Hereditary (2018)

De hele marketing campagne dat dit de engste horrorfilm in tijden is, slaat natuurlijk nergens op (Vond Ghostland veel sterker op dat vlak) en wekt enkel verkeerde verwachtingen. Maar het is wel een goede film.

Het is veel eerder een sterk familiedrama / thriller. Goed opgebouwd en met vaste hand geregisseerd. En al put het uit een scala van voorgangers, het is een erg fijn filmpje geworden.

PA Ik heb altijd al gedacht dat Jesse Klaver de Antichrist is.

A24 doet het weer! Zij blijven de meest vooruitstrevende films uitbrengen van de meest boeiende filmmakers. Ari Aster is iemand die ik zeker verder in de gaten ga houden, want hij deed hier iets behoorlijk unieks. En ergens heb ik ook enorme medelijden met hem hoe zijn film werd benaderd door te media. Het zal hem een hoop geld opbrengen maar de reacties gaan wat minder zijn. Na de film hoorde ik al een aantal mensen klagen dat ze er helemaal niets aan vonden. Maar het moderne grote publiek is dan ook steeds op zoek naar handvaten, herkenbaarheden waar ze op verder kunnen. Ze leven letterlijk op clichés die hun begeleiden naar waar ze willen. Maar deze film gooit je ergens op een onbekende plek.

Deze plek is een gezin dat in rouw zit. Een gezin waar de emoties van sommige leden zijn afgevlakt en langzaam aan tot uiting komen. Dit is een film die zijn tijd daarvoor neemt. Ons de interactie patronen wil tonen binnen dit gezin. Iets wat we in horror niet gewoon zijn! Want wij als publiek willen graag dat het snel gaat, wij willen ons angstig voelen, want dat is ons beloofd.

Beste mensen, angst is geen gevoel dat je oproept als je erop hoopt. Angst is een gevoel dat je beleefd als je met iets kan meevoelen in films. En dat is exact was Aster hier wil doen met zijn opbouw. Hij wil je mee emotioneel laten zijn, hij wil dat je hun begrijpt, hun pijn en verdriet ervaart. En uiteindelijk wanneer hij langzaamaan de horrorelementen laat binnensijpelen zal je dat mogelijks kunnen voelen. Maar verwacht het niet, voel je eerst betrokken met iemand.

Voor de rest wil ik nog even zeggen dat ik soms de invloeden van Polanski hierin opmerkten. Kleine subtiele invloeden van Rosemary’s Baby en The Tennant. Twee films met een beklemmende sfeer, opwerkend naar een suspense, focussend op een personage. Wat deze film ook doet.

Ook nog mijn complimenten voor de soundtrack, sterke dark ambient. Sfeerversterkend, mocht soms ietsje subtieler aanwezig zijn, maar de regie laat zeker ook voldoende stilte. Ook een compliment voor de acteurs, die hier echte emoties hebben moeten tonen.

Kleine minpuntjes: hier en daar mist de film een soort subtiliteit en ernaast ook een soort evenwicht. Hier en daar wil de regie net dat tikje te enthousiast gaan.

Grote woorden voor dit mooie debuut, een vooruitstrevende horrorfilm zoals enkel A24 uitbrengt. Ik wil meer van dit!

4*

Grandioos.

Vanaf het eerste shot wist ik al dat het goed zat. Voor een regiedebuut echt uitzonderlijk sterk geregisseerd. Het wemelt van de details, de cryptische hints en een bijzonder naargeestige sfeer. Het is lang geleden dat ik nagelbijtend naar een horrorfilm zat te kijken. Natuurlijk is het niet de engste horrorfilm ooit gemaakt, maar intens is het zeker weten. Het tragische familiedrama dat zich hier afspeelt is in zekere zin vele malen enger dan welke jumpscare of gore dan ook. De film deed me ook denken aan een aantal klassieke horrormeesterwerken zoals Rosemary's Baby en The Exorcist vanwege de occulte insteek (iets waar ik een zwak voor heb). Terwijl ik nagelbijtend zat toe te kijken probeerde ik wanhopig alle puzzelstukjes op de goede plek te leggen. Tegen het einde had ik de puzzel bijna af, maar zoals alleen bij de beste films leken er nog een aantal stukjes te ontbreken. Daar ga ik de komende dagen invulling aan proberen te geven, want dit is ongetwijfeld zo'n film die een lange tijd zal nazinderen.

