Son (2021)

Er zitten spannende momenten in , maar hoe meer naar het einde ,hoe soberder

dog shit movie waist of time

Een taille van tijd ja?

Is dat negatief of positief?

“Get me some food you bitch!”

Dit is geen slechte film, technisch best netjes gemaakt, met wat mooie belichting en sfeervol camerawerk Het verhoogt zeker de creepfactor van de film maar er zijn ook echte grote verrassing. Er is nooit enige twijfel in het plot dat David geen gewone jongen is! Het subplot met de politie voegt een beetje spanning toe voorafgaand aan een onvermijdelijke confrontatie. Tja en in de slotscène valt alles op zijn verwachte plaats. Er is hier en daar een beetje bloed, om het interessant te houden. Ook het acteerwerk is goed. Actrice Andi Matichak (Allyson Nelson de kleindochter van Laurie Strode in Halloween, Kills en Ends) is degene die een sterke geloofwaardige hoofdrol neerzet. Het jongetje dat zoon David speelt was niet al te irritant en Emile Hirsch bezit de meest opvallende bijrol. De film was de moeite waard om te bekijken, had hij een aantal leuke momenten maar heel bijzonder was het helaas niet

Creepy zeer goed geregisseerde horror. Acteurs overtuigen en chemie tussen hoofdrolspelers is sterk. Mysterie is sterk aanwezig en houd je bezig tot het eind. Hier en daar voorspelbaar maar niks groots. Na PG Psycho Gorman & Wrong Turn weer een geslaagde horror in 2021!

Na het lezen van bovenstaand commentaar, hoopte ik na Wrong Turn, wederom een geslaagde horror film te kijken van 2021.

Helaas kwamen deze verwachtingen niet uit.

De film pakte niet, matig acteerwerk en niet echt spannend.

En creepy vond ik hem al zeker niet.

Wel kunnen uitkijken, maar net geen voldoende...

Uitstekend.

Ik weet dat ik met deze score tegen de richting in ga, maar Son was een opvallend degelijke, technisch knappe horrorfilm die wat rommeligheid te verduren heeft. Son probeert als resultaat wat anders te zijn dan de andere horrorfilms, maar dit wordt blijkbaar niet gewaardeerd bij het grotere publiek. Ik vond het allemaal echter degelijk uitgewerkt.

Son verspilt geen tijd en de gekte gaat eigenlijk al meteen los. Het eerste halfuur is oprecht beangstigend, waarbij ik behoorlijk de stuipen op het lijf werd gejaagd. Weliswaar via schrikmomenten die in hoog tempo om je oren vliegen, maar regisseur Kavanagh doet dit wel naar behoren. De schrikmomenten zijn luid en effectief, met dank aan een waanzinnig stukje editing aan het geluid.

Toen ik plots tranen in mijn ogen krijg omdat ik de schrikmomenten niet meer leek te trekken, iets wat me nog nooit eerder is overkomen, slaat de toon van de film ineens om. Het gekke, luide eerste halfuur wordt vervangen door een tragere film met mysteryelementen. Het mysterie wordt enigszins weggegeven, maar er wordt aan de kijker gevraagd zelf wat punten met elkaar te verbinden. De film lost het verhaal toegegeven wat rommelig en gehaast op, maar laat niks schieten van de sfeer.

Op technisch gebied ziet deze film er naar behoren uit. Diegene die een maximale ervaring wensen te hebben wil ik graag vragen het geluid hoog te zetten. Deze film is lawaaierig en luid, maar het werkt wel. Zeer effectieve sound editing, iets wat je niet zou denken. Ook de cinematografie, decoraties en algemene look zien er naar behoren uit. Aardige locaties, duidelijk en voldoende in beeld gebracht en een verhaal dat niet altijd even voorspelbaar is. Dat lijkt het wel te zijn, maar de veranderingen in de toon van de film maken dit wat minder overzichtelijk.

Acteerwerk is naar behoren en Matichak zet wederom een goede acteerprestatie af. Ook Blumm doet het erg naar behoren in de rol van mysterieuze jongen. De bijpersonages zijn ook redelijk. Geen echt waanzinnige prestaties aangezien de ruimte voornamelijk wordt opgeëist door Matichak zelf, maar het is zeker verdienstelijk. Verder vind ik de film een vlot gebeuren, met een zeer intens eerste halfuur waarbij je je als kijker afvraagt what the fuck er precies aan de hand is. Ik mag de aanpak wel. Het zal niet voor iedereen zijn, maar ik kan er erg van genieten. Effectief staaltje horror.

