Joker (2019)

Uiteindelijk zei ik ook dat het alleen jammer voor hemzelf is. Al kan ik er gewoon niet bij hoe mensen wel iets compleet anders hadden verwacht. De film is in de marketing en verscheidene interviews gewoon neergezet zoals de film ook ongeveer is geworden. De trailer zelf is ook traag van opbouw en geeft het sfeertje precies zo weer.

Het is niet zoals Drive in 2011. Een dikke trailer vol actie en vervolgens een trage film voorgeschoteld krijgen. Toen liepen er wel hordes mensen de zaal uit ?

Njah, niet iedereen leest zich (ten volle) in over een film natuurlijk. Verder heb ik zonet even de trailer gekeken en op basis daarvan kan je toch écht wel een gestoordere Joker verwachten. Niet het zielige mannetje dat wraak neemt op de mensen die hem tekort hebben gedaan, maar de compleet geflipte nihilist zoals hij doorgaans neerget wordt. Vind de film zelf toch nog een stuk narratiever en droger dan de trailer.

Uiteraard zijn verwachtingen niet meer dan dat, als filmliefhebber moet je toch ook een beetje kunnen schakelen wanneer de film wat anders biedt dan je vooraf verwacht had, maar daar moeten de kwaliteiten van de film zelf ook deels voor zorgen.

Dezelfde trailer als die Pathé heeft laten zien? Juist die heb ik ook weer teruggekeken. Met die grote Put up a Happy face woorden die 1 voor 1 erin voorkomen. Nja

Hoe meer ik over de film denk, hoe meer de vraag is wat er nou wel echt in de film is gebeurd en wat niet. Hoe kwam Fleck aan het pistool? Het lijkt op het eerste gezicht alsof hij hem krijgt van die collega. Maar die beweert later het compleet tegenovergestelde... Dus dat heeft waarschijnlijk ook in Fleck's hoofd afgespeeld.
De ontmoeting met Wayne bij dat gala. Kan me niet voorstellen dat het echt gebeurt. De scene gaat over in een Fleck die exact hetzelfde gepositioneerd staat en in de koelkast gaat kruipen. De reactie van zijn baas als hij het bord is kwijtgeraakt, volgens Fleck door die jongens. Maar is het echt gebeurd? .

Zo eenduidig en lomp is de film echt niet in de "fantasy" theorie, hoe langer ik erover nadenk.

Wat dacht je dan van de slot scene?

Hij zit opeens in het gesticht zonder verdere verwondingen..Dus is heeft niet alles in zijn fantasie plaatsgevonden?

Dit dus:
What Does the Ending of Joker Mean?
This final scene isn’t the only sequence in the film where we see Arthur in such an institutionalized setting. Very early on in the film, as he speaks to his social worker, Arthur mentions how he thinks he’d been better off when he was hospitalized. The social worker asks him if he’s given any more thought about why he was hospitalized. Arthur dismisses it with, “Who knows?” But in between those lines the film cuts to a quick shot of Arthur, in white scrubs standing in a cell very similar to the one seen in the film’s closing moments, where he bangs his head into the door’s tiny window. Then it cuts back to the scene between Arthur and his social worker. So is it possible that Arthur has been in that white cell the whole time? That he’s simply imagined most of the events depicted in the movie as part of some empowerment fantasy?

Geen idee, België heeft geen Pathé Ik heb gewoon de eerste hit op YouTube gepakt.

Waarom ga je er ueberhaupt vanuit dat ik jouw nachtrust zou willen verstoren?
Verder had ik inderdaad een verkeerde verwachting: ik verwachtte een goede film, en kreeg een slechte. Nog verkeerder kan een verwachting niet uitvallen.


Je begrijpt blijkbaar ook niet dat ik geen film wil *over* superschurk Joker, maar een film die *eindigt* met superschurk Joker. En dat deed deze film niet. Deze film eindigde met kruimelschurk en gefrustreerde moordenaar Joker. Absoluut geen gedenkwaardig crimineel exemplaar.

In mijn ogen was het heel logisch opgebouwd. Kort samengevat: iemand met mentale problemen verliest beetje bij beetje de houvast om mee te kunnen draaien in de maatschappij (medische hulp, werk/nieuwe carrière, 'liefde', betrouwbare vader- of moederfiguren, een rolmodel zoals de tv-presentator), omarmt het feit dat hij niet de persoon kan zijn die van hem verwacht wordt en duikt de chaos en het anarchisme in. Dat is een compleet andere opzet dan een maniakale Joker met gestoorde plannen toch?

