Avengers: Infinity War (2018)

Vol met actie, maar het is gewoon onmogelijk om zo ontzettend veel personages in een film van ruim 2 uur evenwichitge screentime te even.. HIerdoor zijn Groot, Nebula, BWidow maar ook Hulk compleet overbodig in deze film.. Hulk krijgt klappen ja.. maar 'he is always angry' gaat hier niet meer op.
Goede zet van Marvel om gewoon eens een paar fliinke helden te laten sneuvelen .. ook in de aftermovies..
Alleen zie je al van verre aankomen dat de timestone in de opvolger een rol zal krijgen.
Thanos close ups zijn fantastisch,, op afstand is de cgi slecht vooral om zijn mond heen.

Ik heb genoten van het eerste uur.. Daarna wordt het teveel van het goede en episch wordt het gewoon nergens.. het gevecht op Titan tegen Thanos is dan nog wel noemens waardig maar op de planeet van Black Panter kan met me niet meer zo raken.. Vision is gewoon een mietje in de film, erg handig om de krachten van hem die hij zou moeten hebben volgens de strips niet te hoeven uiten.
Thor is gewoon echt bad ass in deze film, ook Tony Stark is solide.. Spiderman lekker achterwege laten.. kan zijn rol niet dragen.
Wel 4 sterren. heerlijke film voor IMAX, maar deel 1 blijft voor mij de beste..

Net terug van de bios en wat een heerlijke film was dit weer. Ook mijn zoontje vond hem weer erg leuk . Kijk reikhalzend uit naar de volgende

Aardige film! Maar een topper?... Nee! Niet voor mij. Toch aan een aantal dingen gestoord. Dat gekibbel tijdens een actie moment en dat Dr. Banner zo nodig de clown uit moet hangen. De eerste avengers vond ik nog de leukste...

Het was toen nog nieuw en fris. Tegenwoordig zijn we zo verwend met cgi dat het geen indruk op mij maakt terwijl het ontzettend knap gemaakt is. Spanning en 't meeleven miste ik ook. Heel lang geleden dat ik op de puntje van de (bioscoop) stoel heb gezeten. Dat mis ik tegenwoordig. 3 sterren

Grappig, ik vond de eerste juist minst fris. Voelde toen als een wat matige versie van Dark of the Moon. Deze Infinity War heeft nu heldere eigen smoel.

Een decennium aan Marvel superheldenfilms later en voila: Avengers Infinity War.
Vaak wordt er dan bij gezegd episch. En velen zullen dat nu ook gaan doen.
En hoewel deze film absoluut kwaliteiten bevat, is het Marvel filmuniversum wat mij betreft dringend toe aan een soort van reboot, een koerswijziging. Helaas, moet ik bijna zeggen, spreekt de gigantische box office opbrengsten niet in dat voordeel.

Een van de grootste problemen waar vooral Marvel, maar in principe superheldenfilms in het algemeen tegenaan lopen is dat het vaak een herhaling van zetten is. Bij Marvel is de blauwdruk vaak samengevat onder begrippen als luchtig, lollig, kleurrijk en niet heel gewaagd. Het moet vooral leuk blijven. Vernietiging genoeg, natuurlijk. Je ontkomt er in Infinity War ook niet aan. Maar laten we dan maar gauw Star-Lord of Iron Man er een grap tegenaan gooien om een en ander te relativeren.
Volhardend en consistent als Marvel is, houden ze dit aardig vol om vervolgens in deze finale het vooral over de emotionele boeg te gooien. Iedereen houdt gigantisch veel van mekaar en verliezen zijn ondraaglijk. Zelfs voor de tiran Thanos, die, eerlijk is eerlijk, een interessante drijfveer heeft om te doen wat hij wil doen.

Het is een hels karwei om tussen al de karakters die Marvel gedurende de jaren ten toneel heeft gespreid balans te vinden. Dat lukt vrij aardig. Er worden groepjes gevormd en die groepjes hebben ieder hun eigen problemen te overwinnen. Simpel. Zo krijgt ieder personage wel iets van de spotlights om zich te tonen. Echter, een aantal van die groepjes en hun verhaallijnen zijn niet bijster interessant of soms zelfs ondermaats. Eigenlijk wordt het vooral interessant richting het einde, als we de veldslagen achter de rug hebben en het voorspelbaar, en, vermakelijk wordt.