Helemaal niet slecht. Vooral het acteerwerk van de vrouw en zoon is zeer geloofwaardig. Dat ik het nou immens spannend vond of creepy kan ik niet zeggen, maar het was wel boeiend. Als ik alles goed begrijp....

Het is wel degelijk allemaal gebeurd zoals zij zei. Het jongetje is ook een demon net zoals zijn vader. EN Emile is iemand die ervoor zorgde dat niemand achter het echte bestaan van de jongen kwam. Dus Emile is een soort servant? En hij moest haar wel doden omdat hij de jongen moet beschermen. Is dat het zo'n beetje?

Had er wel wat meer van verwacht.

Mega spannend is het allemaal niet, verhaal is vrij standaard maar hier hadden ze veel meer in kunnen steken!

Het blijft een beetje de gehele film op hetzelfde tempo hangen en blinkt nergens uit.

2,5*

Achter de harmonieuze façade van een samenlevingsvorm zoals een gezin, bevinden zich soms diepe afgronden. Op zich is dat fijn, want die afgronden zijn perfecte fundamenten voor een lekkere genrefilm. Of beter gezegd. Kunnen dat zijn. Zoals in deze film van de Ierse regisseur Ivan Kavanagh bijvoorbeeld.

De film gaat over een conflict tussen twee levensstijlen die beide om de heerschappij strijden. Harmonieuze beelden die gemeenschapszin en veiligheid uitstralen strijden met beelden die bloeddorst, vraatzucht en eigenbelang uitstralen. De film doet denken aan een neo-noir. In de film ondernemen moeder en zoon een reis naar het verleden. Een reis die langs steeds diepere afgronden voert. Een reis die in een immer voortschrijdende duistere atmosfeer plaatsvindt. Een reis waarin persoonlijke fundamenten zoals de liefde voor elkaar, op de proef worden gesteld

De film baadt in een onheilspellende en treurigstemmende sfeer, die wordt bereikt door heerlijk somber en donker camerawerk alsmede door de naargeestige score die bevreemdend werkt. Het acteerwerk is belangrijk in deze filmische constellatie. En dat is gelukkig goed. Zowel Andi Matichak in de moederrol, Luke David Blumm als het zoontje en Emile Hirsch als inspecteur, overtuigen. De bijrollen doen dat eveneens.

Son is een mengeling van horror en thriller, maar raakt ook aan het genre van het familiedrama. Een geslaagde mix. Regisseur Kavanagh ensceneert een atmosferisch benauwende en visueel spannende film.

Dat kind was al van nature lelijk en eng.

Son een film met een bliksem start waarbij je er echt zin in krijgt. Hoe verder naar het einde hoe minder er van die zin over blijft. Lijkt wel alsof de inspiratie per minuut lijkt te minderen. Erg jammer had net ff iets langer op de tekentafel moeten liggen.

Prima bedachte horror die lekker wegkijkt.

Deze bloederige Horror / Thriller film (een soort van "Hellraiser" meets "The Omen") van regisseur Ivan Kavanagh zag ik toevallig voorbijkomen op "Film1" en leek me wel aardig.

Laura (Andi Matichak) is vroeger ontsnapt aan een gevaarlijke sekte. Ze wordt echter opnieuw met deze groep geconfronteerd als leden haar woning inbreken om haar achtjarige zoon David ((Luke David Blumm) te ontvoeren. Als haar zoon een mysterieuze ziekte oploopt, moet ze beslissen hoever ze gaat om hem te beschermen tegen duistere krachten uit haar verleden. Laura en haar zoon David slaan op de vlucht en detective Paul (Emile Hirsch) helpt hen.

"I’m hungry, i’m fucking hungry, bitch!"

Met deze woorden probeert zoontje David kenbaar te maken dat het niet zo goed gaat met hem. Moeder Laura heeft zelf al redelijk wat problemen nu zij gevlucht is uit de sekte die haar jarenlang in haar macht hield en misbruikte. Zij is er namelijk van overtuigd dat sekteleden haar op de hielen zitten en David willen kidnappen. Helaas gaat het steeds slechter met David en als hij dan opgenomen wordt in het ziekenhuis, slaan de stoppen door bij Laura. Zij verdenkt iedereen ervan bij de sekte te horen en is zo bang David kwijt te raken, dat ze met haar doodzieke zoon op de vlucht slaat. Opgejaagd door de plaatselijke autoriteiten begint ze langzaam de grip op de realiteit te verliezen en te denken dat haar zoon misschien wel de reïncarnatie is van iets ergers dan ze ooit had durven vermoeden en dat zij misschien wel de laatste is die het kwaad zou kunnen stoppen.

