Level 16 (2018)

is toch echt een hele vreemde film.

je weet dat er iets niet deugd,dus mijn nieuwsgierigheid verplichtte mij tot het einde toe te kijken.

want tot een half uurtje voor het einde krijg je pas meer duidelijkheid,en ook pas dan komt er meer actie en verhaal in .

het plot is duidelijk, maar had veel spannender gemaakt kunnen worden.

nu blijf je maar wachten totdat er iets komt.

Each hall has its top girl

and in this hall it's me.

“Level 16” is echt wel een originele film. Misschien redelijk minimalistisch en beperkt wat betreft verhaallijn, maar groots wat betreft de ontknoping. Het moment dat de gehele opzet duidelijk wordt, voelt het allemaal nogal luguber aan. De impact op je gevoel is immens als de ware aard van het meisjesinternaat bekend wordt gemaakt. Level 16 is het laatste stadium dat de meisjes kunnen bereiken in een kleurloos gebouw van Vestalis. Het laatste level voordat ze kans krijgen om geadopteerd te worden. En als voorbereiding op die heugelijke dag worden de meisjes gedrild als militairen. Hun wordt voorgehouden dat meisjes rein zijn, attent en plichtsgetrouw. De meisjes van de Vestalis Academie moeten bescheiden,eerlijk en geduldig zijn. Maar vooral loyaliteit is iets wat hoog in het vaandel staat.

En onderwijl fantaseren de meisjes over hoe ze ’s nacht naar de volle maan kijken, de dag dat ze het gebouw verlaten. Want buiten komen ze nooit. Naar verluidt heeft de school hun gered van de giftige dampen in de buitenwereld. Is er een apocalyptische oorlog uitgebroken? Dat blijft een raadsel. Alsook de exacte plaats waar het zich allemaal afspeelt. Je kan alleen maar vermoeden dat het zich in een Slavisch land afspeelt als je de conversaties hoort tussen Miss Brixil (Sara Canning) en de Terminator-achtige bewakers. Bewakers die telkens opgetrommeld indien één van de meisjes niet de afgesproken regels opvolgt. Zoals op militaristische wijze hun avondritueel uitvoeren waarbij ze volgens strikte instructies hun aangezicht reinigen. Het breken van zo’n regel heeft gevolgen voor de ongelukkige. Een trip ligna recta naar een benedenverdieping waar een lijfstraf te wachten staat. iets wat Vivien (Katie Douglas) aan de lijve ondervond toen ze op level 10 haar vriendin Sophia (Celine Martin) wilde helpen. Niet verwonderlijk dat ze agressief reageert als ze 6 jaar later terug herenigd wordt met Sophia op Level 16.

Van meet af aan heb je het gevoel alsof dit een soort concentratiekamp is met Miss Brixil die de orde handhaaft als een echt drilsergeant. Ze leek wel een beetje op Ilsa (uit "Ilsa, de wolvin van de SS"). Toepasselijk want haar ega of vriend Dr. Miro (Peter Outerbridge) zou dan vergeleken kunnen worden met Josef Mengele. En beide regeren over dit artificieel, ingedamd wereldje waarbij ze als ware tirannen het heft in handen houden. De meisjes worden psychologisch gehersenspoeld waarbij ze gehypnotiseerd naar een vooroorlogse televisieset kijken waar de deugden en ondeugden op een kille manier worden opgesomd. En met de regelmaat van de klok worden ze gesommeerd om een dosis vitaminen in te nemen die nodig zijn voor een gezond lichaam en om ziektes te vermijden. Het is tenslotte Sophia die Vivien in vertrouwen neemt en haar verteld dat nietalles lijkt zoals het zou moeten zijn. En dat de instelling een heel ander doel voor ogen heeft dan dat ze beweren.

