Shorta (2020)

Uitstekende film hard en rauw.

Racisme in combinatie met politiegeweld. Een actueel thema dat vooral wordt gevoed door Amerikaanse uitwassen op dat vlak. De Deense film Shorta brengt het thema dichter bij huis in een herkenbaar Europees decor. De sfeer op straat is gespannen als een Islamitische verdachte door de politie bij zijn arrestatie zwaar wordt mishandeld en in een coma belandt.

Het politieapparaat houdt de gelederen gesloten en wist geen schuldigen aan. Daarmee verhindert zij een oplossing en wekt de schijn een partijdige lijn te volgen. Het politieapparaat is er immers voor de burger Het apparaat is de toezichthouder op de openbare orde en veiligheid en speurt wetsovertreder op. Het vertrouwen in de politie is geschonden. De vraag wie nu eigenlijk wie beschermt dringt zich op.

De film volgt twee agenten op patrouille die tegen die gespannen achtergrond hun werk verrichten. Twee diverse karakters. De één trekt zich niets aan van de heikele situatie en provoceert en schoffeert onbekommerd de leden van de minderheden die hij op straat tegenkomt. De ander stelt zich rustig en afwachtend op, is niet vooringenomen en handelt weloverwogen vanuit zijn menselijke gevoel.

Het regiedebuut van Frederik Louis Hviid en Anders Ølholm is geen subtiele film. De film zit vol stereotypen en clichés. Neem bijvoorbeeld de provocatieve helft van het politieduo. Eij bestaat uit een verzameling van de gebruikelijke clichés die horen bij de alfaman. Zijn personage wordt indrukwekkend verachtelijk vorm gegeven en heeft totaal geen laag. Hij is gewoon onsympathiek en verder totaal niet boeiend. De film doet geen pogingen om een beetje achter de façade te kijken door zich af te vragen hoe het komt dat iemand zich zo gedraagt. Shorta is geen film die tot veel nadenken of discussie uitnodigt.

Dan is zijn partner een interessantere figuur. Met zijn rustige en bedachtzame manier van doen, is hij het contrast van zijn partner. Een echte held is hij echter niet. Ook bij hem is weinig laag te ontdekken. Een enkele poging daartoe blijft oppervlakkig hangen en wordt snel afgekapt door één van de vele actiescènes die de film rijk is. Zo heeft elk personage wel een paar stiltemomentjes, die niet meer lijken te willen doen dan empathie opwekken. De film is vooral een actiethriller en biedt weinig ruimte voor psychologische en sociologische beschouwingen.

Het sociale brandpunt wordt als een explosieve situatie uitgebuit om twee agenten in het midden van vijandig gebied te deponeren waaruit zij moeten ontsnappen. De film biedt actie, sensatie en sentimentele momenten. Zet vooral andere verwachtingen opzij en geniet simpelweg van een spannende actiefilm.

Superieure deense politiethriller over twee tegen wil en dank met elkaar opgescheepte agenten die vast komen te zitten in een gevaarlijke stadswijk, precies op het moment dat raciale spanningen in het hele land tot uitbarsting komen. Intens en erg spannend, strak geregisseerd en subliem in beeld gebracht. Het beste van alles zijn de twee hoofdpersonen, die beiden een subtiele maar bijzonder indrukwekkende ontwikkeling doormaken. Vooral de rol van Jacob Lohmann, als de tegendraadse racistische agent Mike Andersen, is onvergetelijk. Prima aktiescenes ook en een passend ontnuchterend einde.

Een heftige belevenis met dank aan uitstekend spelende acteurs! Door de herkenbare Europese setting kwam deze film veel harder bij mij binnen dan vele films uit de Verenigde Staten dat plachten te doen.

Na meerdere Franse films die de treurige situatie in de grote West-Europese steden schetsen, nu eens een Deense. Ik kijk het met lede ogen aan.

Iedereen die dat niet snapt wens ik een week, een maand of een jaar in een (semi-) publieke functie toe in zo'n grote stad. Bijvoorbeeld als politieagent of buschauffeur.

Ik snap het ook wel. Het ging mij hier meer om de platte weergave van het personage. Hij is als filmpersonage niet erg boeiend.

Een goede film van degelijke Deense misdaadfilm-makelij met een bekende en sterke cast die een goed plot neerzet. Hier en daar een kleine onwaarschijnlijke gebeurtenis, maar dat deed zo goed als niets af aan het geheel.

Knappe Deense politiefilm dat een beetje ademt als Training Day of End of Watch en zelfs La Haine.

Een getto in Kopenhagen lijkt code oranje te krijgen. De openingshot met die helicopter doet je bijna vermoeden dat je een oorlogsfilm gaat zien. Dan krijgen twee collega's van de politiemacht de opdracht om deze fictieve getto te betreden na aanleiding van een racistische mishandeling binnen het politienetwerk. Wat volgt is een fraaie rollercoaster tussen de Arabische bevolking die de politie nu wel liever ziet gaan dan komen. Onderwijl arresteren ze een jongeman, en lopen de gemoederen onder de twee collega's naderhand hoog op.

Shorta is knap gemaakt en lijkt te willen lonken naar de Amerikaanse werken. Ook qua camerawerk en natuurlijk de actiescenes op het einde. Het verhaal zelf is dan nog wel vrij standaard, maar het verloopt blijft zeer boeiend en het acteerwerk is sterk. Ik kon hier wel wat mee.

4,0*