitgerekt aan. De verhouding tussen de vrouw en die kinderen weet nooit echt stand te houden. Dat valt vooral te danken aan de kinderen zelf, die niet echt dreigend of apart genoeg over weten te komen.

De film draait plots als we de laatste 10 minuten binnenwandelen. Er worden wel hintjes gegeven, maar de onthulling voelt toch niet helemaal passend bij de rest van de film. Ik snap volledig waar ze op uit waren, maar het is gewoon niet zo effectief. Daarvoor had de voorafgaande inleiding gewoon beter moeten zijn, maar dat was het niet helaas.

Acteerwerk is half, het is vooral de charme en dreiging die hier ontbreekt om de film echt verder te tillen. Ik waardeer de soms vuile en lege look van de film. Hier weet je dat ze er voor zijn gegaan qua detaillering, en voor mij maakt dat al snel veel verschil. Homebound is een snelle thriller. Horror kan je het niet echt noemen, maar mysterieus wel. Ondanks het matige verloop zijn er slechtere films binnen z'n soort.