Leave No Trace (2018)

Bij de opening scene vond ik wel dat hun kleding er gloednieuw uit zag dag in dag uit.

Vervolgens koken ze een ei, maar er is geen kip te zien ( en volgens mij als je niet gevonden wilt worden, moet je ook geen kippen houden…)

vervolgens schijnen er ook nog eens wolven rond het tentje te lopen die de kippen dan met rust laten ?

Na de nacht is er een lekkage in de tent, geen probleem, Pa haalt een spiksplinternieuw rol tape tevoorschijn als een Macgyver.

Zo in harmonie met de natuur vind ik dat dan ook weer niet.

de natuurbeelden zijn het grootste plus punt.

Toegevoegd op Netflix

Geweldig! Wat een fijne film was dit. Oprechte productie en mede daardoor Puur, mooi geschoten en met overtuiging geacteerd. Als ik deze vergelijk met Captain Fantastic (2016) is laatstgenoemde niet meer dan aardige pulp (wat het overigens ook is )

Het was ook eigenlijk de enige film waar ik naar uitkeek, tussen die enorme shitload aan films die Netflix rond 1 april heeft toegevoegd.

Leave no trace. Laat geen spoor na. Loop weg uit je bestaan. Loop weg van je bestaan. Vlucht. Voor? De anderen? Nee, vooral voor jezelf. Voor herinneringen. Herinneringen die aan de oppervlakte geen spoor achterlaten, maar diep vanbinnen een puinhoop hebben gemaakt.

Leave no trace. Laat geen spoor na. Leef als een voortvluchtige, leef als een indringer in andermans grondgebied. Leef als een veteraan die zich in het epicentrum van een oorlog bevindt, leef alsof je elk moment kunt gevonden worden, en vernietigd.

Leave no trace. Laat geen spoor na. Kom terug uit een gewapend conflict, kom terug als held en bevrijder van de eigen natie, maar trek je nadien vooral terug in de kantlijn van de samenleving, verstop je in de marge van de maatschappij. Slik je pillen, zeur niet. Doe je best. Doe zoals de rest. Laat geen spoor na in het ‘hier’ van wat ‘ginder’ heeft plaatsgevonden. Alstublieft, dankuwel.

Leave no trace. Laat geen spoor na. Kerf je eigen wonden niet in de ziel van je dochter. “The same thing that's wrong with you isn't wrong with me.” Verwacht niet dat zij in jouw voetsporen treedt, ook al is zij jouw enige, jouw belangrijkste bezit. Snijd ook je laatste band met de wereld door, de navelstreng die jou aan de realiteit bindt. Wis dat laatste spoor uit. Bevrijd jezelf met de moeilijkste aller spreekwoordelijke moorden. Kill your darling, laat haar los.

Geen spektakel, geen grote gebaren, geen moraliserende vinger, geen hang naar diepzinnigheid. Wel het leven zoals het is: ingetogen vastgelegd door Debra Granik, intens vertolkt door Ben Foster en Thomasin McKenzie. Weinig om vrolijk van te worden in deze 'Leave no trace', maar de compassie spat van het scherm af. Erg aandoenlijk, en laat ons eerlijk zijn: verre van irrelevant, dit verhaal.

3,5*

Ik vind dit echt een heerlijke pure film. Weinig opsmuk en gewoon alles laten zien zoals het is. Geen melodramatische muziekjes of een plot dat een veilige kant opgeduwd wordt.

Ben Foster is wel oké, maar ik vind zijn personage zelf eigenlijk minder interessant worden richting het einde. Dat komt vooral door Thomasin Mckenzie, die deze minimalistische film met gemak weet te dragen en je eigenlijk doet vergeten dat er niet eens zo heel veel is gebeurd op het moment dat de aftiteling begint te rollen.