Marvel neemt zijn tijd om dit verhaal af te ronden en doet dat door de core group een laatste hoorah te geven. Het is geen toeval dat juist zij niet vergaan tot stof. Daarmee liggen de plannen voor Marvel's eindfase in dit verhaal zo'n beetje op tafel.

Tot volgend jaar.

3.25*

Dat hij geen kans maakt tegen Thanos, daar heb ik in principe vrede mee. Maar op het einde had ik hem toch nog even willen zien rammen tegen die andere grote gast.

The Amazing Spiderman en Logan zijn geen onderdeel van het huidige Avengers universum.

En deprimerend is het op het eerste gezicht. Als je logisch verder denkt zie je een hoop superhelden waarvan al bekend is dat ze terugkeren en één specifieke Infinity Stone die in Avengers 4 geheid van belang gaat zijn.

Hoe zie jij het verder gaan?

Je had het over het "Marvel filmuniversum". Daar vallen deze toch ook onder?

Oh wacht, dat is natuurlijk gewoon het MCU in het Nederlands.

TAS en Logan zijn geproduceerd door Sony/Fox.

Er gebeurd zóveel dat ik het niet allemaal kan volgen.

Er zijn onnoemelijk veel personages die niet allemaal even interessant overkomen.

Dit geeft een dubbel gevoel. Het helpt daarbij ook niet dat ik niet alle films gezien heb.

Ik heb het idee dat ik oa de Ragnarok van Thor toch wel had moeten zien om in deze hier, de dingen echt te kunnen snappen.

De films die ik wel zag, hebben niet veel indruk gemaakt blijkbaar..

Maar het is best, al zit ie nog zo volgepropt met karakters, typetjes en bepaalde gebeurtenissen, een evenwichtige film. Alles voelt solide aan, trekt in een keer wel naar het goede.

Benedict Cumberbatch zal nooit favoriet worden, Chris Evans is nog steeds te sexy voor alle werelden die ooit bestaan hebben, Robert Downey Jr. is in deze overmatig bolle film, wel het interessantste.

Nah. Zeker niet de beste.

En het werkt ook tegen dat er nog een deel aankomt. Liever had ik gewoon rechttoe rechtaan gewild, alles in een film gezien. Maar laat maar komen. Alles voor bepaalde doeleinden.

Dat was ook het punt dat ik heel erg baalde dat Disney die rechten ook opkocht. Logan is voor mij een van de meest intense superheldenfilmervaringen (basically gewoon een roadmovie) ooit en gaf me echt een enorme hoop emotie die het MCU me al lang niet meer geeft. Ik snap de haat tegen de Amazing Spider-Man films ook absoluut niet (van de fans, valt in de scores gelukkig nog wel mee) en vind Andrew Garfield verreweg de beste vertolker tot nu toe.

Weinig om mee oneens te zijn behalve dat ik de luchtige aanpak (over algemeen) van mcu wel kan waarderen, zeker in de fase drie films.

Laat er fijn onderscheid in soort superheldenfilms zijn.

Avengers: infinity War.

In een uitverkochte zaal bekeken. Vond deel 1 helemaal geweldig en deel 2 een stuk minder. Nu dus alweer het 3e deel. Meest jammere is dat the hulk geen rol heeft. ( al had Thor Ragnarok dit wel dus we mogen niet klagen ).

Wat ik van de heldenfilm vond... mwa. Toch te weinig actie en teveel gelul. Al kijk ik wel erg uit naar het vervolg want het loopt wel met een spannende climax af. 3,5*

How the End of the Marvel Creative Committee Lead to Bolder Movies | Collider Voor jou dan wel een interessant stuk horizons (en andere geïnteresseerden). Na Age of Ultron is de soort van 'story group' ontslagen, waardoor regisseurs meer vrijheden hebben gekregen. Dat heeft geleid tot meer eigenzinnige films als Guardians 2, Thor: Ragnarok, Spiderman: Homecoming en Black Panther. Thor heeft bijvoorbeeld een complete (en succesvolle) metamorphose ondergaan, en een geheel zwarte cast bij Black Panther was anders misschien ook niet doorgegaan.

http://collider.com/infinity-war-soul-stone-theory-gamora/#images Wel heel opmerkelijk om als regisseur nu al toe te geven dat Gamora gewoon nog leeft. Ik had niet anders verwacht, maar toch...

