1917 (2019)

Als je de trailer sterren zou kunnen geven was deze er al 5 waard!!

Gisteren met zo'n 25 (sic!) anderen in Utrecht de voorpremière van de film gezien. Ik was onder de indruk en keek samen met de cameraman naar een zeer ingrijpend epos. Nagenoeg in een shot gefilmd... De vrienden waarmee ik was, geloofden het niet...

Volkskrant:

Volgens mij zit Walther stiekem te hopen op WO III.

Tot vanavond haha

Heb enkel trailer gezien, en zit met een vraag/opmerking.

Altijd benieuwd naar films welke gaan over 1ste en 2de Wereldoorlog.

1917, Oorlog al tijdje bezig en toch nog al dat groen in de buurt van de soldaten ze lopen precies op een golfterrein. Dat snap ik niet echt.

Kan uiteraard geen punten geven, film nog niet gezien,wel benieuwd. Zal voor binnen enkele weken zijn.

Het grootste deel van de oorlog is gevoerd op linies van een paar kilometer breed die totaal werden 'omgespit'. Terreinwinst bestond vaak slechts uit enkele tientallen meters. Dat verklaart waarom er grote stukken land onaangetast waren, ook in 1917.

Je zult in het openingsshot ook zien dat het een belangrijke dramatische functie heeft.

Ik was ook zeer sceptisch omdat ik niet houd van technische stunts - dat levert vaak slordigheden op. Maar het is hier nooit storend, juist heel erg effectief. Ik kan me volledig vinden in de recensie van de VPRO.

"I hoped today might be a good day."

Na alle lovende berichten had ik hier eerlijk gezegd meer van verwacht.

Aan de hand van twee soldaten word je meegenomen op het slagveld te midden van de Eerste Wereldoorlog. De bedoeling is om een boodschap over te brengen die ervoor zorgt dat een bataljon niet in een hinderlaag van de Duitsers loopt. En zo begint er een helse trip door vijandelijk gebied.

Er is veel ophef gemaakt over de long take waarmee '1917' in beeld is gebracht, al zijn het in werkelijkheid een hoop lange scènes die slim aan elkaar zijn geplakt. Desondanks lijkt het net alsof je als kijker ook een weg aan het banen bent door: modderige loopgraven, donkere tunnels met ratten, platgebombardeerde huizen en lijken. Dit is op momenten zeer intens te noemen.

Qua techniek is er eigenlijk weinig op aan te merken en Roger Deakins levert hier zonder twijfel topwerk af. Met het verhaal wordt daarentegen bijzonder weinig gedaan; bijkans wordt er een voorspelbare structuur met clichés gevolgd. Daarbij is het jammer dat de personages niet uitgediept worden, waardoor je nauwelijks met ze meeleeft. Veel wordt gelukkig goedgemaakt in de laatste akte waarin het helemaal los mag gaan.

Al met al een degelijke oorlogsfilm, maar ik ben toch enigszins teleurgesteld.

3,5 Sterren.

Niet meegeleefd met de personage's? Misschien een gebrek aan empathie, of scheelt er wat anders? Had meneer liever wat meer pief poef paf gezien? Helaas, menselijk drama primeerde hier boven bombastisch spektakel. Helaas voor u dan, ik vond het fantastisch.

Saving Private Ryan, maar menselijker en zonder hollywoodiaans geknal en gefabriceerde diepgang.

De spanningsboog van Gravity maar dan in de modder tussen de lijken en ratten.

Een one take shot illusie die niet nutteloos is zoals bij Birdman maar je bijna 2 uur lang mee door de loopgraven en ruines jaagt.

Spijtig dat het vreselijkste dat de mens elkaar ooit heeft aangedaan, de beste cinema oplevert.

Een grauwe overlevingstocht zonder weerga.

Adrenaline, leed, droefenis, maar ook heldhaftigheid gaan hand in hand. Ik heb het zelden zo vloeiend in elkaar weten overgaan.

Meesterk!

Ik had onvermijdelijk wel aan enige expectation management gedaan, maar werd alsnog volledig overdonderd. Een reis van de camera ga ik dit jaar misschien niet meer zo intens meemaken.

Je weet gewoon dat je een eenzijdig geallieerd perspectief krijgt dat met tenminste enige heldendom en ''onmogelijk maar waar''-situaties gepaard gaat. En toch vond ik de trip van deze twee jongens maar op een paar momenten écht erover of ongeloofwaardig, bijvoorbeeld als Schofield aan het einde zijn trailermoment op het veld pakt en als 'ie gaat kijken bij een soldaat waarvan 'ie weet dat 'ie genoeg is getroffen om hem niet meer te kunnen hinderen. Ook zijn er twee momenten van representatie/diversiteit die veel te geforceerd zijn ingebracht. Maar overall wonnen de jongens het ruimschoots van de scepsis met oprechte kleine emoties tegen een behoorlijk briljant in beeld gebracht 'parcours' (dat misschien wel de échte hoofdpersoon is). Ieder klein detail voelde raak, van de rookpluimen in de verte tot de bordjes in de loopgraven. Overigens heb ik geen behoefte aan een herhaling van de discussie die tegenwoordig bij zo'n beetje alle (geveinsde) one-takers wordt gevoerd - in 1917 werd ik zodanig deel van de reis dat ik niet zou weten hoe ik dit anders voor me had willen zien. Juist een afstandelijk, conventioneel gefilmd drama heeft de potentie om de waanzin van loopgraven en niemandsland oneer aan te doen. Wat eventuele beschuldigingen van sensationalisme betreft vond ik dit een film van veel, veel stiltes en adembenemende taferelen. Ook zag ik godzijdank geen gierende slow-motions.

Wat een geweldige film was dit.