Deze film heeft het in zich om iets heel spannends te zijn en in de eerste circa 30 minuten is dat zeker ook van toepassing. De geluidseffecten zijn lekker hard, de spanningsopbouw is goed en je zit als kijker met veel vragen. Maar dan verschuift het tempo ineens drastisch. Van een horror met bovennatuurlijke elementen drijft het ineens af naar een mysterieuze detectivefilm, waarin de vrouw op onderzoek gaat naar haar verleden en waarin het verhaal eigenlijk redelijk relaxt doorkabbelt. De schrikeffecten zijn dan grotendeels weg (hoewel de scène in een motel met een motel-pimp, gespeeld door David Kallaway, nog wel aardig creepy was) en eigenlijk ook de hele dreiging van de sekte. Maar het is ieder geval onderhoudend genoeg om te blijven kijken. Als dan de eindfase begint, komt er weer wat tempo in het verhaal en is het ook weer bloederig (zeker als Paul zich in zijn hand gaat snijden) en zit er ook nog een leuke twist in, die je misschien wel ziet aankomen, maar die toch verrast.

Er speelt geen absolute topcast in de film, maar tenenkrommend slecht is het ook niet. Andi Matichak speelt moeder Laura en Luke David Blumm speelt zoon David en die twee hebben een leuke chemie. Waar in sommige films waarin zonen met alleenstaande moeders doordraaien en het tenenkrommend vervelend begint te worden, blijft het hier mooi balanceren op het randje. Hierdoor blijf je als kijker toch wel lang afvragen hoe de vork nou precies in de steel steekt. En omdat het zo sterk opent en dan een heel stuk minder spannend word, is het toch wel goed dat dit samenspel werkt. Een leuke rol is er ook weggelegd voor Emile Hirsch als detective Paul.

Al met al is dit wel een redelijke Horror / Thriller film, maar je moet er niet met al te hoge verwachtingen in gaan. Hij begint sterk om dan vervolgens rustig kabbelend naar een einde toe te drijven. Je hebt al snel door dat er iets niet helemaal in de haak is, maar tot aan het einde ben je toch nog in dubio.

De Ierse regisseur Kavanagh heeft me enkele jaren geleden al weten te raken met zijn thuislandse The Canal. Nu komt hij met Son, waarin hij het in Amerika is gaan zoeken. En met Son doet hij eigenlijk precies hetzelfde als The Canal; de kijker steeds op het verkeerde spoor zetten.

Emilie Hirsch speelt hier een moeder van een kind dat ze eerst eigenlijk niet wil. Acht jaar later is ze nog behoorlijk blij met haar zoontje en vormen ze samen een hecht familiepaar. Waar vader is? Dat kan je wel raden. Op een nacht lijkt het noodlot toe te slaan en lijkt de sekte, waarvoor ze is gevlucht, het weer op haar te hebben gemunt. Ze gaat naar de politie en een van de agenten geloofd haar meteen. Je zou hier bijna denken dat het voorspelbaar gaat worden; dat die agent ook onderdeel zou uit kunnen maken van deze sekte. Gaandeweg gebeuren er steeds meer vreemde dingen rondom haar huis.... en later ook met haar zoontje.

En hier lijkt de film ineens om te slaan. Was het nou eerst een sekte? Is het nu echt een vloek waar haar zoontje mee besmet is... en het jochie heeft omgetoverd tot een figuur die zo nu en dan mensenvlees nodig heeft om te kunnen overleven... En moedertje die erg van haar zoon blijft houden, helpt hem daarbij ook. Ik ruim metaforen. En nee... Dan lijkt het toch wel weer iets anders te zijn.

En aan het einde vallen alle puzzels, min of meer dan, op hun plek.

Ik kon me met Son zeker wel bekoren. Donkere sfeer, je voelt de constante dreiging maar je wordt ook steeds misleidt. Het is Kavanagh weer gelukt.

4,0*

Niet helemaal juist

En nog maar weer eens een bijdrage aan die immens grote stapel van matige horrorfilms. Verhaal had nog wel in interessant kunnen zijn, maar filmisch televisiefilm niveau, tempo allemaal veel te bedaard en onderweg tikken we nog even minimaal twee genreklassiekers aan en dan weer gemengd met wat éénoudergezin drama en wat romantiek met de politieman die het hele zaakje onderzoekt. Het type horrorfilm dat je op kunt zeten als je last van slapeloosheid hebt, grote kans dat je hierbij wel in slaap valt.

De eerste 40 a 50 minuten vond ik vrij sterk en daarna werd het 1 en ander allemaal net wat minder maar bleef het voor mij zeker wel voldoende.

3*