Good Morning Babilonia (1987)

Teleurstellende film van de broers Taviani na een reeks van 2 goede films, La notte di San Lorenzo en Kaos

1.6 sterren is te weinig

Al is het ruim 20 jaar geleden dat ik hem gezien heb, het is een film die me nog steeds bijgebleven is als een van de beste films die ik ooit heb gezien. De prachtige muziek, mooie beelden, de eeuwige strijd van 2 broers en een dramatisch eind. Prachtige shots, een mooi uitgewerkt verhaal en een film die de vergelijking met notte di San Lorenzo en Kaos makkelijk kan doorstaan. Een Topper (4,5 ****1/2)

Onbegrijpelijk dat deze film zo'n zwakke quotering krijgt, lager dan een heleboel Hollywood-onzin. Prachtige film, boeiende personages, een bijna poëtische blik op het leven van twee volbloed artiesten. ****

Dit juweeltje verdient toch meer 5*

Ik vond het een nogal tegenvallende film na ook Kaos en La Notte di San Lorenzo te hebben gezien. De film neemt allemaal iets teveel hooi op de vork en vervalt door de wat te serieuze pretenties in wat onbedoelde zelfspot. De beelden en muziek zijn dan wel weer erg mooi. Nog een 2.5*, maar de Taviani's kunnen veel en veel beter.

Verdient een film waarvan de herinnering alleen, 24 jaar na aanschouwing, je nog ontroert, minder dan 5 sterren? Dacht het niet. Ik was destijds, na Kaos gezien te hebben, benieuwd of de Italiaanse broertjes nog meer moois in petto zouden hebben. Deze film had dus gemakkelijk kunnen tegenvallen, maar deed dat niet. Sterker nog, was Kaos 'interessant', 'Good morning Babilonia' (de titel waaronder hij toen draaide) zoog me op en dwong me met mijn neus op een letterlijk ontroerende idee - zoals een goede, afgeronde film betaamt. Deze film overtreft Kaos gemakkelijk. De broers die samen een onmogelijk doel hadden en daar in slaagden, bleken uiteindelijk door de wereld tot een tegengesteld doel gedwongen, en vonden elkaar in hun noodlot. Iedereen met broers, zusters of boezemvrienden, zouden door deze film aangedaan moeten worden, zeker in de benauwend donkere anderhalf uur waarin je alleen opgesloten bent met deze film, ongeacht de aanwezigheid van andere eventuele bezoekers. We sterven samen en we leggen dat vast met de camera, voor hen die op ons wachten, ongeacht alle vreugde, verdriet, zorgen en successen die we samen deelden. We zijn samen, voor zolang het duurt. Het leven wordt verslonden, de olifant brandt.