Da-reun Na-ra-e-seo (2012)

In competitie op Cannes 2012.

Teaser (YouTube)

Rare jongens, die Koreanen. Er hangt een bizarre atmosfeer in de lucht doorheen deze ganse film. Koreaanse mannen zijn blijkbaar voor geen haar te vertrouwen...en de mannen zijn de eersten om dat zelf te beamen. Een provinciestadje waar Isabelle Hupert in de drie verhaallijnen wordt gewaarschuwd dat het "hier gevaarlijk is". Maar wie kan hier nou gevaarlijk zijn, behalve de mannen zelf, op zoek naar een prooi?

De gelijkenis met Woody Allen die een of andere recensente maakte, begrijp ik wel. Grappige one-liners, een wat vreemde plot en ook humor uit onverwachte hoek. Maar cinematografisch valt er aan 'In Another Country' niets te beleven, en het tempo zit aan de limiet van traagheid. Gematigd positieve reactie dus.

2,75*

Drie fantasieverhalen rond jaloezie, verlangen en communicatie met als terugkerend fenomeen een paraplu. Alhoewel je de benadering intellectueel en diepzinning zou kunnen noemen, is de uitvoering niet zo topzwaar, maar eerder speels, luchtig, ongedwongen en eigenlijk ook oppervlakkig. Het acteerniveau viel me eerlijk gezegd niet mee.

Kon er maar geen grip opkrijgen, zeer bizarre film. Leek net of ik naar een Docu liep te kijken. Jammer dat Huppert zich hiervoor uitleende.

*2.25

Fijn filmpje, elke scene is zo typisch Koreaans! Erg goed gedaan!

Gaat dit de eerste film worden van Hong Sang-soo die in Nederland distributie krijgt?

Ja, door Contact Film!

Vanaf 16 mei in de bioscoop (Contact Film)

Uiterst geestige, charmante, speelse evocatie van de niet geleefde levens ten gevolge van keuzes die een mens maakt.

Toepasselijke toespeling op L'Année Dernière à Marienbad ook. "Weet je nog dat we gekust hebben in Berlijn?" ...

Recensie volgt.

Bijzonder zitten ergeren. 1*

Lelijk gefilmd, hoekig gemonteerd vakantiefilmpje dat qua niveau herinnert aan het tenenkrommende De Weg naar Cadiz. Ik lees in een recensie dat we hier te maken hebben met een onderkoelde komedie. Het heeft inderdaad veel weg van een aflevering uit een Wim T. Schippers serie, maar dan niet parodiërend bedoeld en zonder enige zelfspot.

Maar wacht eens even... de VPRO-heldin Isabelle Huppert zit er toch in? En het is een Zuid-Koreaanse film dus dan gaan we de film allerlei diepere lagen toedichten, zoals Dana Linssen die in De Filmkrant een buitengewoon interessant artikel schrijft waarin ze het heeft over Burlesque metafysisca... (de spelfout is niet van mij)

Een artikel waaruit een dermate adoratie voor Isabelle Huppert blijkt, dat je het hele artikel ook in die context moet plaatsen.

KLIK

Het element van metafictie, of zelfreflectie heb ik in mijn recensie voor Cultuurbewust.nl buiten beschouwing gelaten. Maar dat is denk ik wel degelijk van belang bij de duiding van deze film.

Het lelijke filmen is opzettelijk. Bijvoorbeeld de abrupte zooms: ze halen je uit het verhaal niveau en plaatsen je op het niveau van metafictie. Juist de idyllische, melancholische toon van het melodrama en de rom-com worden te kijk gezet. Een van de laatste shots: Anne en de lifeguard op het strand met de zonsondergang is toch echt wel ironisch en zelfspottend. De karakters lijken hier bijna zelf te beseffen dat ze fictieve personages zijn. Sublieme vondst, die scene. Daarom vond ik de Filmkrant recensie juist wel treffend. Hoewel Dana Linssen soms wel op het randje zit qua spel met de taal. Maar dat maakt haar recensie over het algemeen juist ook wel plezierig (voor mij dan).

Een ander aspect wat ook naar metafictie hint, heb ik al eerder genoemd:

Vind dat juist getuigen van haar grote klasse. Ze kiest heel bewust haar projecten, gaat volledig voor haar passie, en gaat uitdagingen niet uit de weg. Denk dat deze film een hele gewaagde uitdaging is geweest die ze niet uit de weg ging.. En die volgens mij zeer geslaagd eruit is gekomen. Wederom een briljante, eigenzinnige Isabelle, zoals we haar kennen. Kan niet wachten op haar volgende film!

Niet slecht, het idee is leuk, maar wat wordt het na een tijdje saai. De personages beginnen te irriteren, de aandacht verslapt en uiteindelijk ben ik blij de aftiteling te zien.

Ja ja, er wordt prima geacteerd, we hebben het hier ook niet over de minste natuurlijk. Huppert is een actrice die ik graag zie, maar dit was wel even andere koek. Helaas, In Another Country pakte me niet, deed me weinig, en is het voor mij nét niet.