Thanks voor link.

Het visioen van Thanos op het einde vond plaats in een oranje omgeving => Soulstone. Gamora was daar ook. Dus dat zat er dik in.

De echte doden zijn gewoon Heimdall, Loki en Vision. De "vingerknip" slachtoffers zullen nog wel terugkeren al is het in een altered universe .

En dan kunnen we nog echte slachtoffers verwachten bij de originele Avengers groep..

"Everything"

Thanos: the movie.

Een film die eigenlijk gedoemd was te mislukken, maar de Russo's hebben een film uit de grond gestampt die alle lof verdient. Geen perfecte film, natuurlijk niet, maar een GROOTSE film. Ben geen fan van superheldenfilms, maar de enige die ik vaak kan pruimen zijn de films waarin de slechterik eigenlijk belangrijker is dan de held zelf (denkt u natuurlijk aan The Dark Knight). Deze film gaat over Thanos en in mindere mate over de avengers. En Thanos maakt de film ook, geweldige bad guy.

Het scenario is bijzonder goed, maar verrassend vond ik vooral het script. Het schrijfwerk mag er echt wel wezen, toch bijzonder dat ze daar nog aandacht aan weten te besteden. Verder natuurlijk veel actie en veel grappen. Volop genoten van the Guardians. Het continu knippen tussen meerdere verhaallijnen is natuurlijk de grootste uitdaging van de film. Kan niet zeggen dat het slecht gedaan werd, maar het is toch vermoeiend. Na het uitsekende eerste half uur zakt de film dan ook af naar standaard actie-spektakel.

En dan .....

Het einde. In mijn optiek: fenomenaal. Op papier al erg sterk en verrassend, maar ook de uitvoering is erg goed gedaan. Ik kan natuurlijk ook de commentaren van enkelen begrijpen dat het maar een halve film is en dat het einde te open en halfbakken is. Nou, voor mij had het ook het echte einde kunnen zijn.

De beste superheldenfilm sinds The Dark Knight. Misschien zelfs beter.

4.0*

Het is vast al aangehaald; Dus Captain Marvel komt in de volgende film de boel rechtzetten!
Gelukkig, dan kan ik gerust gaan slapen met mijn Empire Strikes Back gevoel.

Geweldige film deze. Van de eerste tot de laatse minuut genoten van deze avengers. Zit vol met epic momenten en zoals meestal bij marvel hier en daar een heerlijk vleugje humor. Actiescenes zien er dan ook weer super spectaculair uit. Cast deed het ook super. En wat is Thanos een heerlijke bad guy. Kom maar op met het vervolg. 8,5/10

Net terug van de bios en wat een heerlijke film was dit weer. Ook mijn zoontje vond hem weer erg leuk . Kijk reikhalzend uit naar de volgende

Het zoveelste deel uit de Marvelreeks, maar doorgaans kan het me nog steeds niet vervelen. Alles wordt deze keer uit de kast gehaald met nog meer actie, spektakel en superhelden. En dat allemaal om die gruwelijke Thanos een halt toe te roepen. Die grapjes tussendoor blijven wisselend, de een is wat geslaagder dan de ander. Enfin, ik heb wel genoten: 4 dikke sterren .

laatste jaren (te) veel van dit soort films gezien. soort van verzadigd en verwend geraakt. de actie is cool en het ziet er strak uit, er waren ook geen punten/momenten die vervelend waren. Het verhaal was ook wel ok, het tempo erg hoog. Mooie film weer voor in 3d dolby atmos, prima vermaak, maar eigenlijk niets wat erg indruk nog maakte en bleef hangen. Voor mij heeft dit genre nu een beetje een overkill, eventjes laten rusten, dan zou ik het denk ik na een tijd weer meer waarderen. Of er moet echt iets nieuws komen in dit genre, of in de beleving, misschien dat de 4d dit genre die nieuwe boost kan geven.

Thanos is btw wel cool en heeft een goed verhaal.