Jammer genoeg was ook ik slachtoffer van een hels publiek. Halverwege de film voelde de zwaarlijvige meneer die een hele loveseat in beslag nam een rij voor ons zich geroepen om luidkeels "wat een onzin!" te roepen. Daarna was het hek van de dam en begon de beste man luidkeels met zijn vrouw die eveneens een hele loveseat in beslag nam hardop te discussiëren gedurende de rest van de film. Alsof dat nog niet erg genoeg was begon de rest van de zaal bij de meest ongepaste momenten te lachen. Dus ondanks dat ik me kapot heb zitten ergeren heeft de film grote indruk op me gemaakt en dat wil toch wel iets zeggen.

Nou, net in de bios geweest hier in Tucson. Wat een grote flopfilm is dat. Tja, als je niets gewend bent kan je hem spannend en eng vinden. TIP: Voor diegenen die deze film eng vinden, ook niet naar my little pony kijken ?

Voor de echte serieuze horrorfans onder ons incl ik...is deze film zeker geen horror. Het is een groot drama! Whooee een hoofd met mieren erop ? dat was eng zeg....? als je de trailer kijkt heb je het idee dat er eindelijk eens wat gebeurt.

Ik las dat er mensen in Nederland huilend de bios verlieten vanwege het “enge” gehalte. Nou, bij nader inzien zou ik ook huilend de zaal hebben moeten verlaten. Dit was dan voor het aangeschafte kaartje.

Zonde van tijd en geld.

Goh, voor iemand die alles gelooft wat die leest, doe je je wel heel groot voor. Kan me niet voorstellen dat een echte horrorfan in dat soort marketing bullshit trapt.

Misschien kun je voortaan beter naar sprookjes gaan.

Het kan ook zijn ( en dat heb ik ook soms ) dat je een soort The Conjuring spektakel verwacht met zo veel mogelijk schrikmomenten. Dit is dat natuurlijk niet en misschien is dat je teleurstelling. Zoals een recent al zei “Hereditary is een kussen dat steeds harder Op je gezicht gedrukt wordt”.

Zaterdag ga ik er zelf een en kijken wat ik ervan zal vinden.

Oei, deze recensies zie ik ook steeds meer. Hiermee hoop ik toch echt dat mijn zaal zich wel gewoon even 2 uurtjes kan gedragen in de film. Bah.. zo vervelend.

Ik zeg daar altijd direct wat van, je kunt dat gedrag beter smoren in de kiem. Maar gelukkig heb ik het zelden, omdat zelden 's avonds naar de film ga.

Dan woon jij in een veel betere buurt . Laatste keer dat ik er iets van zei (gozer had zijn telefoon de hele film aan staan) kreeg ik als antwoord "Hou je bek J***"

Dit gebeurde tijdens de voorstelling van 16.10 's middags. Ik had ook gehoopt dat ik met die tijd dit soort mensen zou weren.

OMG

Als je al die tenenkrommende verhalen over wanpubliek leest ga je toch wensen dat deze film gewoon een anonieme release in de marge had gekregen...

Voor mij ook een reden om nooit naar een populaire/commerciële film te gaan in de bios. Zeker niet in steden als Amsterdam. Daar zitten altijd wel mensen die zich niet kunnen gedragen, lijkt wel.

Daarom laat ik deze film even links liggen. Ik kijk de film liever thuis in het donker, blokje kaas erbij en gaan

Het is ook een meer filmhuis horror. Kleinschaligere release had deze ook beter gedaan. Het is vooral jammer hoe de media deze film een foute naam heeft gegeven. Het ergste blijft dan nog hoe mensen opleven naar dat media ideaal, alsof wat daar staat de algemene verwachting moet zijn. En ja, dan krijg je dus vervelende mensen met tunnelzicht op deze film.