Het gaat mij niet zozeer om het verloop van het verhaal, wel waar de grens ligt tussen de serieuze karakterstudie en het pompeuze superheldengebeuren.

Voor een serieuze film is de opeenstapeling van drama schier overdreven, maar blijkbaar kan dat wel gezien de link met het superheldengebeuren. Anderzijds mogen mensen ook niet teveel superhelden dingen verwachten, want deze film wil een serieuze karakterstudie zijn. Die balans is mij gewoon niet duidelijk, en volgens mij weet Phillips het zelf ook niet echt goed en wil de film van beide walletjes meeëten.

Wat verder ook niet erg is als het werkt voor jou, maar je moet toch ook niet verbaasd zijn als daar elders wat kritiek op wordt geuit.

Nee joh, in een show op live televisie, de presentator door de kop schieten en er bijzitten als een figuur die erom gaat lachen en zo crazy is als wat. Geen gedenkwaardig crimineel exemplaar...

Op het eind van de film is hij the joker. Daarna zal hij waarschijnlijk met allerlei criminele plannetjes komen. Deze film gaat over het begin, het ontstaan... Dat lees je van te voren, dus verwacht ook dan geen criminele plannetjes. Als deel 2 er komt mag je er naar kijken en beoordelen hoe ze dat doen...

Dit soort redenen bedenken om een film zo'n laag cijfer te geven stoort mij enorm

Maar is dit daadwerkelijk zo? Zie grid84000's reactie op mij hierboven. De film is alleen rechtlijnig als je er niet meer in wil of hoeft zien. Joker zit verder bordervol met clues en vraagstukken of te betwisten dat alles wel daadwerkelijk zo is gebeurd.

Praktisch gezien.. Hoe had dat zich moeten vertalen op het scherm? De superschurk op het einde.

In de film 'Bassie' zie je hoe een man langzaam verandert in een infantiele clown - speld.nl

Eigenlijk wordt er 0,0 naar pompeus superhelden gedoe gelinkt. Ook dat is wat je er zelf van wil maken om je eigen verhaal sluitend te krijgen. Je krijgt alleen de Waynes te zien en het dient het plot. Het is niet overbodig of vergezocht. Verder geen hint of snufje over ook maar iemand die rept over een superheld. Geen mannen in capes. Helemaal niks. Geen opzichtige cameo's of easter eggs.

Daarnaast is Batman altijd een "realistische superheld" geweest en in meer gevallen serieus dan over de top met aliens en superkrachten. Pompeus zoals jij het noemt. Het is echt niet zo dat Phillips bijvoorbeeld stijlbreuk pleegt door hier een serieuze film van te maken. Of dat hij van 2 walletjes eet en meelift op Batman.
Ik vind het maar een flauw excuus om dit aspect van wat jij slecht vindt aan de film goed te praten. De balans in de film lijkt me nou niet zo overdreven onevenwichtig zoals jij het nu doet voorkomen hoor. Totaal niet.

Michael Moore schreef:

Kijk... deze recensie intrigeert me

Om een serieuze film over Fleck te maken heb je niet meer nodig dan een introverte man, die in armoede samenwoont met een moeder die half van het padje af is, en zijn plaats niet weet te vinden in de maatschappij (neem het moment op de bus en dat Fleck afgeranseld wordt door die jonge ventjes en geen gehoor vindt bij z'n baas - al balanceer je met dat laatste al een beetje op het randje van opzichtigheid).

Dat is voor een zichzelf serieus nemend drama al meer dan ellende genoeg. Kijk maar naar het grote voorbeeld van deze film. Maar Phillips blijft daar maar zaken bovenop gooien, met narratieve spielerei rond de Wayne familie, het meermaals in elkaar getrapt, afgewezen en belachelijk gemaakt worden, collegas die hem bedriegen etc etc. Dit zijn over-the-top achtergrondverhaaltjes en motivaties waar je alleen mee wegkomt in comics (en soaps). Strip het Batman laagje van deze film en dump de film in een arthouse bioscoop en er is niemand die dit soort drama ook maar een seconde serieus zal nemen.

Dus Bruce Wayne is eigenlijk Trump jr.

