100 Metros (2016)

Naar ware gebeurtenissen en meteen een opbeurende schouderklop voor al wie ooit met een uitzichtloze ziekte te maken heeft, deze film die moeiteloos overschakelt van drama en ontroering, via een flinke portie zwarte humor naar een emotievolle feel good.

Goed in beeld gebracht en prima vertolkingen, waarbij ik graag Karra Elejalde in de rol van de schoonvader en dynamische stimulator citeer.

De favoriete film van Fernando Gaviria.

Mooie film hoor...Wel grappig, ik denk wanneer dit een Amerikaanse film zou zijn geweest, er miljoenen mensen naar zouden hebben gekeken

Degelijke Spaanse film.

Wel erg binnen de lijntjes

De intro is behoorlijk sloom en cliché. Pas als de training door de schoonvader aanvangt begint de film wat te leven. Het drama heeft niet echt de overhand, misschien door het niet al te beste spel van de hoofdrolspeler. De lichtvoetige humor en romance en het spel van Karra Elejalde zijn pluspunten.

Misschien heeft de heer Gaviria persoonlijke motieven om m zo te waarderen echt top vind ik deze film niet.

Ijzersterk drama, juweeltje in alle opzichten,,,,5 sterren meer dan waard,,,,,,,

Sterke film over een jongeman man die plots te maken krijgt met de ziekte MS en daardoor zijn hele toekomst ziet omkantelen. Niet alleen hij, maar zijn hele gezin draagt mee de gevolgen van deze ziekte. Wel vond ik het bizar dat zijn werkgever niet op de hoogte werd gebracht of in het ongewisse werd gelaten. Zijn lange afwezigheid moet sowieso vragen opgeroepen hebben.

Sterke vertolkingen van het hele gezin. Zeker tussen Ramon en Manolo die elkaar niet kunnen luchten, maar uiteindelijk toch onder lichte dwang naar elkaar toegroeien. Hier en daar erg mooie harde shots of scènes zoals de huilbui op de schoot van zijn vrouw of het telefoongesprek tussen zijn vrouw en een vriend. Ook hier en daar ontroerende en grappige momenten om het hier en daar wat luchtig te houden zoals de scène met het zoutvaatje.

100 metros is een kleine integere film over doorzettingsvermogen, liefde en verdriet. Het feel good gedeelte is aanwezig, maar stoort zeker niet. Toch wel van genoten!

Je moet effe doorbijten… maar dan heb je ook een boeiend verhaal. Bizar wat een doorzettingsvermogen.

Acteerwerk is niet top. Maar het waargebeurde verhaal en de muziek maken een hoop goed.

Aardige formulefilm over een jonge vader die plotseling de diagnose MS krijgt en een nieuwe uitlaatklep zoekt voor zijn ambities. Voor Ramón (Dani Rovira) is de zogenaamde 'Iron Man' - een triatlon bestaande uit zwemmen, fietsen en rennen - een manier om nieuwe doelen te stellen. Maar probeert hij met deze psychisch zware uitputtingsslag ook niet de onvermijdelijke aftakeling tegen te gaan? Wat als 't hem meer kost dan oplevert!? Het maakt '100 Metros' (2016) een wat voorspelbare film met rechtlijnige thematiek en de spreekwoordelijke lach en een traan. Voor mij had 't niet zo gehoeven dat Ramón's knorrige schoonvader zelf opnieuw betekenis vindt wanneer hij zich opwerpt als archetypische mentorfiguur. Zo'n disfunctionele coach die zelf voorbij zijn eigen hoogtepunt is, maar de protagonist het bloed onder de nagels haalt met komische sneren en bizarre oefeningen. Maar '100 Metros' (2016) is wel effectief in hoe het Ramón's progressieve aftakeling koppelt aan zijn sportprestaties. Met de slotrace als een onvermijdelijke confrontatie met de grenzen van zijn kunnen. Bij elke stap moet je je als kijker verbijten dat Ramón doorgaat waar een heleboel anderen zullen afhaken.

Naar aanleiding van de goede ontvangst op MovieMeter bekeken... Was toch wel echt een tegenvaller.

De film is nogal clichématig, tot op het cringe af zeer zoetsappig en voorspelbaar. Kort na het begin een dipje van tegenslag gevolgt door een stijgende lijn feel good. Naar mijn idee te veel zoetsappigheid en wat weinig tragedie.

Niet voor mij.