Ik geloof niet eens zo zeer dat de media de film een foute naam heeft gegeven, voor het juiste publiek is dit ook oprecht een hele enge film. Iedereen die zich een beetje had ingelezen over deze film had kunnen weten wat voor soort film het ging worden, en die verwachtingen zijn voor mij meer dan waar gemaakt. Het feit blijft dat 90% van het publiek een lugubere poster ziet met een spannende tekst eronder en vervolgens een spannend filmpje verwacht met hier en daar een jumpscare. Na zo’n jumpscare is er dan natuurlijk even de tijd om met zijn allen de spanning weg te lachen, want het moet vooral niet te eng worden. Wanneer de film is afgelopen kan je weer zonder zorgen naar huis en je bed in, de volgende dag ben je de film vergeten.

Dit is niet zo’n soort film, dit is een film die nazindert in je hoofd, omdat het voor een groot deel zo vreselijk echt is wat er gebeurt. Je krijgt geen moment de tijd om even opgelucht adem te halen want de beklemmende sfeer is continu aanwezig. Als jij niet met geduld en de juiste mindset deze film in gaat zal hij je ook nooit zo bij de strot grijpen als dat die bij mij bijvoorbeeld wel heeft gedaan. Tuurlijk zal de film niet op iedereen diezelfde impact hebben, maar geef 'm op zijn minst een kans. Ik denk dat een groot deel van het publiek dat niet aandurft en daarom maar gaat zitten praten/lachen om vooral niet te betrokken te raken. Schrikken is leuk, maar je écht ongemakkelijk voelen is niet waar ze voor komen.

Ik ben in ieder geval blij dat er hier genoeg mensen zijn die de film wel op waarde weten te schatten, want alleen al om het vakmanschap waarmee Hereditary is gemaakt verdient de film veel meer krediet dan de meeste mensen in de zaal en op social media je willen doen laten geloven.

Ik had het er net ook met misterwhite over: ik erger me vooral aan de Facebook-berichten die dus de film verkeerd in de marketing zetten. Vooral de reacties er onder: 'saaie film, gebeurt niets, niet geschrokken, helemaal niet eng'. Oké, prima, dat is dan jouw eigen mening, maar vertel me niet dat er 'niets' gebeurd in de film. Mensen gaan er met verkeerde verwachtingen naartoe en verwachten een film met jumpscares. Dat is dan weer jammer...

Desalniettemin vond ik de film intens en heel naar. Bij bepaalde scènes kreeg ik kippenvel omdat ik er zo ongemakkelijk van werd en het gewoon erg heftig vond. Vandaag voor de tweede keer naartoe, want bepaalde dingen heb ik gemist en ik zou die wel weer helder willen krijgen.

Een heus Blumhouse-effect. Het volk verwacht van iedere horrorfilm precies dezelfde formule.

Vanmiddag gezien. Ik vind de film niet eng, om sommige scenes kon ik zelfs wel lachen, eerder bizar, intrigerend en onderhoudend. Dochter Charlie is behoorlijk creepy en misschien vond ik de muziek nog wel het meest treffend naargeestig.

Ging ook huilend de bioscoop uit...?dat kwam omdat ik het zonde van mijn geld vond,wat ik hier aan uit heb gegeven,wat een drama....

Erg sterk, en zindert inderdaad na.

Het is echter absoluut geen Pathé film, ik snap nu de ontgoochelde reacties wel wat beter

Ik applaudisseer bredere A24 releases, maar dit moet echt niet in multiplexen draaien. Hereditary hoort in het filmhuis.

Overigens, ook daar was er gisteren wel wat zenuwachtig gelach af en toe. Maar het leek inderdaad ontlading en zenuwen, geen spot. Wel jammer dat er zelfs daar een kerel was die maar bleef graaien in een of andere meegebrachte snoepzak, die nog flink uit zijn plaat ging ook met een scheldkannonade, toen iemand hem vroeg stil te zijn.

Gelukkig de film verder relatief ongestoord kunnen kijken. Als ik de andere verhalen hoor, was deze tsjomp-tokkie nog wel te tolereren, al veroorzaakte hij toen hij vlak erop naar de wc ging, bijna weer ruzie.

Och, mocht ik tijdens de uitloop maar aanwijzen: ‘ oh trouwens, dié mag hier nooit meer in’

4*

Ik heb deze film vanavond gezien in de bios. Expres de vroege film, en dat had effect, want we zaten met zeven mensen in de zaal. De sfeer zat er gelijk goed in; de spanningsopbouw was zeer goed. Ik ging er dan ook wel met een redelijk hoge verwachting naartoe. Origineel concept, dat met de maquettes! Had toch wel gedacht dat 'ie daar wat meer op voort zou borduren, maar helaas. Desondanks was het camerawerk en de muziek/de geluidseffecten echt heel goed en creepy! De setting perfect voor een goede, enge horrorfilm.

