Elephant Song (2014)

Vanaf 26 februari in de bioscoop (Remain in Light)

Trailer geplaatst!

Interessant om Dolan niet de touwtjes in handen te zien.

Zeker, later meer

Toch bijzonder inderdaad om Dolan te zien in een film van iemand anders (iemand die ik niet ken overigens - een geboren Belg). Dolan is in zijn eigen films natuurlijk als regisseur, acteur, schrijver, editor en via muziekkeuze nogal nadrukkelijk aanwezig. En zijn dwingende stijl is tamelijk onontkoombaar.

In Elephant Song speelt hij een psychiatrische patiënt, die ook behoorlijk manipulatief is. Toch is Binamé er in geslaagd Dolan in zijn film in te bedden, zonder dat je het gevoel hebt dat hij het overneemt. Misschien is dat ook helemaal niet zo moeilijk, omdat Dolan in het echt een heel makkelijk, meegaand type is. Op basis van zijn films heb je het idee dat je daaraan minstens zou kunnen twijfelen

Toch is de film in zijn geheel niet geweldig, maar gewoon redelijk/degelijk. Er zitten wat mindere kanten aan de film, maar eerst de goede dingen. De film speelt in de Jaren 60 en ziet er zeer fraai en verzorgd uit. Zowel in het production design als camerawerk en zo. Binamé maakt veel gebruik van extreme close-ups, overbelichting. Naast Dolan is Greenwood (fijn acteur is dat toch) een baken van rust. Daarnaast kon hij beroep doen op een aantal bekende dames als Catherine Keener, Carrie-Anne Moss. Je zou het voor minder doen.

Dat de film niet helemaal mijn ding is komt toch voornamelijk door de structuur. Hoewel het met de acteurs en de technische 'ondersteuning' dus wel goed zit, drijft de hele film op de narratief en heeft een flashbackstructuur om daar zij spanning uit te halen. Ik hou daar nooit zo van. Binamé houdt het consequent vol en weet steeds wel te boeien, maar het komt ook wat gekunsteld over. Hij past wel wat kunstgrepen toe om het nog wat aan te zetten. De rol van Carrie-Anne Moss voel echt als er ingeschreven om nog wat extra problemen te construeren. Ook de hele psychologie van het vader- en moeder-complex voelt wat makkelijk aan - de ' koude grond' zeg maar. De film is hierin te duidelijk een toneelstuk, wat het getuige de aftiteling ook blijkt te zijn. En de film is heel Canadees - zo dat mocht bestaan. Egoyan, Arcand, op één of andere manier voel je ook buiten de acteurs om dat dit Canadees is. En uiteindelijk vooral interessant vanwege de acteertandem Greenwood-Dolan.

Praatfilm die zich voornamelijk afspeelt in de kamer van de psychiater die het mysterie probeert te ontrafelen. Het verhaal wordt afwisselend verteld, in het heden en het verleden, middels flashbacks. Soms wel lekker mysterieus maar helaas niet altijd even interessant, hoe meer er duidelijk wordt hoe minder leuk en spannend het eigenlijk wordt. Het einde viel me dan ook een klein beetje tegen, ik had op iets spectaculairs gehoopt maar dat bleef helaas uit. De film mist een beetje pit en dooft langzaam uit als een nachtkaars. Aan het acteerwerk heeft het niet gelegen want er wordt naar behoren gespeeld. Daarom nèt aan een voldoende.

Langdradig.

Best een leuk idee, en behoorlijk uitgewerkt in de setting en cameravoering, en er loopt een mooie cast rond. Maar de film duurt wat te lang, en de onderliggende materie wordt niet erg interessant in dialogen of situaties omgezet waardoor het einde erg lang op zich lijkt te laten wachten. Dat is overigens dan wel weer sterk gevonden, en ook met precies passend drama uitgewerkt.

In de eerste helft irriteerde ik me overigens aan een stuk of wat continuiteitsslordigheidjes. Niet belangrijk, maar het hielp ook niet om de aandacht er nog eens goed bij te houden.

Intrigerende film die klaarblijkelijk gebaseerd is op een theaterstuk van Nicolas Billon. Helaas laat de film nogal wat steekjes vallen. Als eerste verraden de interviews van Green en zuster Peterson met dokter Jones wat er tijdens de flashbacks tussen het dialoog van psychiater Green en patient Michael Aleen voor een groot gedeelte wat er met Michael is gebeurd. Verder had ik graag wat meer voorgeschiedenis gekregen over Aleen en hoe hij de man is geworden die hij in de film is. En dan was er nog het kleinere minpuntje in de vorm van Carrie-Ann Moss. Een fantastische actrice en mooie vrouw. Ze roept echter eerder nog meer vragen op of is een stoorzender dan dat ze bijdraagt aan het verhaal. Charles Binamés regie is weinig opvallend maar de interactie tussen de personages maakt veel goed. Dankzij Xavier Dolan die de uitdagende rol van Michael tot in perfectie vertolkt weet de film toch voorzichtig te ontroeren.

Fijne acteursfilm die gedragen wordt door goed op dreef zijnde Xavier Dolan. Ondanks zijn niet al te lange speelduur, is het wat veel van hetzelfde en voelt het een beetje langdradig. Kon er ook nauwelijks een Thriller in zien.