Ik blijf het een raar genre vinden dat tegenwoordig de bioscopen domineert, zeg maar: de space fantasy (ik weet niet of er een officiële benaming voor bestaat?). Eigenlijk heb je twee tegengestelde genres: fantasy en science fiction. Fantasy is een romantisch genre: het brengt ons terug naar een oertijd (lees: middeleeuwen) van sprookjesfiguren, magie, zwaardgevechten en christelijke thema’s zoals liefde vs. macht en de strijd tussen goed en kwaad. Science fiction is een product van de Verlichting en vraagt zich af waar de technologische ontwikkelingen ons zullen brengen. Ik denk dat Star Wars de combinatie van beide genres groot heeft gemaakt. Kenmerkend voor de mix van de genres is dat het in wezen toch fantasy is: men situeert het (zwaard)gevecht tussen de nobele ridder en Satan slechts in de toekomst en derhalve op bv. ruimteschepen die door het heelal suizen om de magische superkrachten geloofwaardiger te maken want wie weet maakt de technologie van de toekomst deze superkrachten ook echt mogelijk. In feite is zo ook de moderne, empirische wetenschap uit de middeleeuwse magische kunsten zoals alchemie ontstaan: magie heeft tot doel verborgen krachten (wij zeggen: de natuurwetten) in de natuur te vinden en voor eigen doeleinden te gebruiken. Maar het resultaat van de mix in de cinema, zoals dat men in de toekomst in weerwil van de meest geavanceerde technologie elkaar weer met speren, knotsen en zwaarden te lijf gaat, vind ik allerminst geloofwaardig. Dat maakt dan weer echter niet zoveel uit want het is primair fantasy en geen science fiction…

Het superheldengenre lijkt een beetje de missing link tussen fantasy en science fiction. Het speelt zich af in de nabije toekomst en is realistisch, anders dan dat er enkelen superkrachten hebben (maar bv. bij Superman deed de auteur nog moeite om ook dat wetenschappelijk geloofwaardig te verklaren) en die vervolgens als klassieke helden uit de Griekse mythologie het kwaad bestrijden of met elkaar het gevecht aan gaan. Hoe dan ook, Marvel gooit al deze genres door elkaar en maakt er een doldwaze boel van. Qua inhoud is het voor de zoveelste keer het klassieke verhaal van enkele nobele ridders die moeten voorkomen dat Satan het universum in zijn macht krijgt. Ook de voor het superheldengenre zo kenmerkende humor ontbreekt niet en maakt het eindeloze zwaardvechten en gebeuk aangenaam luchtig: als kind vond ik het al even wonderlijk als geestig dat de superhelden in de strips tijdens hun gevechten op leven en dood een niet aflatende stroom van gevatte grapjes produceren.

De film heeft naar mijn idee naast het klassieke thema van de (hier: letterlijk) kosmische strijd tussen goed en kwaad één duidelijk – typisch christelijk – thema: geen (goed) individu mag worden opgeofferd voor een hoger doel. Elk individu is groter dan de hele mensheid tezamen (het jodendom en de islam kennen dezelfde moraal bij wijze van ‘als je één mens redt, dan red je de hele mensheid’). Het kwaad is de koelbloedige berekening dat één mens moet worden gedood om meerdere mensen te redden (en Thanos in de film trekt dat door tot een Malthus-achtige berekening dat je de helft van de mensheid moet uitroeien om hen allen van honger en oorlog als gevolg van overbevolking te redden). In de filosofie heet die rationele (foute) moraal - die puur rationeel streeft naar maximalisering van genot en minimalisering van pijn in de kosmos - overigens het utilitarisme. In dat verband werpt de film ook een leuke paradox op: Thanos kan z’n macht uitbreiden door degene die hij liefheeft te doden, hetgeen m.i. onmogelijk is want als hij degene doodt die hij liefheeft dan heeft hij die niet echt liefgehad. De film ziet er overigens geen onmogelijkheid in: de film kenmerkt zich dan ook niet door diepgang...

Al met al volgt de film een bekende, reeds lang uitgemolken, formule en brengt daarmee wat het wil brengen hetgeen vooral geld in het laatje zal zijn. Het is een film voor de liefhebber maar die verder weinig te bieden heeft: de fans kunnen weer smullen, maar afgezien van bovenstaande interessante paradox is het een oppervlakkige film die vermaakt maar nergens boeit.

Thanos ook niet te stoppen in tweede Box Office-weekend | Filmtotaal filmnieuws

Bijna 1,2 miljard binnen weten te harken in anderhalve week, wow.

Die gaan de 2 miljard misschien wel halen. Tot aan Deadpool 2 over 2 weken is er weinig concurrentie.