Misschien ziet het er allemaal een beetje te strak en steriel uit. En het tempo van de film zal voor sommigen een beetje te traag zijn. Hetgeen wel indruk op me maakte was het acteerwerk en inlevingsvermogen van de meisjes. Vooral Katie Douglas was een genot om te aanschouwen. Niet alleen vanwege haar engelachtig en smetteloos uiterlijk. Maar ook vanwege haar acteerwerk. Het ene moment kijkt ze bloedserieus en angstig als een in de val zittend proefkonijn. Het volgende moment is er een onschuldig en spontaan glimlachje vanwege een kortstondige beloning. Het ene moment is ze de barmhartigheid zelve en vervolgens zien we haar als een ijskoud medeleerling wiens enige doel is om te slagen in datgene waarvoor ze opgeleid zijn. Het brave meisje zijn dat uitverkoren zal zijn om geadopteerd te worden. En hiervoor gaat ze over lijken. Schitterend gewoonweg.

De film “Level 16” is moeilijk te categoriseren. Enerzijds heeft het een dystopisch karakter. Anderzijds heeft het ook wel horror elementen. En misschien kan je het ook zien als een maatschappijkritische film waarbij het begrip vrouwelijk schoonheidsideaal onder de loep wordt genomen. Het heeft ook iets weg van een psychologisch thriller waarin je kan zien hoe geïsoleerde individuen reageren in bepaalde omstandigheden (vergelijkbaar met “The experiment” bijvoorbeeld). Misschien zat het tempo aan de lage kant, maar de ontknoping maakt veel goed. “Level 16” verraste me op een aangename manier. En het magnifieke acteren is daar ook de oorzaak van. “Level 16”, een “Young Adult” film voor volwassenen.

3*

“Level 16” is een heerlijke claustrofobisch film doordat het bijna volledig is opgenomen in kille, sombere slaapzalen, smalle gangen en kleine kamers waar de meiden samen naar instructievideo's en films kijken, (een verdienste van Art director Diana Magnus (Cube) en is gehuld in een kleurenpalet van grijstinten. Ze zijn compleet afgesloten van de buitenwereld, waar ze ook voor worden gewaarschuwd want deze is 'giftig'. Beetje bij beetje ontvouwt voor de toeschouwer een grimmig mysterie.

Niveau 16 is niet zoals de andere niveaus. Het is het laatste niveau voordat de tijd van de meisjes aan de Vestalis Academie voorbij is. Met nog zo weinig tijd, is het des te belangrijker om een ​​goede indruk te maken, en Vivien (Katie Douglas) is vastbesloten de beste van het beste te zijn. Ze volgt de regels; wees schoon, gehoorzaam, bescheiden en geduldig, nauwgezet. Maar ze wordt onverwacht in een kamer geplaatst met iemand die ze jaren geleden voor het eerst ontmoette. Iemand met een geheim dat alles zal veranderen.

Regisseuse Danishka Esterhazy leverde hier goede prestaties zowel in regie als ook als schrijfster van dit verhaal wat raakvlakken heeft met 1984 en de serie The Handmaiden's Tale. De film heeft naast een boeiend en verrassend verhaal ook prima acteerwerk van de jonge meiden. De film geeft wel geen vrolijk beeld van de toekomst, maar is uiteindelijk toch een fantastische dystopische (horror)film!

Wat moet iemand hier nog aan toevoegen? Een heel verhaal met veel en grote woorden maar "Joolstein" heeft het zo mooi verwoord dat we dit mooi laten staan zonder aanvullingen. Het is volledig!

Het duurt een tijdje alvorens deze film zijn genreaanduiding “thriller” begint waar te maken, al laten de settings van begin af aan doorschemeren dat het niet helemaal pluis is in het gebouw waar een aantal tienermeisjes verblijft. Aanvankelijk is het een vrij matte vertoning, waarbij niet helemaal helder is wat er nou precies speelt. Daar staat tegenover dat de film in het tweede gedeelte geleidelijk aan spannender wordt. Overall toch een dikke voldoende, mede omdat op de regie en het acteerwerk weinig aan te merken valt.