Sorry We Missed You (2019)

Heb gisteren deze gezien. Ik heb nog geen mannen in vleermuizenpakken voorbij zien vliegen. Ook daar een flinke bak ellende. Dat je denkt van: hoeveel kan een mens/gezin hebben?
Maar dit is dan wel weer een smaakkwestie, want nooit had ik het idee dat het teveel van het goede was. Daarnaast is het ook maar afvragen wat er van de door jou genoemde daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Daar heb ik ook mijn twijfels over. Want de film is er niet eenduidig in.

Ik ben geen scriptschrijver, maar er had iets moeten gebeuren waaruit zijn genialiteit blijkt. De Joker uit Batman (stripboeken, films, animaties, alles) is een geniale vent. De Joker uit Joker is een dommige gefrustreerde vent. Genialiteit komt natuurlijk niet op latere leeftijd nog even aanwaaien, dus het had al moeten blijken in deze film.

Klinkt ook echt als een film waar papa Turner plots te weten komt dat hij eigenlijk de zoon is van een rijke familie, die zijn moeder valselijk in een psychiatrisch ziekenhuis gestopt hebben en z'n eigen adoptiepapieren vervalst hebben. Hoogstens dat papa tot een crimineel akkefietje verleid wordt (een bank overvallen of wat drugs smokkelen) en er daar dan nog iets misloopt, maar dat zal dan écht wel de finale grens zijn. Kortom, het blijft realistisch, hoeveel ellende de film ook over z'n hoofdpersonages gooit.

En zelfs als je al aanneemt dat het allemaal in het hoofd van Arthur speelt (iets wat mij vooral aanvoelt als een reddit-theorietje van fanboys die beter op tijd in hun bed hadden gelegen) is dat een hoop narratief gehaspel dat een serieuze karakterstudie meer in de weg staat dan vooruit helpt. Dat soort dingen kom je toch nooit tegen in de betere arthouse cinema, of heb ik misschien een hele niche aan films gemist?

film reviews in 100 woorden: Joker (in 100 woorden) - filmreviewsin100woorden.blogspot.com

Joker is een intense karakterstudie over een geestelijk gestoorde man (Joaquin Phoenix) die door de samenleving over de rand word geduwd en gaandeweg transformeert in een ware psychopaat. Phoenix draagt Joker moeiteloos op zijn schouders met z’n hartverscheurende prestatie als de tragische clown. Het tempo ligt aan de trage kant maar in elke scene is de spanning werkelijk om te snijden dankzij Phoenix’s acteerprestatie, het grimmige sfeertje en de uitstekende soundtrack. Regisseur Todd Phillips schets met deze film ook een realistisch beeld van hoe de samenleving omgaat met mensen met een geestelijke aandoening. Ik vond Joker echt een intense filmervaring.

4,0*

Ooh in the killing joke was hij ook al geniaal... Hoezo dom? Deze man was in zichzelf gewikkeld met enorme problemen. Gek als een deur, waarom zou zo iemand opeens niet geniaal kunnen worden? Nogmaals voor zijn masterplannetjes ga je maar naar deel 2 kijken

Ik snap je punt op zich en zou het ook met je eens zijn als dit een film was geweest over een doorsnee persoon die tot het uiterste werd gedreven. Maar het gaat wat mij betreft juist om een kijk in het hoofd van iemand met een stoornis, een zwakkeling waar geen plek voor is in de samenleving. Hij zoekt naar contact en nieuwe mogelijkheden maar krijgt steeds het deksel op z'n neus. Je kunt de film inderdaad zien als een reeks factoren die hem aanzetten tot gruweldaden, maar dan ga je voorbij aan het feit dat dit allemaal gebeurt bij een verzwakt en mentaal gekweld persoon. Hij schreeuwt om hulp maar krijgt het tegenovergestelde.

Hij wordt m.i. dan ook niet per se aangezet tot moord, maar ziet in zijn hoofd steeds minder reden om met de grootste moeite mee te draaien in een maatschappij die hem toch al in de steek laat. Ik denk dat het echt de spijker op de kop is van wat er in het hoofd gebeurt bij mensen die uit het niets een bloedbad aanrichten. Angstaanjagend dichtbij de realiteit en iedere seconde volledig serieus te nemen.

Maar zoals jij het beschrijft is het toch alleen maar een extra reden om al het overdreven drama eruit te laten? Je hebt al een verzwakt/ziek persoon, die heeft nog minder externe ellende nodig om voorbij het randje geduwd te worden.