Maar helaas, op een paar goede schrikmomenten na, werd de film nooit echt eng. Wel had ik zo nu en dan het gevoel niet te durven ademen, zo beklemmend!

Gedurende de hele film bleef het in het midden waar de film nu precies heen wilde. Persoonlijk had ik het beter gevonden als ze inderdaad, zoals ik eerder zei, wat meer met de maquettes hadden gedaan, bijvoorbeeld op het moment dat het meisje overleed, dat de overgebleven gezinsleden als het ware in het 'poppenhuis' woonden en zij in de 'echte' wereld en dat zij de controle over hen had...

Maar naarmate de film vorderde, werd het steeds vager en was er geen touw meer aan vast te knopen. Ook vond ik bepaalde scenes te veel van het goede.

De laatste scene vond ik dan ook overbodig en zag ik totaal niet aankomen. Net of hadden ze een scene uit een andere film zo in deze film geplakt! Dat had wel origineler gekund naar mijn idee. Ik begreep ook wel dat het uiteindelijk ging om die persoon uit dat occulte handboek, maar al met al is het wel ver gezocht. Een apart einde is prima, maar het moet wel aansluiten bij de rest van de film; daar schoot hij tekort in.

Een echt spannende of enge film maken is erg moeilijk, dat begrijp ik, maar less is more.

Al met al een 3,5. Er had veel meer in gezeten.

En het feit dat men in Amerika huilend de zaal uitliep heeft niet te maken met de film, maar met het soort kijker. Ik als doorgewinterde horrorfanaat vond dit zeker niet de engste film ooit gezien. Nee, kijk dan The Autopsy of Jane Doe of The Babadook ??

Goed debuut.

Berichten dat dit de engste film ooit is zijn wat gevaarlijk voor je verwachtingen. Het is vooral een drama film met wat horror invloeden. Ari is opvallend zelfverzekerd als regisseur. Ondanks redelijk wat korte films op zijn naam is dit toch zijn eerste full feature. Knap ook hoe het huis er vaak ook als een poppenhuis eruit ziet. Ari weet duidelijk waar hij mee bezig is qua stijl. Ergens vond ik het laatste deel dan ook wat jammer. Het drama was erg sterk en de nare sfeer werkten goed. Scene aan eettafel zie je zelden in films als deze. Het werkten perfect. Niet dat ik het erg vond dat het wat meer volbloed horror werd op het einde. De film snakte zeker naar een finale met wat pit. Maar hij viel daar juist wat teveel in de cliches. De film verdiende meer.

Desalniettemin, groeit de film wel, eergister gezien en toen was ik vrij zeker van de 3.5 sterren, gister zat ik al meer aan 4 sterren te denken. Ik laat het voor nu even zo.

Hopelijk kan Aster nog meer stijgen in zijn volgende film, dan kan hij een grote worden.

3.75 sterren

De slotscene deed voor mij dus afbreuk aan de rest van de film.....(dat moest ik nog even kwijt)

Ik heb ook moeite met de slotscene. Aan de ene kant omdat hier de aap wel erg uit de mouw komt in de zin dat hiermee duidelijk wordt verwezen naar Rosemary's Baby (met Peter als het Satanskind dat wel door Ellen maar aanvankelijk niet door Annie zelf is gewild) en aan de andere kant omdat deze scene wel heel erg nep overkomt zodat het misschien ook niet 'realistisch' is bedoeld maar als een psychose (van Annie?) maar in die interpretatie lijkt de film weinig coherent. NB. De filmtitel 'Hereditary' verwijst m.i. naar de erfelijkheid van waanzin: de hele familie van Annie was krankzinnig/psychotisch en de film zou kunnen willen hebben laten zien hoe nu ook Annie in een psychose komt ('helemaal doordraait') met de slotscene als de full-blown psychose waarin Annie geheel van de wereld raakt en zich onder andere inbeeldt dat Peter tot koning van duivelaanbidders wordt gekroond. Hierin schuilt ook de tragedie (eveneens een thema van de film): de psychose is onvermijdelijk omdat de stoornis erfelijk is (de psychose is als het ware 'waiting to happen' zoals de duivel wacht tot hij zijn bij voorbaat kansloze slachtoffer kan overnemen). Maar bij in ieder geval de eerste kijkbeurt lijkt die interpretatie wel erg veel van de kijker te vergen (in de eerste plaats omdat Annie dan zichzelf zou zien in de psychose, zoals wanneer ze haar eigen keel doorzaagt, of wordt daarmee verwezen naar de dissociatieve persoonlijkheidsstoornis die haar moeder Ellen zou hebben gehad?)...