Wát een bioscoopbelevenis, ik denk dat ik sinds Gravity in IMAX niet meer zo'n cinema ervaring heb gehad.

Stil van. Maar ik moet hem nog een keer zien.

Sublieme, ambitieuze film waar veel vakmanschap uit spreekt.

Misschien is de werkelijke waanzin van de eerste wereldoorlog wel helemaal niet te vangen in beeld en geluid, maar dit is een poging van formaat. De laatste oorlogsfilm waar ik zo'n hoge verwachting van had was Dunkirk en dan vind ik deze stukken beter.

Het verhaal over de broers deed denken aan Saving Private Ryan maar de sfeer voelde meer als Idi i Smotri aan.

Stiekem had ik toch op (nog) meer gehoopt maar ik merk dat ik de film nog even moet laten bezinken.

Subliem was inderdaad het woord dat tijdens die scène met de lichtkogels boven de ruïnes bij me op kwam. Bijna buitenaards mooi, en tegelijkertijd had het ook iets sacraals: schitterend, maar op het randje van je aardse bestaan.

Mooi gedaan

leek wel een Kubrick tribute met een reis langs zijn films:

goed naar Paths of Glory gekeken iig

en wat oorlogsgekte ala Dr. Strangelove

wat immoreel geweld 2x van Duitse kant ala A Clockwork Orange

een kaarslichtscene met moeder en kind - Barry Lyndon

dynamische achtervolging in het donker door doolhof - The Shining

en de kapotgeschoten stad en snipers en vuren : Full Metal Jacket

kunnen we Nolans slappe Dunkirk vergeten

Dunkirk is op het eerste stukje na indd redelijk slap.

Gisteren met een paar vrienden naar de bios geweest, tot onze verbazing was de zaal behoorlijk leeg. Of het is een niche film of het marketingbudget was misschien te laag..

Ik had al mijn bedenkingen over de film, maar de rest ging er met torenhoge verwachtingen in. Naar mijn mening door de (te) lovende recensies, die grotendeels het camerawerk en beelden beoordeelden.

Cinematografisch is de film geweldig, prachtige beelden en door de one-shot manier heb je het gevoel dat je de hele tocht met de personages meeloopt.

Waar wij ons na de tijd het meest aan stoorden en waarom wij allen de film een 6,5/7 gaven was dat de film enigszins saai en ongeloofwaardig is. De film pretendeert realistisch te zijn, maar vooral de 2e helft hangt van toevalligheden aan elkaar.. Het was meer een avonturenfilm met de Duitsers die alle schoten missen, hij de rivier overleeft, alle explosies bij de loopgraven ontwijkt. Ook de toevalligheden vonden we niet passen; de sniper die net mist, dat hij net melk had (overbodige scene trouwens), het bos net stroomafwaarts was, zo nog wel wat meer dingen

De cliches en verhaal maken het voor ons toch een standaard Hollywoodfilm, waar we vooraf niet op hoopten. Vooral omdat we op realisme hoopten. Als je naar James Bond gaat weet je dat realisme niet bestaat en daar gaat de film dan vol voor, daar ga je als kijker in mee. Maar bij deze film stoorden we er ons mateloos aan, vooral omdat het zich neerzet als een realistisch beeld van een tocht.

Met de belangrijkste Golden Globes afgelopen week, een goede kritische ontvangst en volgens mij ook wel reclame lijkt me dat het publiek deze film wel zou moeten vinden. Hoe dan dan ook gaat hij het goed doen met mond-tot-mond reclame, als ik zie hoe hij gemiddeld op MovieMeter wordt ontvangen tot nu toe.

Was je in Enschede? Misschien ligt het wel aan Twente

In een goed gevulde zaal de film bekeken. Alle recensies en de beoordelingen op MM en IMDB wijzen op een goeie film. Het idee dat er sprake is van een "one-shot"-film overheerst lang. We volgen de twee hoofdpersonen door de loopgraven en over de velden.

De beklemmende sfeer op de slagvelden van WO-I komt vooral in het begin zeer goed over, met blubberige, natte loopgraven en sombere luchten.

Na het zien van de trailer dacht ik onwillekeurig aan "Saving Private Ryan" en ik vond ook diverse parallellen in 1917.

Helaas komen er in de film toch ook enkele grote onwaarschijnlijkheden voor.

De soundtrack van Thomas Williams vond ik prima. Ik vind het tijd dat hij daar nu een keer een Oscar voor wint.

Al met al een film die mijn verwachtingen heeft waargemaakt en vermoedelijk hoog in mijn jaarlijst komt.

Haha was inderdaad in Enschede, voorstelling van 22:00. Kon ook aan het tijdstip liggen, maar bij het reserveren waren de vroegere voorstellingen ook niet eens voor de helft vol. Ben benieuwd wat de film dit weekend gaat doen, aan de hand van de recensies en wat er momenteel draait is dit wel de enige 'bioscoopfilm' op dit moment.

Ondanks dat ik teleurgesteld was, ben ik wel blij dat ik deze in de bios heb gezien. Thuis had ik 'm misschien nog wel minder gevonden..

Indrukwekkende film die je als kijker vanwege de veelbesproken briljante manier van filmen+montage als het ware in real-time mee laat lopen met de missie van de twee jongens in de waanzin van WO1. Redelijk sober wat betreft typisch Hollywood spektakel, maar daardoor alleen maar beter.

Das voor de film he. En deze film is opgenomen in EEN SHOT. Dus is dat technisch ook onmogelijk.

Voor jou misschien, maar films als Star Wars, Charlie's Angels en Jumanji trekken behoorlijk wat volk naar de bioscopen. Laat ik Jojo Rabbit even achterwegen, aangezien dat niet per se een film is om op het witte doek te bekijken.