Das Zimmermädchen Lynn (2014)

Hoe zeer ik de humor van deze film ook kan waarderen, de film kwam gewoon net niet helemaal aan. Het kan aan het onderwerp liggen of aan bv de hoofdpersoon. De totaal gestoorde hoofdpersonen kan ik zeer boeiend, relativerend of simpelweg grappig vinden, maar in dit geval vond ik "haar verhaal" te karig. Desalniettemin een leuk en vermakelijk filmpje. Net geen 3.5 * waard.

Prachtige film. Over een vrouw waar een steekje aan los is. Maar met wie je als kijker gaandeweg toch wat krijgt. Ze slaat zich namelijk kranig door al haar beperkingen heen. De gesprekken met haar psychiater volvoert ze met enige blijmoedigheid. Met haar al even contactgestoorde moeder kan ze niet overweg, maar ze houdt stug vol. Haar smetvrees neurose blijft ze praktisch de baas als schoonmaakster in een hotel en al is ze niet moeders mooiste, ze heeft een druk seksleven.

Ga maar na: ze zorgt er voor dat haar baas aan z'n gerief komt, ze kruipt onder de bedden van de hotelgasten om te kijken wat ze daar uitvoeren, ze verdiept zich in hun levens, trekt hun kleren aan en nadat ze getuige was van een SM-act zoekt ze contact met de sekswerkster. Tussen beide vrouwen ontstaat een relatie die de professionele verhouding te boven gaat. Maar echt probleemloos verloopt dat nou ook weer niet.

Prachtig verhaal toch? Maar pas op, het wordt nergens ongeloofwaardig, laat staan absurd. Lynn (prachtige rol van Vicky Krieps) heeft vaak zichtbaar moeite met de stappen die ze zet, en op andere momenten weer totaal niet. Ze moet regelmatig puffen om de controle niet kwijt te raken en doet dan weer dingen waar wij niet over zouden peinzen. Humorvol is de film op een onnadrukkelijke manier. Zeker als ze uren onder een bed ligt te wachten en er maar niets gebeurt. Ik vond het een meesterwerk, dat je iets leert over hoe mensen (kunnen) functioneren.

Een beetje vreemd, wel lekker.

Vicky Krieps kan hier lekker gek doen. Ze speelt een interessant personage met uitgesproken voyeuristische trekken.

Het verhaal had misschien ook wel in 60 minuten verteld kunnen worden, maar het vermaakte me wel.

Wat een leuke film, en wat een leuke vrouw en goede actrice is Vicky Krieps toch. Haar personage komt kinderlijk onschuldig over, maar ze is ook voyeuristisch en niet vies van een beetje SM. Het gemak waarmee ze onder het bed kruipt alsof ze nooit betrapt kan worden is zo grappig. De hele film een glimlach op mijn gezicht.... 4 sterren!

Lynn is zo lief en ontwapenend maar ook een beetje creepy

Nu wil ook onder bedden kruipen en geheimen ontfutselen.

Het portret van een verloren ziel. Een verloren ziel waarvan de kijker nooit exact te weten komt hoe verloren ze wel niet is en wat de reden van die verlorenheid is. Ze is fascinerend. Ze is afstandelijk, alledaags, apathisch en onleesbaar. Met heldere, koele en onzinnelijke beelden weet regisseur Ingo Haeb het excentrieke personage perfect te verbeelden.
Lynn is haar naam. Ze is thuis. Ze maakt fanatiek schoon. Ongezond fanatiek. Ze maakt een pathologische indruk. Onderwijl staat op de achtergrond een film met Jacques Tati op. Ze belt met haar moeder. Smalltalk. Nietszeggend. Ze is buiten. Ze wacht op iemand. Ze ziet dat hij thuis komt. Ze belt bij de manager van hotel Eden aan en geeft hem een blowjob. Als beloning mag ze weer in het hotel werken als kamermeisje. Ze is ooit ontslagen. De reden is onbekend. Wat vooraf ging, weten we niet. Misschien heeft het iets met een psychische aandoening te maken, waaraan zijdelings en oppervlakkig wordt gerefereerd? Misschien ook niet. Het fijne weten we er niet van.
Weer in dienst ontwikkelt Lynn een nieuwe kick. Of is het een oude? In ieder geval zijn er voor haar als kamermeisje mogelijkheden om zich voyeuristisch uit te leven. Ze leert tijdens het uitoefenen van haar hobby haar lustobject kennen. Haar lustobject is de onderkoelde domina Chiara met helblond geverfde haren. Lynn is gek, zegt Chiara. Ze heeft een punt. De film laat er inderdaad geen twijfel over bestaan dat met Lynn iets niet in orde is. Lynn leeft een dwangmatig leven waarin alles geordend is en alles zijn vaste plek heeft. Dingen, afspraken, de dagindeling. Alles staat strak en vast. Dat is op z'n minst een beetje merkwaardig.
Ondanks de troost en veiligheid die de knellende routines bieden, geeft Lynn blijk van een verlangen naar een uitbraak. Weg van die geruststellende beklemming. De film volgt haar bij haar pogingen en is een ongewone coming-of-age film. Het volgen gebeurt rustig en ingetogen. De film spreekt daarbij vaker in beeldtaal tot de kijker dan in handeling of dialoog. Das Zimmermädchen Lynn laat twee bijzondere vrouwen zien die om elkaar heen cirkelen, zich tot elkaar aangetrokken voelen en afstand tot elkaar houden. Het is een vreemdsoortige relatie die intens, intiem maar soms ook sprookjesachtig wordt beleefd.
Is het goed om gek te zij, vraagt Lynn. Heel goed, antwoordt Chiara. Meer tekst is ook niet nodig. De dialoog geeft het summiere plot goed weer en is een mooi statement dat Lynn’s wikken en wegen tussen de weg van de nauwgezette conformiteit en het loslaten daarvan goed weergeeft. Ik kon mij daarna tevreden terugtrekken uit deze vreemde intieme droom met de naam Das Zimmermädchen Lynn.