The Cakemaker (2017)

Begrijp niet zo goed waarom deze film zo'n beperkte release heeft gekregen in Nederland. Persoonlijk vond ik The Cakemaker een mooie film, die een groter publiek verdient dan hij tot nu toe krijgt. Ben vooral te spreken over de hoofdrol van Tim Kalkhof, die op overtuigende wijze een introverte patissier speelt, die verliefd wordt op een getrouwde Israëlische zakenman, met wie hij enige tijd een amoureuze relatie heeft, tot de man in kwestie ineens niets meer van zich laat horen. Waar de film en het karakter van de hoofdpersoon aanvankelijk wat oppervlakkig blijft, ontvouwt zich een intrigerend drama vanaf het moment dat het scenario zich verplaatst naar Jeruzalem. Ook Sarah Adler (op dit moment ook te zien in Foxtrot) speelt een overtuigende rol als vrouw van de genoemde zakenman. Hoewel de film best wat vragen oproept (waar veelal geen antwoord op komt), heb ik dit niet als storend of onoverkomelijk ervaren. Met enig inlevingsvermogen zijn de keuzes die de hoofdrolspelers maken invoelbaar. Een film voor fijnproevers...

Vanaf 3 mei in de bioscoop (Arti Film)

Bijzonder mooie film is dit.

Een niet alledaags verhaal, maar wel heel emotioneel.

Goede vertolkingen een prima scenario, wat moet een mens meer hebben om van een film te genieten.

Warm aanbevolen.

Ziet er heel mooi uit, helemaal gemist deze release.

Ik denk een over het hoofd gezien pareltje, waarin zonder te veel sentiment zeer goed wordt geacteerd.

Jammer dat de film afgelopen was wat een goed teken is.

Zeker een aanrader voor degene die van rustige films houd en ook nog eens zeer origineel.

Prachtige film. Ondanks dat je de onvermijdelijke afloop ziet aankomen blijft het verhaal boeien tot het eind. Een mooi, ingetogen verhaal op een laag tempo, goed spel van de cast en mooie, bijpassende muziek van Dominique Charpentier. Het klopt allemaal. Ook wat mij betreft een pareltje.

Aardige film, maar ook niet meer dan dat.

Nergens wordt de liefde tussen beide heren uitgewerkt, zomin zijn beweegredenen om naar Israël te trekken, er nooit zelf over te praten doorheen het verhaal. Waren nochtans voldoende voorzetjes. Hield hij dan zó veel van hem? Ik voelde het niet. Is het een vorm van verloren zijn en niet goed weten wat aan te vangen? Hulpeloosheid?

Het acteren en het script zijn vrij sec, vrij oppervlakkig. Het verloop van de film vrij voorspelbaar. De 'joodse achtergrond' van het verhaal vond ik ook niet danig veel toevoegen.

De muziek was eigenlijk het best. Mooie, sfeervolle, gevoelige pianomuziek. Had versterkend kunnen werken, maar dat deed het niet bij mij.

Aardig weliswaar, maar verwacht je niet aan een intens liefdesverhaal. Hier worden quasi alle conflicten uit de weg gegaan.

Een film die in mijn ogen zijn (extra) credits verdient omwille van de toevoeging voor de lekkere gerechten die in een aantal scènes prominent naar de voorgrond treden. Dergelijke films met extra aandacht voor voeding slaan vaak wel bij me aan. Dabba (Film, 2013) en An (Film, 2015) komen spontaan bij me op, maar er zijn tal van dergelijke voorbeelden te noemen.

Het grootste manco van de film wordt hierboven al beschreven. Er is bitter weinig aandacht besteed aan de relatie tussen Oren en Thomas. Jammer eigenlijk, het zou onder meer kunnen verklaren waarom Thomas naar Israël trekt en het gezin wil leren kennen van zijn vriend.

Verder vind ik culturele gebruiken best interessant in een film. Dat koosjer zijn is toch iets apart. De film leunt echter te veel op losse eindjes en er wordt te veel naar een happy end toegewerkt. Het acteerwerk en het tempo zaten overigens wel goed. Degelijke film, niet meer, niet minder.

Mooie film. Alleen was/is de samenvatting niet zo goed. Rouwend doet Thomas niet voor/met Anat. Voel ik toch zo. Alleen bij haar gaan werken.