PS. Na afloop van de film heb ik nagedacht over de psychose-hypothese en toen verworpen als incoherent (hetgeen ik hierboven herhaal), maar nu ik er weer over nadenk is de psychose-hypothese misschien toch wel coherent te maken en ook wel degelijk de bedoeling geweest van de filmmaker (waartoe de filmtitel doorslaggevend moet worden beschouwd). Het is dan die verdoemde Rosemary's Baby-verwijzing die me op het verkeerde been heeft gezet... De boodschap van de film is dan dat mensen die (qua erfelijkheid) gevoelig zijn voor psychose (zoals Annie) beter uit de buurt kunnen blijven van mensen als Joan met hun geloof in het occulte omdat dat geloof bij mensen als Annie een psychose kan uitlokken.

John Milton was je donderdag bij de 'Schokkend Nieuws presenteert' voorstelling in LHC? Daar gebeurde exact dit, hoewel de aanleiding mij ontging.

"She wasn't altogether there at the end."

Tegenwoordig lijkt men aan elke nieuwe horror het predicaat van engste film ooit mee te moeten geven. Deze titel ontkomt daar helaas ook niet aan, wat bij sommigen wellicht verkeerde verwachtingen kan scheppen.

Je volgt hier een gezin dat het hoofd moet bieden aan de dood van hun grootmoeder; ieder gaat er op zijn eigen manier mee om. Dit blijkt slechts het startschot te zijn van een hoop rampspoed die ze te wachten staat. Naast het persoonlijk drama rondom het rouwproces, wordt er gezinspeeld op verscheidene gedachtes. Hierdoor weet je nooit goed wat je daadwerkelijk te wachten staat.

In de eerste shot wordt er een gedetailleerd diorama van een slaapkamer getoond waar langzaam op ingezoomd wordt en overgaat naar de realiteit. Het zegt veel over het verloop van 'Hereditary', gezien Ari Aster je het gevoel geeft dat de personages enkel als speelstukken dienen in een onheilspellend schaakspel. De grip op de realiteit vervaagt langzamerhand en maakt plaats voor waanzin.

De grens tussen het verklaar- en onverklaarbare wordt namelijk steeds dunner. Op deze wijze word je als kijker naargelang ondergedompeld in een tragedie die alsmaar intenser wordt. Gesteund door het sterke acteerwerk (Toni Collette en Alex Wolff, wauw!) en de pulserende score wordt er toegewerkt naar een zinderende climax. Hoewel het toch zonde blijft dat Aster te veel prijsgeeft, waardoor er maar weinig te raden overblijft.

Al met al een intrigerende slow burn horror die zo zijn gestoorde momenten heeft. Aster is zeker een regisseur om in de gaten te houden.

3,5 Sterren.

Hahahahah dat kon je van te voren toch weten,als je niks met horror hebt??

Ik kijk nooit horror fims....Vies???Eng???/Nee hoor meestal kloten verhalen.Ongeloofwaardig.Effectbejag...

Kijk eens naar The Thing, uit zeventiger jaren....Topfilm op dit gebied!!!

The Thing is uit de jaren 80, maar dat terzijde. Verder zat goede horrorfilms (The Shining, The Omen, Halloween, Martyrs, The Descent, etc) Elk genre heeft z’n toppers en missers. Daarbij is dit veel meer een sterk familiedrama/ thriller dan een horror. De kracht van de film zit m ook veel meer in het drama dan in de (beperke) gore.

ja daar was het

Ik zat er vlak voor op rij 8, dus ik kon het volledig volgen.

Erg benieuwd naar deze film. Hoor van alle kanten positieve berichten.