Agatha and the Curse of Ishtar (2019)

Nadat in 2018 rond kerst de Britse televisiefilm, de erg fijne Agatha and the Truth of Murder (2018) uitkwam voor Channel 5, was dit een succes. Vandaar dat het dan ook een soort vervolg kreeg. Soort van want het is geen direct vervolg en evenmin is de cast van vorige film teruggekeerd. Waarbij ik me allereerst afvraag waarom Ruth Bradley, die Agatha Christie fantastische speelde werd vervangen?

Wel keert schrijver Tom Dalton die de 'alternatieve geschiedenissen' heeft schreven waarin Agatha Christie in haar vrije tijd moorden oplost, terug. (een derde film is al in de maak of klaar) De film laat ditmaal zien dat Agatha Christie van haar man gescheiden is (1928) en naar Irak reist om bij vrienden te logeren die daar bezig zijn met archeologische opgravingen. (Mesopotamië ) Ze wil inspiratie op doen om romantische verhalen te schrijven. In plaats daarvan vindt ze de liefde met de jongere man, Max Mallowan (Jonah Hauer-King). In het echte leven trouwde Mallowan uiteindelijk met Christie. En tot zover de werkelijkheid! Het fictieve moordmysterie in Irak begint als aap Ella wordt gevonden, bungelend aan een galg in een koloniaal landhuis.

De film was een stuk lichter van toon dan de vorige film. Maar ik ben er niet van overtuigd dat het daardoor een betere film is geworden. Ruth Bradley werd zoals ik me net al afvroeg vervangen voor Lyndsey Marshal en dit vond ik geen goede vervanging. Ze mist als hoofdactrice een zekere charisma (en is een stuk ouder) en zet Agatha neer als een beetje chaotische klungelige vrouw. Wat bedoeld was als komische element. Echter vielen veel van die grappen plat. Gelukkig waren die grappen, van het ongedwongen soort waardoor ze de film ook niet heel vervelend maakte.

Als een Agaha Christie-mysterie was het overtuigend en solide genoeg (lijkt op iets wat Christie had kunnen schrijven maar Agatha zelf had ongetwijfeld er meer uit kunnen halen), het grote herenhuis, een huis vol verdachten en de uiteindelijke verklaring met de overgebleven mensen rond een tafel. De film was dan ook een aardig secundair Christie-mysterie, dat er qua uiterlijk meer dan charmant uit ziet.