3,5*

Vond dit, ondanks alle lovende kritieken hier en in de pers, een teleurstellende film. En bovenal Vaag. We zien in het begin een vader en tienerdochter in de “bush” (blijkt even later eigenlijk een grote park te zijn) met allerlei survival technieken leven. Ze worden “betrapt“ en krijgen vd autoriteiten een huisje. De dochter moet naar school, de vader krijgt een baantje bij de boer id buurt. Dochter heeft het naar de zin, maar de vader wordt “onrustig” en wilt vertrekken en weer de bush in. Na enig rondzwerven komen ze terecht bij een groepje alternatievelingen die in woonwagens bij elkaar wonen. Dochter heeft het weer naar de zin, maar de vader moet weer zonodig weg. Nergens wordt enige context gegeven waarom dat moet; de vader heeft blijkbaar 1 of andere vorm ve oorlogstrauma, maar er wordt geenszins verder iets hierover verduidelijkt. Ik ergerde me nogal aan zijn houding.

@milesdivi, Fijn dat je het hele verhaal hier uit de doeken doet zonder het te blurren. Top hoor!

Home is where the heart is.

De eindscène is een mooie samenvatting van de film. Thema's als sociaal wenselijk gedrag, vader-dochter relatie, aanpassingsproblematiek, trauma's en acceptatie passeren ingetogen de revue. Dat gecombineerd met de prachtige natuur en het natuurlijke spel van de 2 hoofdpersonen maakt dat het een mooie film is geworden.

Mooi klein drama.

3,5

Heerlijke uit het leven gegrepen film die de kijker puur ziet als een toeschouwer en niet als een leerling die alles uitgelegd moet krijgen.
Fijn dat dit soort filmpjes nog steeds bestaan.
Thomasin McKenzie kende ik al van het iets latere Jojo Rabbit en speelt ook hier weer puur en overtuigend. Met weinig dialoog tussen vader en dochter en met een rustig verhaal zonder poespas blijft de film zonder enige moeite boeien.

Weglopen voor je problemen en je innerlijke struggles, ik denk dat we het allemaal wel in kleine of grotere maten kunnen herkennen.

Leave no trace is puur, menselijk en heerlijk om naar te mogen kijken.

Aangename verrassing!
4,5*

Idem.

Ik vraag me af of je de hele film wel gezien hebt.

Sterk in zijn eenvoud.

[/quote]

Ik vraag me af of je de hele film wel gezien hebt. [/quote]

tot de eerste aftiteling letter tevoorschijn kwam

[quote]frans123 schreef:

[quote]Passiebloempje schreef:

In de psychiatrie kan men niks met de term ""ziek".Wat is ziek?? Definitie??. De man is niet egoïstisch,maar egocentrisch en masochistisch. Hij wentelt zich in zijn lijden. Hij heeft niets behalve zijn "'pijn".en daar houdt hij zich bewust aan vast, volledig voorbij gaand aan het wel en wee van zijn dochter, die uiteindelijk voor zich zelf kiest.

Puur egoïsme !

Ieder heeft zijn mening hierover, maar je kunt weglopen voor je verleden of gewoon niet in het gareel willen lopen. Dit noem ik niet ziekelijk, want alleen zijn overtuiging telt. Hij gaat nergens in dialoog hierover met zijn dochter. In de laatste ontmoeting met mensen die het heel goed bedoelen en ook de natuur in hun hart dragen , ook daar wil de beste man niks van weten. Koppigheid en naar zijn dochter toe puur egoïsme. Gelukkig weet de dochter op een bepaald moment wel dat het niet zo verder kan en maakt ze een hartverscheurende keuze om ook in de natuur op één of andere aannemelijke manier te kunnen leven met andere mensen. Een vader die dat geluk van zijn dochter niet ziet en geen kansen wil geven, tja...dan ontneem je haar dromen, toekomst en geluk. Thomasin McKenzie als dochter Tom speelt een sterke overtuigende rol. 6/10

Niet slecht, maar er gebeurt eigenlijk niks

Best goed.