Deze film van Danishka Esterhazy, een regisseuse die vooral ‘female driven’ films maakt, doet in beginsel sterk denken aan de roman (en tv-serie) ‘The Handmaid's Tale’. Ook in ‘Level 16’ worden jonge vrouwen blootgesteld aan een regime van onderdrukking en terreur. Het basisprincipe van deze dystopische thriller heeft dan ook zeker potentie. En gedurende een uur film gaat het hartstikke goed.

De sfeerschepping is prachtig. De setting is een oud schoolgebouw. Door de camera gevat in koele blauwige en grijzige tinten, maakt het gebouw een Spartaanse, zakelijke en kille indruk. Geen vensters. Geen daglicht. Een gevoel van beklemming en onheil maakt zich al snel meester van de kijker. Sombere gedachten met betrekking tot de toestand waarin de jonge vrouwen zich bevinden, komen naar boven. De onderhuidse spanning zit er meteen goed in.

Een fantastisch uurtje film zogezegd. Helaas glijdt het verhaal van beklemming en duisternis snel af naar een verhaal met ‘spannende’ actie en gevaarlijke situaties die je in elke doorsnee thriller tegenkomt. Van de duistere sfeer en de verrukkelijke onderhuidse spanning die met kleine schepjes in het eerste uur in de film werd gegoten is niet veel meer over.

De film maakt de fout om het mysterie rondom de jonge vrouwen te snel weg te geven. Op dat moment wordt de angel uit het verhaal getrokken. De film slaagt er vervolgens niet meer in om met een andere boeiende invalshoek te komen die de interesse vasthoudt. Er passeren enkel nog scènes waarin de dames nogal fantasieloos hun vrijheid trachten te bemachtigen en de machthebbers nogal fantasieloos hun positie trachten te bewaren. Weinig opzienbarend en heel standaard.

Jammer dus. Dat geldt ook voor de onderliggende serieuze boodschap over vrouwelijke zelfbeschikking en liberalisatie, die ik in beginsel nog meende te onderscheiden. Die boodschap verdwijnt heel ironisch geruisloos als de focus zich verlegt naar de sensationele pogingen van de dames om zich uit hun benarde situatie te bevrijden. Dat klinkt misschien nog steeds als een boodschap maar de film kijkt niet meer als een film met engagement. De film kijkt gewoon als een ‘spannende’ thriller. Niks mis mee hoor, maar het verschil in sfeer frappeerde me gewoonweg en stelde me teleur.

The Banana Splits Movie (2019) is Esterhazy’s jongste werk. In het eerste deel van Level 16 laat ze zien veel in haar mars te hebben. Hopelijk is dat in haar jongste werk terug te zien. Ik ben er wel nieuwsgierig naar.

Level 16 is een film waarbij ik constant het gevoel kreeg dat ik het al meerder malen had gezien. Ik vond het dan ook weinig origineel en op vele momenten wat slaapverwekkend. Het simpel plot wordt niet echt spannend gemaakt en krijgt nergens nieuwe invalshoeken.

Redelijk goede film. Je krijgt wel al vrij snel door waar het ongeveer om gaat, maar toch blijft er nog genoeg mysterie over de details en over hoe het zal aflopen. Best spannend, maar niet te gruwelijk of te zwaar.

Meh.

Een nogal erg trage film. Het krabbelt allemaal heel erg langzaam voort en weet daarom niet altijd mijn aandacht goed vast te houden. Het verhaal is ook niet heel bijzonder en nogal simpel. qua spanning stelt het ook niet veel voor.

Leuk voor één keer maar meer niet.

2,5*

Tof.

Pas de tweede film van Esterhazy die ik zie, en tot nu toe gaan ze waarschijnlijk beide naar mijn favorieten toe. The Banana Splits Movie was destijds een leuke, bloederige horror/komedie. Deze is een geheel andere film, maar beter in de uitwerking en in het algemeen erg tof.

