Pena de Muerte (1973)

Hij bestond nog in 1973 in zowel Spanje als Frankrijk : de doodstraf...mooie tijden, helaas opgevolgd door die van rechtsverdraaiing en Empfindelei ( I. Kant, Metaphysik der Sitten ). Schijnbaar echter was Grau ondanks zijn gekende liefde voor gore en horror zelf een brave humanitariër die niet goed tegen irl bloed kon en de guillotine, de wurgpaal, het vuurpeloton , het rad, de galg, de brandstapel en meer van dat moois niet kon appreciëren.

De oorspronkelijke titel luidt dan ook niet voor niets zo, het betreft hier een serieus anti- death penalty manifest ingekleed als een genrefilm waar je het predikaat psychothriller/ psychohorror op zou kunnen plakken, de internationale distributeurs waren zo vriendelijk om deze als "violent bloodbath " te releasen, een titel die helaas tamelijk nergens op slaat want slachtpartijen hoeft u hier niet te verwachten .

Wat u wel mag verwachten is iets wat lijkt te beginnen als een giallo/ whodunnit wanneer procureur Rey- vanwege censuur hier zgn. een Fransoos vertolkend- uitrust van zijn werkzaamheden als Schreibtischmörder om in Spanje van een welverdiende vakantie te genieten met zijn 100 jaar jongere vrouw Mell. Helaas wordt zijn rust verstoord als de omgeving van het hotel waar hij verblijft het schouwtoneel wordt van een serie- helaas offscreen- slachtpartijen, schijnbaar uitgevoerd door een deranged serial killer. Niet alleen dat : de slashings zijn blijkbaar ook het werk van een copycat, meer bepaald van iemand die uiterst nauwgezet de moorden copieert van door Rey ter dood veroordeelde misdadigers...

Rey zelf wordt erbij gehaald om te helpen in het onderzoek, zonder veel resultaat : de slachtpartijen gaan door, en komen ook steeds dichter bij Rey in de buurt. Zou hij de volgende kunnen zijn, of is hier meer aan de hand ? De brave man is intussen zelf een psychose nabij, en de demonen uit zijn verleden drijven hem in de richting van de waanzin.

De clou van dit alles komt overigens al ruim voor het eind, zodat dit uiteindelijk geen giallo kan worden genoemd, en kunt u waarschijnlijk even over de helft al zelf raden. Zodat over de strekking van de film geen twijfels kunnen bestaan, voor zover de titel al niet voor zich spreekt.

Een spelletje dus dat Grau speelt met naieve kijkers, maar zelf ook niet te subtiel is, en trouwens geinspireerd door een mij ongekend verhaal van de Maupassant. Rey is als verwacht mocht worden weer goed op dreef, de rest beeldvulling, ook Mell die in deze Spaanse productie niet naakt gaat. Prominente rol nog voor Santoni als zgn. geengageerd schrijver en anti- death penalty activist, die zelf altijd in de buurt van de moordpartijen lijkt te zijn- net als de andere "verdachten "in het semi- red herring spelletje van het eerste uur.

Goede score van Perez Olea in een film die wat bescheiden gore bevat via de lijken van de slachtoffers, verder echter- u bent gewaarschuwd- beslist geen slashergiallo oid. is. Is met Engelse dubs uitgebracht op VHS- zie "poster "- en DVD-R, kan uiteraard worden gedownload. Een Spaanse versie is er bij mijn weten niet.