Leave No Trace steunt op z'n hoofdrolspelers, en dat is een wijs besluit. Het scenario voorziet geen verrassingen, maar eerder logische 'kleine' gebeurtenissen, waarbij de focus vanaf minuut 1 op de getormenteerde vader met oorlogsverleden en de tienerdochter met wens naar vrijheid ligt.

Ben Foster en Thomasin McKenzie doen het beiden uitstekend. Zonder opgeklopt drama of spektakel is hun interactie broeierig en interessant genoeg. Het is ook een goede keuze ook om geen 'oplossing' te voorzien, want dat is ook iets wat m.i. niet kan in deze situatie. Het levert een mooi drama op, eentje zoals ik het graag zie.

3,5

Ik weet niet of het aan de huidige coronapandemie ligt, maar die mensen in hun trailers rond hun kampvuur gaven mij een geweldig romantisch gevoel. In de bossen van Washington State ( waar ik geweest ben op zoek naar de Twin Peaks locaties) gevlucht voor armoede, depressies en ander leed. De film geeft een realistisch beeld van deze leefomstandigheden en maakte erg veel indruk. Wars van grote gebaren of spannende situaties. Het is wat het is. Complimenten voor de makers, en wat een zegen dat dit soort films nog gemaakt worden. Liefhebbers kunnen ook naar deze kijken. Light of My Life (2019)

Wat is dit nu voor een vreemde drang. Ik wil de hele dag in een vochtig bos zitten? Binnen een paar dagen ben je een en al eczeem en je schoenen houden het niet langer uit dan 2 weken. De hele wereld bestaat uit aardige mensen die je van alles aanbieden en je leven een stuk aantrekkelijker maken. Daar ben je uiteindelijk ook afhankelijk van. Maar je wilt maar in een regenachtig bos zitten? Hoe kom je aan geld? Door wat medicijnen te verkopen? Beetje onzinnige film...Light of My life maakte meer indruk.

Zondermeer een prachtige film. Niet heel snel en laat veel over aan de kijker om in te vullen. Feitelijk is het een coming of age film over een tienermeisje dat voor het eerst in haar leven zelf keuzes moet maken. Wat ik ook bijzonder vond: dit is zo'n film zonder slechteriken. Iedereen doet alles vanuit de beste intenties, maar hoe e.e.a. uitpakt is een ander verhaal. Prima acteerwerk, prachtige beelden en mooie thema's aangesneden zoals binding en ontbinding, wat is 'thuis', keuzes maken, vader-dochter relatie. Een aangrijpend einde dat ook meer mooi is. Geen deprimerende film, maar je moet er wel even voor gaan zitten. Leave no trace laat bij mij zeker wat achter. Een film die je bij blijft. Vier sterren.

Die dingen kochten ze toch gewoon van het geld wat hij aan z'n medicijnen verdiende ...

Begrijpend kijken is moeilijk.

MOOI

Ontzettend mooie film! Het gaat over een dochter en een vader die onder de radar leven. Ze leven van de natuur - paddestoelen en regenwater - en de medicijnen die de vader weer verkoopt aan andere veteranen. Totdat ze gespot worden door een hardloper!

Ze worden gescheiden van elkaar en komen in de malen van het bureaucratische systeem: ze moeten vreemde vragen beantwoorden, etc., etc.. De overheid komt erachter dat vader en dochter een gezonde relatie hebben, en ze mogen terug de wereld in. Maar nu moeten ze hun leven veranderen: ze moeten leven in een huis, hij moet werken, ze moeten zich aanpassen aan de wereld (for better or worse).

Het centrale thema is de relatie tussen de vader en de dochter. De dochter groeit en neemt daarom langzaam afstand van de vader. Maar deze afstandsname gebeurt niet - zoals gewoonlijk in films - door puberaal bekvechten, maar het gebeurt met heel veel liefde.

Deze liefde is ook voelbaar omdat de film weinig dialoog heeft. Je kijkt naar de bewegingen, de daden, maar ze spreken weinig tot zelden. Liefde, zoals st. Franciscus al zei, moet je laten blijken in je woorden en niet je daden. En dit was nu een liefdevolle film.