Verder ben ik geen kenner wat betreft de daders van de recente shootings, maar volgens mij zaten daar niet al te veel psychische gevallen bij? Eerder het tegendeel dacht ik, waarbij de omgeving eerder verbaasd reageerde op de plotse extremiteiten?

We weten zeker dat een aantal dingen zich 100% in zijn gedachten heeft afgespeeld. De een iets subtieler dan de andere. Daarnaast zijn er genoeg andere situaties waarbij de lijn tussen werkelijkheid en fantasie dun is. Of het zo is, kan ik nu niet met zekerheid zeggen. Maar het zijn geen vergezochte fanboy theorieën. Ik denk dat je een behoorlijke serieuze film kan maken, waarbij je helemaal meegezogen wordt in de gedachten van een hoofdpersoon.

Opvallend: Joker heeft in het laatste shot geen verwondingen meer. Dus dat betekent dat dit al enige tijd later is dan de gebeurtenissen in de film. Hij lacht wat in zichzelf.
Psychiater: waarom lach je?
Joker: ooh ik dacht aan een grap (of iets in die trend)
Psychiater: wil je me de grap vertellen
Joker: nee, jij zou het toch niet begrijpen.

Waar dacht hij aan? Was de hele film zijn gedachte? Dacht hij aan een specifieke gebeurtenis... De film lijkt me in ieder geval multi interpretabel.

Mulholland Drive (2001) spoiler:
Mulholland Drive doet toch hetzelfde? Zit je ook 2 uur lang naar een lange fantasie van de hoofdpersoon te kijken voordat je abrubt in de realiteit terecht komt.

Ja, maar er is ook niemand die beweert dat MD een serieuze karakterstudie is. Dat is een volbloed mystery waarin Lynch vol op een vervreemdende sfeer inzet. Daar draagt zoiets gewoon bij tot de mindfuck, meer zelfs, dat is één van de grote genreclichés.

Waarom zou je in deze film een hoop narratieve omwegen en onzekerheden steken als je een serieuze karakterfilm wil maken? Dat leidt alleen maar af, want je wil niet dat mensen oneindig daarborduren op wat wel/niet waar gebeurd is, je wil dat mensen met je personage meeleven, het doorgronden en het zien als een doorslag van de realiteit.

Maar ik denk dan. Als je dat allemaal buiten beschouwing laat heb je gewoon een film die ook werkt. Als je er verder over wil nadenken, dan kan het. Wil je het niet, heb je ook een geloofwaardige film. Ik vind het itt jou niet hinderlijk aanwezig dat de film diepere lagen heeft. De film werkt ook prima zonder dat je hier continu over hoeft te peinzen.

Dat kenmerkt in mijn ogen een sterke film. Eentje die werkt in meerdere lagen. Die je uitnodigt om het verder te onderzoeken, maar ook prima op zichzelf staat als je dat niet wil doen.

Het is ook pas achteraf dat ik er nog meer over na ben gaan denken en er dit allemaal in ontdek.

Ik ga hem deze week zeker nog een keer bekijken. Ik kan dan iets meer op de details gaan letten.

Was het maar zo

Verder zou het vooral een "extra" laag zijn, eerder dan een "diepere" laag. Veel meer dan een "woah, mind = blown" effect levert het ook niet op. Ook daar zou dan weer uit blijken dat de film minder serieus is dan hij zich voordoet.

Verschil is dat jij de sterke punten als een zwakte ziet aan de film.

Maar het één kan iig zonder het andere bestaan binnen de film zelf en het is aan de kijker of die er tijd er in wil investeren. Het kan niet ontkent worden dat de film beide opties biedt (ongeacht de kwaliteit) . Overigens, als jij al die theorieën de film alleen maar onnodig vindt, dan kan je dat in principe links naast je leggen. Het ligt er niet te dik bovenop dat het niet te negeren valt.

Het valt iig te prijzen dat je alles als een spons opneemt (en het wegwuift)

En de volgende rel is geboren. De PR machine spint er garen bij.

Veroordeeld pedofiel Gary Glitter verdient tonnen aan Joker film

Wauw.

“Verschil is dat jij de sterke punten als een zwakte ziet aan de film.” Waarom zou je dat voor iemand bepalen?

..zo ken ik er ook nog wel een paar..