Vreemd dat er "rebelse tieners" in de samenvatting staat want rebels is juist tegen de regels hier. Dat is nu ook wat de film zo interessant maakt. Het is een erg aparte omgeving die dat op zijn beurt erg intrigerend maakt. Het gaat nooit maar een beetje vervelen.

Douglas doet het erg goed. De actrices krijgen regelmatig zwakke dialogen, en dat is ook 1 van de weinige kritiekpunten van de film. Onrealistiche dialogen. Nu is de omgeving ook niet bepaald realistisch, maar de loop van het verhaal maakt het eigenlijk best wel realistisch.

De 102 minuten gingen erg snel om. Esterhazy lijkt haar films wel degelijk te kennen. Hier is het resultaat een koude, intrigerende film die wellicht wat traag is, maar nooit ergens inkakt. Wellicht niet optimaal spannend, maar wel optimaal boeiend.

Van dit soort films mogen er wel meer komen. Een horrorfilm zoals haar latere film is dit zeker niet. Inderdaad gewoon een subtiele mystery/sciencefiction.

Fijn filmpje, eigenlijk zit je meteen in de film. Het is allemaal redelijk sober opgezet, maar de beleving en sfeer die gecreëerd worden zijn toch wel vrij sterk. Er hangt ook constant een klein dystopisch sfeertje rond.

na een goeie 20 min weet je waar de film echt over gaat, maar toch blijf je verder zien, je wil weten hoe het afloopt

Dat is knap dat jij het na 20 minuten al precies wist.

Voor mij was dat zeker niet het geval en het lijkt me sterk dat het dat voor iemand is geweest, tuurlijk je hebt een idee welke kant de film op zal gaan maar absoluut niet het werkelijke doel van de meisjes die er zitten.

Ik vond het een fijne spannende film op een sobere locatie. Katie Douglas is echt een topper, zag haar voor het eerst in Believe Me en ook deze met haar was vermakelijk.

Level 16 geeft eigenlijk precies wat je er van mag verwachten: niet meer en niet minder. Okay, misschien een beetje minder. Het is duidelijk een low budget film: de locaties zijn beperkt en goedkoop uitgewerkt en er is gebruik gemaakt van relatief onbekende actrices (er komen bijna geen acteurs in de film voor). Toch wordt er in basis prima geacteerd, behalve de 'guard': man, man, man wat is die cliché neergezet en ligt het er allemaal dik boven op. Dit wordt ook nog eens aangedikt door de manier van filmen. Verder zet iedereen een redelijke stereotype neer, maar het kan er allemaal net mee door.

Het verhaal is in het begin onduidelijk. Richting het einde van de film wordt het wel eigenlijk direct helemaal prijs gegeven. Dat is jammer en had in stapjes mogen gebeuren. Het begin van de film wordt naar de helft toe wat saai. Het laatste deel verandert de film compleet van sfeer en wordt het meer actie. Ook hier wordt je om de oren geslagen met cliché beelden die we al zo vaak hebben gezien. Er zitten ook de nodige 'he, dit klopt niet' momenten in de film en aan het einde vroeg ik mezelf af of deze hele operatie ook niet veel eenvoudiger opgezet kon worden. Het voelt allemaal wat ver gezocht. Het einde wordt helaas afgeraffeld. De tijd was op of het budget was op, geen idee, maar je blijft nog wel met vragen zitten die ik graag ingevuld had willen zien.

Al met al - zoals ik al aangaf - geeft de film eigenlijk wat je mag verwachten van zo'n film. Het is zeker geen topper. Het is niet origineel (misschien de kern van het verhaal nog wel, maar hoe het is uitgewerkt niet). Het is niet echt spannend. Het is middenmoot van het begin tot het einde. Daarom 3 sterren.