Aknyeo (2017)

Grotesk geweldsdrama uit Korea. Er worden aan de lopende band mensen vermoord met messen en geweren en sloophamers, executies etc. Ontbeert de Kill bill knipoog en slaat daarom dood.

Matige actiefilm. Het verhaal is niet heel bijzonder en wordt nog al wat rommelig uitgewerkt door Jung. Door gebruik te maken van vele flashbacks is het lastig het verhaal te volgen. Door het toepassen van diverse cameratechnieken zijn de vele actiescenes net zo chaotisch als het verhaal. Een enkele scene is de moeite waard. Verder ziet de film er visueel goed uit. Total chaos. 2.0/2.5

De gave first person-openingsscène zette me gelijk op scherp en zo kwamen er verderop nog een paar erg fraaie, brute actiescènes voorbij met vaak ook erg mooi camerawerk. Het probleem is alleen dat er te veel verhaal in gestopt is dat bovendien ook totaal niet interessant is. Het haalt de vaart alleen maar enorm uit de film. Daar had makkelijk minimaal een halfuur vanaf gekund.

Soms gaat het over de beleving maw dat ik geniet bij het bekijken van de film. Het kan zijn dat verhaal niet origineel is, het kan zijn dat bepaalde scenes gepikt zijn of het kan zijn dat een scene een copy cat van een andere film is maar daar hou ik geen rekening mee (ik heb zowel HH als Nikita niet gezien dus dat scheelt wel). Die eerste scene deed me trouwens meer denken aan de video games dus de uiteindelijke inspiratie bron zit misschien wel in een ander medium. Mijn verdict : het opent met een visuele rollercoaster, er is een mix van drama en wraak dat mij niet stoort en een verhaal met twists en turns (narratief is het inderdaad complex) dus ja voor mij een geslaagde avond/film. Jammer dat het hoofdpersonage niet als een tragische figuur naar voren komt want de film gaat duidelijk in de richting van noodlot en fataliteit.

Huurmoordenares uit op wraak.

Na het plaatsen van het eerste bericht ben ik deze film enigszins uit het oog verloren.

'Aknyeo' komt een beetje over als 'La Femme Nikita'. Ook hier komt een vrouw in een soort van instituut terecht waarin ze opgeleid wordt tot huurmoordenares. Ze hoeft het werk maar tien jaar te doen en mag vervolgens met pensioen om met haar dochtertje in vrijheid te leven. Uiteraard gaat dit niet van een leien dakje.

De opening doet sterk denken aan 'Hardcore Henry' en een vleugje 'Oldeuboi' door de scène in de gangen. Alle remmen gaan los, waardoor je het als kijker bijna niet kan bijhouden. Het is een heerlijk staaltje in gewelddadigheid. Overigens ben ik wel blij dat het P.O.V. perspectief niet over het geheel is vastgehouden.

Het perspectief blijkt eigenlijk de minste problemen op te leveren, want dat is namelijk het vergezochte verhaal. Dit is erg rommelig van opzet; de flashbacks maken het er niet beter op. Het is op momenten enigszins doorbijten om door de krampachtige relaties en het romantische gedoe heen te kijken. Gelukkig maakt de brute actie veel goed.

Al met al een redelijke actiefilm, maar het had veel compacter gekund door het drama eruit te halen en vol te gaan voor actie. Best zonde.

Kleine 3,0 sterren.

Solide.

The Villainess behoorde tot een van de verrassingen van de maand. Ik dacht dat de echt innovatieve actiefilms al gezien waren of niet meer bestonden, en daarom is het altijd fijn om te zien dat ze er wel degelijk nog zijn. Dit werd direct duidelijk tijdens de eerste minuten, waarin regisseur Byung-gil meteen lekker uitpakt en snel van start gaat.

Ik vond het heerlijk om te zien hoe de actiescenes werden ingericht. Byung-gil kiest ook meteen voor brute, stijlvolle actie waarin de camera alle kanten opvliegt. Veelvuldig gebruik van vernieuwende cameratechnieken kunnen voor verwarring zorgen, maar ik vond het heerlijk. Echt geniaal waar de makers van deze film hun camera heen krijgen. Elke actiescene telt en voelt steeds weer nieuw aan.

Daarnaast is de cinematografie sterk en heeft Ok-vin haar betere trekjes als actieheldin. Helaas kiest regisseur Byung-gin ook te vaak voor sentiment, waardoor Ok-vin een combinatie is tussen stoere, emotieloze huurmoordenares en gevoelige, emotionele vrouw. Deze combinatie wordt nogal onevenwichtig uitgewerkt, maar ook de vele flashbacks en tragere scenes nemen te veel tijd in, waardoor The Villainess nooit vlotjes wegkijkt.

Het middenstuk gaat erg lang door en na zulke coole actiescenes in het eerste halfuur is dat toch wel een teleurstelling. Ik weet zeker dat ik tijdens de film met de gedachte "als de finale nog leuk is, geef ik er een 3,5* aan, anders blijft dit een kleine voldoende" keek. Gelukkig werd mijn wens vervuld, de film herpakt zich namelijk erg sterk en ramt de finale er lekker doorheen.

Gebruik van de camera is geniaal te noemen en ik vind het jammer dat er veel kritiek op is, omdat het bij het betere werk ooit hoort. Ook de editing is wonderbaarlijk te noemen en gecombineerd met kleurrijke omgevingen worden de actiescenes binnen deze film naar een hoog niveau getorpedeerd. Qua actie een van de beste in zijn soort, maar het veelvuldige gebruik van sentimentele scenes remmen het tempo af, waardoor de film te lang duurt en ook taaie momenten tussendoor kent.

De film werp je direct middenin de actie Die actie is in first person-perspectief zoals je die twee jaar eerder al zag in Hardcore Henry' Na deze opening keert het terug naar 'normalere' beelden en vertelt het achtergrondverhaal van Sook-hee die een opleiding krijg van de Zuid-Koreaanse geheime dienst. De film volgt daarmee het typische femme fatale-verhaal maar dan met de nodige Koreaanse flashbacks en emotionele scenes. Echter het zijn de actiescenes die de meeste lof verdienen en met genoeg grafisch geweld. Ook bezitten die actiescènes uitstekende cinematografie. Deze zijn vaak uitgevoerd met verschillende cameratechnieken; ze lopen van gewone naar handheld en van drone naar camera's ergens op gemonteerd. De motorachtervolging uit deze film werd zelf gekopieerd voor het derde deel van een zekere film met Keanu Reeves erin! Misschien dat de film ietsje teveel blabla dan bang bang was, maar gelukkig is het eindproduct een verbazingwekkende plezierige film!

Solide Zuid-Koreaanse actiefilm.

Die openingsscène alleen al zorgt er voor dat je hartslag omhoog gaat. Zonder veel weg te geven, speel je daarin zelf een grote rol. Het is echt heel gaaf gedaan. Datzelfde kan ook zeker gezegd worden over de rest van de actiescenes. Precies de reden waarom Aziatische actiefilms zo geliefd zijn. Erg goede choreografie, stunts, camerawerk en editing. Gelukkig lakt het hier aan de westerse manier om een actiescene te creëren door alles te verbergen in de editing. De drama werkt minder goed. Het is gewoon te veel en er wordt daarin wel erg over-the-top geacteerd. Gelukkig zijn deze scenes van korte duur zodat we snel weer getrakteerd worden op een heel fijne actiescene.