Woodlands Dark and Days Bewitched: A History of Folk Horror (2021)

Qua vorm is het geen sterke docu. Het is vrij straight foreward en talking heads wisselen zich af met fragmenten. Drie uur is ook meer iets voor een zesdelige serie. Doorgaans ook te veel van het goede.

Maar goed, uiteindelijk ligt de kracht van deze docu toch deels in de speelduur. Want het schetst wel een breed en divers beeld van Folk horror. Positief is dat het zich niet beperkt tot de Angelsaksiche cinema, maar de hele wereld aan bod komt. Zo krijg je een heel eclectisch beeld van Folk horror.

Ben niet val alles in het genre fan, maar door deze docu krijg ik wel zin in om erin te duiken. Daarnaast is het op visueel vlak wel een rijk genre. Het loopt van Pagen naar voodoo en via Japanse ghost stories naar moderne Amerikaanse vertellingen als Us en Candyman. Maar ook weerwolven en vampieren vallen er binnen. Dus misschien was die drie uur toch wel nodig.

Maar goed, fijne docu 3,5

Voor mij zijn Folk horrorfilms de meest interessantste films binnen de horror. Echter is dit subgenre eveneens het meest moeilijkste te classificeren. Want wat is Folk-horror? Gedurende een looptijd van meer dan drie uur duikt deze documentaire opgedeeld in zes hoofdstukken, in op die vraag...uiteraard beginnend met de onheilige drie; Michael Reeves' Witchfinder General (1968), Piers Haggard's Blood on Satan's Claw (1971) en Robin Hardy's The Wicker Man (1973)

En van de films en televisie (o.a. Lawrence Gordon Clark, A Ghost Story for Christmas serie, en de serie Dr. Who) uit Groot-Brittannië over de opkomst van het heidendom in de late jaren zestig vervolgt het zijn weg naar Amerikaanse films over de vroege koloniale geschiedenis tot Southern Gothic en urban legends. Het heksenfiguur komt aan bod en wordt in verband gebracht met het feminisme van de tweede golf. H.P. Lovecraft wordt aangehaald. Men behandelt de ecologische beweging van de jaren zeventig, toen de nadruk lag op emotie en gedrag van de geografische omgeving. Politieke gebeurtenissen.Voodoo en Hoodoo komen aan bod. Er is een gedeelte dat laat zien dat het subgenre niet alleen zijn roots in het westen heeft maar dat ook in de rest van de wereld een verscheidenheid aan folk-horror kent.

Je ziet films uit Zuid-Amerika (de Duitse koloniale, La Llorona), Australië (o.a. de folklore van aboriginals) voormalige Oostbloklanden (Viy, wurdalak of verdilak) IJsland (gedaante verwisselaars White Reindeer, The Juniper Tree) en natuurlijk de Aziatische (bakeneko (transformerende kat) en onryo (geesten) Als laatste kijk de regisseur Kier-La Janisse ook nog naar de revival, naar films die uitkwamen in recentere jaren. Een drie uur durende documentaire met pratende hoofden(meer dan 50 geïnterviewde) die een lofzang houden over de Folk-horror zou natuurlijk op den duur tegen de film werken.

Daarom zijn er naast clips van over 200 filmfragmenten ook tussendoor animatie te zien van Ashley Thorpe en speciale collagekunstscènes van filmmaker Guy Maddin, begeleidt door gave passende muziek van Jim Williams. Zodoende brengt de docu-film op uitstekende wijze verschillende gesprekken bij elkaar, terwijl het in de lengte en breedte het brede subgenre laat zien. Nu dacht ik redelijk goed thuis te zijn in horrorfilms, maar ook voor mij waren er genoeg titels, waar ik niet bekend mee was! De passie voor folk-horror was zo merkbaar te voelen dat dit een must-see is voor iedereen die van het (moeilijk te definiëren) subgenre houd en voor wie erin geïnteresseerd is!

Met 194 minuten een flinke zit, maar ik wilde deze goed beoordeelde documentaire over folk horror al zo lang zien… En dit ambitieuze project van regisseur Kier-La Janisse stelt gelukkig niet teleur. Zelfs de collage sequences zijn van niemand minder dan Guy Maddin, not too shabby.

In deze documentaire wordt het fenomeen van de 'folk horror' vanaf diens ontstaan verkend met behulp van de ‘unholy trilogy’ Witchfinder General (1968), Blood on Satan's Claw (1971) (later in deze challenge op mijn programma) en The Wicker Man (1973). Het subgenre wordt in de jaren 70 verder verspreid via de Britse tv-stations, en vindt ook zijn plek binnen de Amerikaanse, oosterse, Australische en Europese horror. Folk horror kende in het voorbije decennium een heropleving, dus dat Woodlands Dark and Days Bewitched dit uitvoerig bespreekt aan de hand van een honderdtal films, is voor de serieuze liefhebber absoluut welkom.

Check joolsteins uitstekende review, waar ik me volledig achter schaar en weinig aan toe heb te voegen. Wat een treasure trove voor filmtips dit, en ik heb nog genoeg te ontdekken. En als JM van de fysieke schijfjes was, dan was die Limited Edition Box Set wel een erg tof verzamelitem.

Kijk vooral de trailer om te zien of deze lange zit wellicht iets voor je is. Voor mij was het dat zeker.

4*